Over mij

Dit blog is geschreven door een tuin. Een kleine wilde natuurlijke tuin. In dit blog schrijft die tuin over alles wat hij mee maakt. Ook zul je in dit blog de belevenissen van de eigenaresse van deze tuin aantreffen. Haar naam is Jane. De tuin is haar paradijsje: Jane's paradijsje.

Het doel van dit blog is om kennis over te dragen, ervaringen te delen en iedereen die het leest enthousiast te maken
om ook op een natuurlijke manier met planten en dieren in je tuin om te gaan.

Het paradijsje van Jane: De enige tuin die zijn eigen blog heeft.

zaterdag 26 juli 2014

Dier #1: De merel (Turdus Merula)

Havermout lust ons merelkereltje graag.
Vandaag ga ik jullie iets vertellen over de merel. Zoals ik jullie al eerder verteld heb, ben ik een natuurlijke tuin. In zo’n tuin horen natuurlijk ook vogels. Mijn eigenaresse Jane is gek op vogels. Ze doet er van alles aan om vogels te verleiden om bij ons langs te komen. Ze voert de vogels ook. Twee winters geleden kwam er steeds een merelmannetje bij ons op bezoek om het voer dat Jane neerlegde op te eten. Een merel met een prachtig zwart glanzend verenkleed, een oranje snavel, zwarte pootjes en een gele oogring. Hij kreeg een  band met Jane. Ik was soms wel een beetje jaloers. Jane is namelijk van mij en niet van dat merelkereltje, maar hij deed steeds of hij de baas was. Hij joeg andere vogels weg. Tenslotte werd het lente. Dat kereltje bleek ook nog een vrouwtje te hebben en hij lokte haar elke keer naar ons toe. Toen ging dat vrouwtje een nestje bij ons maken. Jane was zo blij. Maar helaas gingen ze het huis een onderhoudsbeurt geven en dat vrouwtje vond dat niet zo fijn. Het werd haar te druk. Ze heeft haar nest in de steek gelaten. Dat vond Jane helemaal niet leuk. Ze was boos op die werklui omdat ze "haar" merelvrouwtje hadden verjaagd. Ach ja, ze kan zich zo druk maken over de domste dingen. Mensen zijn rare wezens.


Op zoek naar een lekker insect.
Veren poetsen op de schutting.











Maar afgelopen winter was het kereltje er weer. Als Jane met een schoteltje fruit naar buiten kwam en dat naast zich neerzette om ander voer wat ze bij zich had neer te leggen, had hij geen geduld om te wachten tot Jane het van het schoteltje op de voerplek had neergelegd en begon er alvast van te eten. Jane vond dat erg leuk, zo’n mereltje dat zo vlak naast haar aan het eten was. In de lente bleef ze hem voeren omdat ze hoopte dat hij zijn vrouwtje weer naar ons toe zou lokken. Helaas ging dat vrouwtje ergens anders een nestje maken. In een hoge klimplant die groeit tegen het huis van iemand in een andere straat. Maar ze kwam wel elke dag spullen voor haar nest bij ons halen. Eerst takjes, want Jane laat alles liggen op de aarde en ruimt niets op, dus er ligt bij ons genoeg. Toen stro en hooi, want Jane gebruikt dat als winterbescherming bij sommige planten die de winter bij ons te koud vinden. Toen kwam dat merel-vrouwtje modder uit mijn vijver halen en ook de wortels van de waterplanten rukte ze uit de grond. Dat vond Jane iets minder leuk. Maar ja, hier bij mij mag de natuur haar gang gaan, dus ook de vogels mogen doen wat ze willen. 


Mereltje neemt een zonnebad.
Zeuren om voedsel bij de tuindeur.












 
Badderen in de vijver.
Vervolgens kwamen pa en ma merel elke dag bij ons eten, drinken en badderen. Pa ging bij ons op het dak zijn liedje zingen waarmee hij iedereen duidelijk maakte dat dit zijn gebiedje was en dat zijn vrouwtje vlakbij op eitjes zat. Jane was wel nieuwsgierig hoeveel eitjes er zouden zijn. Normaal leggen merels zo’n vier eieren. Maar Jane kon natuurlijk niet bij die andere mensen de tuin in klimmen met een ladder om in dat nestje te gaan kijken. Al had ik niet gek opgekeken als ze dat toch had gedaan, want van Jane kun je alles verwachten, dat is zo'n rare. Twee weken later konden we zien dat de eieren waren uitgekomen, want zowel ma als pa kwamen de hele tijd door eten halen en namen dat in hun snavels mee naar hun nest. De band tussen het merelkereltje en Jane werd steeds sterker. Dat kereltje ging regelmatig voor het raam zitten lawaai maken om te zorgen dat Jane naar buiten kwam en eten ging klaarleggen. Dat deed Jane niet altijd omdat dat mannetje ook insecten aan zijn kinderen moest voeren natuurlijk en niet alleen het fruit en de havermout die Jane voor hem klaar legde. Insecten zijn er genoeg bij mij en ook wormen kon hij bij mij genoeg vinden. En anders ging hij naar die kaalgeschoren gazonnetjes van de buren, daar kon hij makkelijk snavels vol met wormen halen. Zijn die kale grasveldjes gelukkig nog ergens goed voor. Maar ja, het eten van Jane was natuurlijk veel makkelijker. Dus hij bleef daar steeds om zeuren. Dat komt er nu van als je vogels gaat voeren.
 

Druifjes eten van een schoteltje.

   

Merelmannetje voert 1 van zijn kinderen.
Tenslotte kwam hij zelfs op de tuinbank zitten, vlak naast Jane als zij daar zat, en at daar stukjes druif, zijn favoriete voedsel, van een schoteltje. En toen zijn kinderen groot genoeg waren, nam hij ze mee naar ons toe en was hij ze bij ons op het terras aan het voeren. Een prachtig gezicht. Pa met zijn kinderen om zich heen en steeds die hongerige snaveltjes vol stoppen. Ma was met de noorderzon vertrokken. Haar werk zat erop en pa mocht de kinderen groot brengen. Helaas vonden ze het allemaal zo fijn bij ons dat ze alle rode bessen uit de bessenstruik hebben opgesnoept, maar zoals ik al eerder schreef, Jane moppert nooit op mijn bewoners. Die mogen allemaal doen wat ze willen. Nu zijn de kinderen groot en pa speelt weer de baas bij ons en jaagt ze allemaal weg. Zijn kinderen moeten maar ergens anders hun voedsel gaan zoeken. Hij is nog steeds bevriend met Jane en komt nog elke dag bedelen om een hapje. En Jane staat altijd voor hem klaar, want ze is stapelgek op hem.

Merelkereltje wacht  op zijn eten tijdens een winterse dag.
 
Dat was het weer voor deze keer. De volgende keer ga ik een artikel schrijven over de kamperfoelie. Ach, die is toch zo mooi. Als hij bloeit vliegen er tientallen bijtjes om heen en zijn blauwe bessen in de herfst zijn zo prachtig. Maar helaas moet deze schitterende plant met de grond gelijk gemaakt worden. En dat komt allemaal door.............maar nee, dat vertel ik jullie de volgende keer.

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online.)

Groetjes van het paradijsje van Jane.


Trouwens, Jane is erg benieuwd of er ook andere mensen zijn die ook leuke dingen hebben meegemaakt met merels. Dus hebben jullie ervaringen met half tamme of minder tamme merels, schroom dan niet om een berichtje achter te laten.


Update mag ik mij even voorstellen?:
Wil je meer over mij weten? Rechts van dit artikel kun je een pagina vinden waarin ik meer vertel over mezelf. Ook vind je daar pagina's met meer informatie over mijn planning, mijn onderhoud, de planten die in mij wonen en de dieren die mij bezoeken. Ga gerust eens kijken.

2 opmerkingen:

  1. Hoi Artemis,
    Wat schattig!! Echt bijzonder dat je zo'n band met zo'n beestje kan hebben!
    XXX Saskia

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is zeker heel leuk, zo'n band. De liefde tussen mens en dier is heel bijzonder. Al komt de liefde in dit geval wellicht maar van 1 kant. Het merelmannetje komt waarschijnlijk alleen maar langs om zijn buikje te vullen. Maar je weet toch wat ze zeggen? De liefde van de man gaat door de maag.

      En zo is het ook bij dit merelkereltje!

      Verwijderen