Dier #1: De merel (Turdus Merula)

Havermout lust ons merelkereltje graag.

Vandaag ga ik jullie iets vertellen over de merel. Zoals ik jullie al eerder verteld heb, ben ik een natuurlijke tuin. In zo’n tuin horen natuurlijk ook vogels. Mijn eigenaresse Jane is gek op vogels. Ze doet er van alles aan om vogels te verleiden om bij ons langs te komen. Ze voert de vogels ook. Twee winters geleden kwam er steeds een merelmannetje bij ons op bezoek om het voer dat Jane neerlegde op te eten. Een merel met een prachtig zwart glanzend verenkleed, een oranje snavel, zwarte pootjes en een gele oogring. Hij kreeg een  band met Jane. Ik was soms wel een beetje jaloers. Jane is namelijk van mij en niet van dat merelkereltje, maar hij deed steeds of hij de baas was. Hij joeg andere vogels weg. Tenslotte werd het lente. Dat kereltje bleek ook nog een vrouwtje te hebben en hij lokte haar elke keer naar ons toe. Toen ging dat vrouwtje een nestje bij ons maken. Jane was zo blij. Maar helaas gingen ze het huis een onderhoudsbeurt geven en dat vrouwtje vond dat niet zo fijn. Het werd haar te druk. Ze heeft haar nest in de steek gelaten. Dat vond Jane helemaal niet leuk. Ze was boos op die werklui omdat ze "haar" merelvrouwtje hadden verjaagd. Ach ja, ze kan zich zo druk maken over de domste dingen. Mensen zijn rare wezens.

Op zoek naar een lekker insect.

Veren poetsen op de schutting.

Maar afgelopen winter was het kereltje er weer. Als Jane met een schoteltje fruit naar buiten kwam en dat naast zich neerzette om ander voer wat ze bij zich had neer te leggen, had hij geen geduld om te wachten tot Jane het van het schoteltje op de voerplek had neergelegd en begon er alvast van te eten. Jane vond dat erg leuk, zo’n mereltje dat zo vlak naast haar aan het eten was. In de lente bleef ze hem voeren omdat ze hoopte dat hij zijn vrouwtje weer naar ons toe zou lokken. Helaas ging dat vrouwtje ergens anders een nestje maken. In een hoge klimplant die groeit tegen het huis van iemand in een andere straat. Maar ze kwam wel elke dag spullen voor haar nest bij ons halen. Eerst takjes, want Jane laat alles liggen op de aarde en ruimt niets op, dus er ligt bij ons genoeg. Toen stro en hooi, want Jane gebruikt dat als winterbescherming bij sommige planten die de winter bij ons te koud vinden. Toen kwam dat merel-vrouwtje modder uit mijn vijver halen en ook de wortels van de waterplanten rukte ze uit de grond. Dat vond Jane iets minder leuk. Maar ja, hier bij mij mag de natuur haar gang gaan, dus ook de vogels mogen doen wat ze willen. 

Mereltje neemt een zonnebad.

Zeuren om voedsel bij de tuindeur.

 

Badderen in de vijver.

Vervolgens kwamen pa en ma merel elke dag bij ons eten, drinken en badderen. Pa ging bij ons op het dak zijn liedje zingen waarmee hij iedereen duidelijk maakte dat dit zijn gebiedje was en dat zijn vrouwtje vlakbij op eitjes zat. Jane was wel nieuwsgierig hoeveel eitjes er zouden zijn. Normaal leggen merels zo’n vier eieren. Maar Jane kon natuurlijk niet bij die andere mensen de tuin in klimmen met een ladder om in dat nestje te gaan kijken. Al had ik niet gek opgekeken als ze dat toch had gedaan, want van Jane kun je alles verwachten, dat is zo'n rare. Twee weken later konden we zien dat de eieren waren uitgekomen, want zowel ma als pa kwamen de hele tijd door eten halen en namen dat in hun snavels mee naar hun nest. De band tussen het merelkereltje en Jane werd steeds sterker. Dat kereltje ging regelmatig voor het raam zitten lawaai maken om te zorgen dat Jane naar buiten kwam en eten ging klaarleggen. Dat deed Jane niet altijd omdat dat mannetje ook insecten aan zijn kinderen moest voeren natuurlijk en niet alleen het fruit en de havermout die Jane voor hem klaar legde. Insecten zijn er genoeg bij mij en ook wormen kon hij bij mij genoeg vinden. En anders ging hij naar die kaalgeschoren gazonnetjes van de buren, daar kon hij makkelijk snavels vol met wormen halen. Zijn die kale grasveldjes gelukkig nog ergens goed voor. Maar ja, het eten van Jane was natuurlijk veel makkelijker. Dus hij bleef daar steeds om zeuren. Dat komt er nu van als je vogels gaat voeren.

 

Druifjes eten van een schoteltje.

   

Merelmannetje voert 1 van zijn kinderen.

Tenslotte kwam hij zelfs op de tuinbank zitten, vlak naast Jane als zij daar zat, en at daar stukjes druif, zijn favoriete voedsel, van een schoteltje. En toen zijn kinderen groot genoeg waren, nam hij ze mee naar ons toe en was hij ze bij ons op het terras aan het voeren. Een prachtig gezicht. Pa met zijn kinderen om zich heen en steeds die hongerige snaveltjes vol stoppen. Ma was met de noorderzon vertrokken. Haar werk zat erop en pa mocht de kinderen groot brengen. Helaas vonden ze het allemaal zo fijn bij ons dat ze alle rode bessen uit de bessenstruik hebben opgesnoept, maar zoals ik al eerder schreef, Jane moppert nooit op mijn bewoners. Die mogen allemaal doen wat ze willen. Nu zijn de kinderen groot en pa speelt weer de baas bij ons en jaagt ze allemaal weg. Zijn kinderen moeten maar ergens anders hun voedsel gaan zoeken. Hij is nog steeds bevriend met Jane en komt nog elke dag bedelen om een hapje. En Jane staat altijd voor hem klaar, want ze is stapelgek op hem.

Merelkereltje wacht  op zijn eten tijdens een winterse dag.

 

Dat was het weer voor deze keer. De volgende keer ga ik een artikel schrijven over de kamperfoelie. Ach, die is toch zo mooi. Als hij bloeit vliegen er tientallen bijtjes om heen en zijn blauwe bessen in de herfst zijn zo prachtig. Maar helaas moet deze schitterende plant met de grond gelijk gemaakt worden. En dat komt allemaal door.............maar nee, dat vertel ik jullie de volgende keer.

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online.)

Groetjes van het paradijsje van Jane.

Trouwens, Jane is erg benieuwd of er ook andere mensen zijn die ook leuke dingen hebben meegemaakt met merels. Dus hebben jullie ervaringen met half tamme of minder tamme merels, schroom dan niet om een berichtje achter te laten.


Update mag ik mij even voorstellen?:
Wil je meer over mij weten? Rechts van dit artikel kun je een pagina vinden waarin ik meer vertel over mezelf. Ook vind je daar pagina's met meer informatie over mijn planning, mijn onderhoud, de planten die in mij wonen en de dieren die mij bezoeken. Ga gerust eens kijken.

Mag ik mij even voorstellen?

Ik ben een tuin. Een tuin van ongeveer 6 meter lang en 7 meter breed. En ik heb een sterke band met Jane, want zij is degene die voor mij zorgt. Jane is een mens en we zijn heel veel samen, Jane en ik. Jane geeft mij veel liefde en aandacht. Volgens Jane ben ik haar paradijsje. Jane’s paradijsje. Ze zegt dat ik haar energie geef en dat ze veel plezier aan mij en mijn bewoners beleeft. Ze doet heel veel voor en met mij. En ze zegt dat ik bijzonder ben.

Ik moet toegeven dat ik inderdaad heel bijzonder ben. Althans hier in de straat. Want mijn collega-tuinen om mij heen zien er heel anders uit dan ik. De eigenaren van deze tuinen hebben struiken en planten geplant in strakke rechte lijnen met overal kale aarde om hen heen. Geen struik of plant mag hoger groeien dan een mens groot is. Wordt hij te groot, dan word hij ingekort of weggehaald. Elk takje dat uitsteekt wordt direct weggesnoeid. Elk onkruidje dat zijn kop op steekt, wordt onverbiddelijk uitgetrokken. Elk gazon om mij heen wordt drie keer per week gemaaid en elk grassprietje dat langer is dan de rest wordt keurig bijgeknipt met een nagelschaartje. Elke tegel wordt regelmatig uitgebreid geboend en alles wat tussen de voegen groeit radicaal de nek omgedraaid. Elk insect dat het waagt om op de planten te komen wordt zonder pardon met gif platgespoten en alle slakken worden uitgemoord met dodelijke korrels. Ja, de tuinen om mij heen zien er perfect in toom gehouden uit. De eigenaren ervan zijn dagelijks bezig om de natuur in hun tuinen fatsoenlijk te fatsoeneren. Ach, wat vinden die eigenaren hun tuinen toch mooi.

Maar Jane is anders. Jane houdt van planten die er natuurlijker uit zien en ook van dieren rond die planten. Ze houdt van wilde en natuurlijke tuinen. Daarom sta ik vol met planten en is er weinig aarde leeg in mij. Overal staat wel iets. Er is geen orde in mij en alles krijgt de kans om te groeien. En elk dier is welkom. Als de eigenaren van mijn collega-tuinen mij zouden kunnen zien, dan zouden ze mij een oerwoud noemen. Een jungle, een wanordelijke bende, een chaotisch bij elkaar geraapte mengeling van door elkaar heen groeiende planten vol met akelige lastige enge beesten. Een wildernis. Wat zouden ze schrikken, die eigenaren. Maar gelukkig staat er een hoge schutting om mij heen en kunnen ze mij daarom niet zien. Niet goed in elk geval. Jane houdt mij liever verborgen. En samen genieten wij van alles wat er in mij leeft. Elke dag weer.

Jane en ik zouden zo graag al dat moois dat in mij woont met anderen willen delen. Maar hier in de straat kan dat niet. Hier ben ik nu eenmaal anders dan alle anderen om mij heen. Ik ben het zwarte schaap, de outlaw, de zonderling, die vreemde. Hier roepen ze boe, bah en jakkes tegen al mijn prachtige bewoners. Daarom ben ik vandaag dit blog begonnen. Misschien dat ik op deze manier anderen zal vinden die net zo zijn als Jane. Die net zo kunnen genieten van een tuin zoals ik ben. Ik zal hier elke keer een artikel plaatsen over 1 van mijn bewoners. En ik hoop dat er vele lezers zullen zijn die mijn artikelen met plezier zullen lezen.

Nou, dat was het voor vandaag. De volgende keer zal ik jullie vertellen over mijn prachtige merelkereltje. Hij komt diverse keren per dag langs en Jane is erg gek op hem. Ze voert hem druifjes. En dan............maar nee, dat vertel ik jullie de volgende keer.

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online.)

Groetjes van het paradijsje van Jane.