Plant #5: De herfstaster (Aster Dumosus)

Als jullie mijn laatste artikel (zie het artikel over spinnen) hier op mijn blog hebben gelezen, dan weten jullie dat ik een kleine wilde natuurlijke tuin ben, maar wel 1 die vreest voor zijn leven. Of ik mag blijven, of veranderd zal worden in een kale betonvlakte, is mij nog niet helemaal duidelijk geworden, want ik heb nog geen contact met mijn eigenaresse Jane gehad. Dus ik weet niet of ze al gekalmeerd is of dat ze nog steeds voornemens is om mij met de grond gelijk te maken. En omdat mijn voortbestaan nog steeds aan een zijden draadje hangt, heb ik besloten vandaag dan maar een artikel te schrijven over mijn grote zus. Mijn grote zus de voortuin. Meestal is de achtertuin de grootste tuin die mensen aan hun huis hebben liggen en is het voortuintje juist klein, maar hier is het precies andersom. Mijn zus is groot en ik ben juist het kleintje.

 

Herfstasterblad

De eerste dag dat Jane hier kwam wonen en spullen haar huis in liep te sjouwen, werd ze direct al aangesproken door diverse buren die zich kwamen voorstellen, maar die meteen ook maar even duidelijk maakten dat de voortuin toch een vreselijke onkruidvlakte was en dat daar toch veel aan gedaan moest worden. En wat hen betreft het liefst dezelfde dag nog. Jane vond de voortuin eigenlijk best mooi, maar een blik om haar heen maakte haar duidelijk dat de voortuin totaal anders was dan de tuinen van haar buren. Daar in die tuinen van de buren bestaat de grond namelijk uit blootgelegde aarde waar geen sprietje het moet wagen het tere kopje op te steken. Er staan stijve struikjes en heesters strak in het gelid. Er ligt nergens "rommel", oftewel geen enkel blad, takje, steentje, vruchtje, nootje, zaadje, uitgebloeid bloempje of wat dan ook, op de grond. En in elke tuin is de basis een zeer gladgeschoren gazon met kaarsrechte randjes en deze worden niet alleen met een grasmaaier, maar ook met een nagelschaartje en liniaal bewerkt om ze maar zo strak mogelijk te krijgen. Verder wordt elk knopje afgeknepen, elk uitlopertje ingebonden, elk insect de nek omgedraaid.

 

Herfstasterbloem

Mijn grote zus de voortuin paste totaal niet tussen deze tuinen. Het is niet verwonderlijk dat de vorige bewoners, degene die deze voortuin hadden aangelegd vol met al die wilde planten, waren verhuisd. Want je kon je goed voorstellen dat zij zich hier in de straat beslist niet thuis hebben gevoeld. Aangezien ik toen nog een kale vlakte was, dus de buren konden over mij niet klagen, besloot Jane, omdat ze de buren graag tevreden wilde stellen, om dan maar eerst de voortuin aan te pakken. Omdat ze graag wilde dat de buren haar zouden accepteren en ze opgenomen zou worden in hun midden, (ja, zo dom ben je nog als je pas ergens komt wonen), ging Jane mijn zus veranderen in iets dat de buren zou plezieren, met in haar achterhoofd het idee dat ze van haar achtertuin een prachtig paradijsje zou maken waarvan ze zelf zou kunnen genieten. Maar dan wel met schuttingen erom heen zodat de buren er niets van zouden kunnen zien.

Herfstasters beginnen te groeien.

Jane is helaas maar een zwak vrouwtje en die gigantische metamorfose die mijn zus moest ondergaan kon Jane zelf niet voor elkaar krijgen, maar gelukkig kende ze een Tarzan en deze heeft haar geholpen om bijna alles uit de grond te halen wat er in mijn grote zus de voortuin stond (en dat was heel veel). Ook heeft Tarzan daarna de hele boel vlak gemaakt en er gras gezaaid. Want tussen al die tuinen vol met gazons, zou een voortuin bestaand uit gras prima staan, zo dacht Jane. In mijn zus stond ook een krentenboom en een struik. Die struik was een hortensia en met al die hortensia's om ons heen, mocht deze natuurlijk blijven staan. De struiken van de buren staan allemaal in een met pikzwarte aarde bedekt randje langs het grasveld, maar Jane vond dat niet zo leuk, dus zij deed het iets anders. Maar een prachtige grote volle blauw-roze hortensiastruik gewoon in het grasveld zelf, dat konden de buren nog wel verdragen.

Herfstasterknop

Helaas dachten ze niet zo over die boom, die moest maar liever weg, aldus de buren. Omdat Jane toch een beetje opstandig karakter heeft, en het niet over haar hart kon verkrijgen die prachtige boom met de grond gelijk te maken, heeft zij niet naar de buren geluisterd en liet zij die boom toch maar gewoon staan. Tarzan heeft er een mooi bordertje omheen gemaakt. Helaas werd dit gedaan door er een walletje naast te storten van aarde (lekker goedkoop en heel creatief) in plaats van een hek of ander soort van afscheiding te kopen en te plaatsen (te duur voor ons en trouwens lang niet zo leuk), dus het leek volgens de buren nergens op. Maar door er wat kleine struikjes, een vlinderstruik en wat vaste planten bij te zetten, zag het er toch wel verzorgd uit, zo dacht Jane. Omdat Jane al bij voorbaat wist dat al het onkruid eruit wieden en de aarde pikzwart houden zoals de buren dat zo graag zien, niet zou gaan lukken (wegens tijd en energie gebrek), heeft zij de aarde compleet bedekt met een dikke laag schors. Een beetje anders dan de tuinen erom heen, maar wel netjes, toch? Tja, het eindresultaat was waarschijnlijk toch niet helemaal wat de buren graag hadden gezien. Op 1 of andere manier bleef mijn zus er anders uitzien dan haar soortgenoten om haar heen. Maar goed, Jane had haar best gedaan om de buren te plezieren.

Herfstasterknop gaat open.

Jammer genoeg konden Tarzan, die ook nog een eigen huis en tuin heeft die ook regelmatig onderhoud nodig hebben,  en Jane, de chronisch zieke alleenstaande moeder, die daardoor weinig tijd en energie heeft, niet voldoen aan de norm van de buren. Drie keer per week het gras maaien en dan met een nagelschaartje de te lang gebleven sprietjes bijknippen, elke dag onkruid wieden en alles van je aarde afhalen en die aarde losmaken zodat het donkerzwart blijft, elk zandkorreltje van je pad afvegen, constant elk uitgebloeid bloempje verwijderen, elk plantonderdeel dat er niet meer beschaafd genoeg uit ziet van je planten afknippen, en natuurlijk de buitenkant van je huis, je afvalcontainers en je auto elke week uitgebreid schoonmaken met een sopje, kortom het grootste deel van de dag in je tuin werken, dat is een onmogelijke taak voor Jane. Zij heeft nog tijdenlang geprobeerd om mijn zus er appetijtelijk uit te laten zien, maar de buren bleven zeuren over alles wat er niet zo uitzag als bij hen en ze bleven Jane duidelijk maken dat er dingen in mijn zus gedaan moest worden omdat ze er verwaarloosd uit zag, en dat terwijl Jane net een paar uur hard gewerkt had om haar er netjes uit te laten zien, dat Jane er helemaal gek van werd en het tenslotte maar opgegeven heeft. Vooral de aanval op mijn klimplanten (zie artikel over de kamperfoelie op mijn blog) heeft een verandering bij Jane teweeg gebracht en zij trekt zich nu niets meer aan van de klachten van de buren. De schutting die om mij heen staat, kan Jane ook wel weer weghalen, want mijn zus begint er ondertussen net zo wild uit te zien als ik. Mij verstoppen is dus eigenlijk helemaal niet meer nodig.

Herfstasters in een mand in de vlindertuin bij mij.

Maar ik dwaal behoorlijk af, want wat ik wilde vertellen is het volgende. Toen Jane nog haar best deed om aan de behoeften van de buren te voldoen, heeft zij herfstasters in mijn zus geplant. Deze planten zag ze aan alle kanten in de tuinen om mijn zus heen staan, dus dit waren blijkbaar door de buren geliefde planten, daarom besloot Jane er ook 5 in haar voortuin te zetten. Omdat asters hoog kunnen worden, en ze dan gesteund moeten worden omdat omgewaaide asters er verwaarloosd uit zien en dus niet geaccepteerd worden door de buren, en Jane geen tijd had voor dat extra werk, heeft Jane voor dwergasters gekozen. Er staan Prof. Anton Kippenberg asters in mijn zus. Deze kun je overal neerzetten waar je wilt, want ze kunnen in de schaduw, halfschaduw of in de zon staan en verder doen ze het ook prima op plekken waar het droog is, zoals onder die krentenboom. Ook zijn ze zeer winterhard, want ze kunnen -35 graden vorst verdragen. Ze bloeien vanaf augustus tot en met oktober en worden zo'n 40 centimeters hoog. Ze zijn paars met een geel hartje. Wat Jane er vooral leuk aan vindt, is dat de vlinders deze planten graag bezoeken. (Daarom heeft ze er ook een paar in een mand bij mij in de vlindertuin gezet.) En samen met die vlinderstruiken (ja, ondertussen staan er nu al twee van deze struiken in mijn zus) is het een zeer vlinderrijk stukje natuur geworden. Niet echt wat de buren graag zien, maar Jane wel. En tenslotte is het Jane's voortuin, toch? 

Herfstasterveldje in mijn grote zus, de voortuin.

Zo, dacht Jane, nu zullen de buren wel blij zijn met mij. Ik hoor erbij, want ik heb ook asters in de tuin staan, net als zij. Nou, dat dacht Jane nu juist helemaal verkeerd. Want het is natuurlijk wel de bedoeling, als je hier in de straat een tuin hebt met asters erin, dat je direct na de bloei die dingen tot op de grond kortwiekt. En tja, dat doet Jane niet. Zij laat die uitgebloeide dingen staan, want dat vindt ze heel mooi en verder kunnen er dan allerlei diertjes de winter hierin doorbrengen. Allerlei diertjes? Oei, dat vinden de buren helemaal niet leuk, want die houden niet van diertjes. Die domme Jane. Daarnaast heeft Jane niet in de gaten gehad (ze is echt heel dom) dat de buren maar een paar van die asters hadden staan en dat zij elke keer het grootste deel eruit halen, want als je dat niet doet, dan wordt het een veld vol asters in plaats van hier en daar een astertje. En hier en daar een astertje, dat is wat de buren vinden zoals het moet zijn en niet dat grote veld met asters dat er nu ondertussen in mijn zus te bewonderen is. Te bewonderen door Jane dan, want de buren vinden het een ramp. Dus het moet nu toch ondertussen wel voor iedereen duidelijk zijn.........Jane zal nooit een tuin kunnen creëren waar de buren blij van worden. Ze zal het toch altijd verkeerd doen, want Jane is veel te gek op planten en dieren om zich aan te kunnen passen bij de eisen van de buren.

Dat was het weer voor deze keer. De volgende keer ga ik mij met de mode bezig houden en wel de herfstmode voor dit jaar. Ik ga namelijk........., maar dat ga ik jullie nu natuurlijk nog niet verklappen, nee, dat vertel ik pas de volgende keer.

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online.)

Groetjes van het paradijsje van Jane.


Trouwens, hebben jullie nog tips of advies hoe je buren tevreden kunt houden terwijl zij een totaal ander idee hebben van hoe jouw tuin eruit zou moeten zien dan je zelf hebt, en je zelf niet al je planten wilt en kunt modelleren en ook niet al je dieren in je tuin wilt afmaken, terwijl je buren dat wel van je verlangen, en je je dus, ondanks dat je je best hebt gedaan, toch nog steeds niet kunt aanpassen aan de idealen van je buren, stuur dan even een berichtje. 


Update spin:
Ah, wat zie ik nu? Komt Jane weer eens een keer naar buiten? Ja, ik geloof het wel, de deur gaat open! Ja hoor, eindelijk, daar is Jane weer een keer. En ze heeft geen eens afval bij zich. Zou ze speciaal naar buiten komen om weer eens met mij samen te zijn? O, daar komt iemand achter haar aan naar buiten. Ach dat is Tarzan. Nou, dat is jammer, want nu kan ik Jane natuurlijk niet aanspreken en aan haar vragen of ze nog boos is over die paar spinnetjes die ik op haar heb gegooid. En ik wilde nog wel mijn excuses aanbieden. Maar ja, nu is ze met Tarzan in gesprek.... Maar wat hoor ik nou? Tarzan wijst op mijn vlindertuin en zegt tegen Jane dat ze die dan maar moet weghalen......??? En nu begint hij ook nog over de tuintafel met de groentepotten. Die moet ook weg volgens hem. En het insectenhotel kan ook niet blijven, hoor ik. En nu heeft hij het over de frambozenstruik, die moet er ook aan geloven. En kijk, Jane staat erbij met tranen in haar ogen. O nee! Ik denk dat ze mij toch helemaal gaan leeghalen en een betonvlakte van mij gaan maken. Boehoehoehoehoe.............Ze gaan mij slopen. Ze gaan mij vernietigen. En dat allemaal omdat ik een paar spinnetjes op Jane heb gegooid. Jane is boos op mij en wil mij niet meer. Boehoe, snik, snotter, jank. Ik ben de ongelukkigste tuin van de wereld.....................

Dier #5: De spin (Araneae)

Elk jaar, als het herfst wordt, is er iets aan de hand met mijn eigenaresse Jane. Volgens mij is ze dan behoorlijk ziek. Normaal gesproken komt ze namelijk altijd een aantal keren per dag een tijdje in mij doorbrengen. Vrolijk en gelukkig maakt Jane dan haar rondje door mij heen en geniet van alles wat er in mij leeft. Behalve als het regent dan natuurlijk. Maar dat snap ik best. Als het regent is dat wel fijn voor mij. Ik ben namelijk een tuin en voor een tuin is het heerlijk als het regent. Maar mensen, zoals Jane, houden niet zo van regen en zij blijven dan ook meestal binnen. Dat is dus heel normaal. Maar met prachtige mooie zonnige dagen niet een paar keer per dag naar buiten komen om in mij rond te lopen, dat is geen normaal gedrag, althans niet voor Jane. Ik maak me dus altijd erge zorgen over haar als het weer herfst wordt en Jane dit rare gedrag krijgt en ik haar opeens haast nooit meer zie.

En als zij dan eindelijk een keertje naar buiten komt, bijvoorbeeld om iets in de vuilcontainer te gooien, heeft ze vreselijke pijn. Dat moet bijna wel, want ze loopt de hele tijd te gillen. Ook heeft ze blijkbaar last van evenwichtsstoornissen, want ze beweegt zich als een dronkenlap en zwalkt van rechts naar links. Daarbij maakt ze allerlei rare bewegingen met haar armen en rukt steeds haar hoofd opzij en elke keer als zij dat doet komt er een kreet uit haar mond. Verder lijkt het alsof er iets is met haar ogen, want ze kijkt constant op een vreemde manier om zich heen. Alsof ze ergens naar op zoek is, zo'n speurende blik, weet je wel? Ook heeft ze problemen met haar benen, haar tempo is enorm veranderd, want ze loopt heel langzaam door mij heen en het lijkt wel alsof ze bang is dat ze ergens tegenaan zal botsen. Verder is ze totaal niet meer geïnteresseerd in wat er allemaal bij mij gebeurt. Ze blijft ver bij mijn planten vandaan, bukt zich niet meer om naar beestjes te speuren, kruipt niet meer tussen de planten om iets beter te zien of zo. Het lijkt soms wel of ze opeens bang is geworden van mijn plantjes. Ook op het tuinbankje wil ze niet meer zitten. Terwijl ze normaal gesproken daar elke dag wel even een momentje gaat zitten om te genieten van de vogeltjes die mij bezoeken. En ze blijft ook niet lang bij me, want zo snel ze kan, vlucht ze weer het huis in. Arme Jane. Het gaat echt slecht met haar.

Het eerste jaar dat Jane dit rare gedrag had, dacht ik dat ze niet meer van me hield en dat ik haar kwijt was. Ik was erg ongelukkig. Maar zodra de bladeren begonnen te vallen en het wat kouder werd, werd ze opeens weer normaal. Haar liefde voor mij was er gewoon weer. Ze kwam weer regelmatig bij me op bezoek en ging hard aan het werk om mij voor de winter klaar te maken. En zo gaat het nu elk jaar. Dus ik weet dat dit maar een tijdelijke ziekte is en dat er weer een moment komt dat Jane weer gewoon zichzelf is. Maar bezorgd ben ik toch elk jaar weer, want wat heeft Jane toch? Tja, dat ga je je toch afvragen. En omdat ik veel van Jane hou en graag wil weten wat haar elk jaar mankeert, heb ik dit jaar een expert ingeschakeld. Een echte mensendokter. En na langdurige bestudering van Jane wist hij plotseling wat er met Jane aan de hand is. Weet je wat hij zei? Jane is niet ziek, maar Jane is bang. Ze heeft last van een fobie. Ze heeft een arachnofobie. Spinnen-angst! Ze is bang voor spinnen! En dat is heel erg. Zeker voor iemand die van wilde natuurlijke tuinen houdt. Je weet wel, zo'n tuin als ik ben, want daar stikt het in de herfst van de spinnen. Die arme Jane. Dat moet toch wel heel erg zwaar voor haar zijn, elk jaar weer. Ze zou juist nu zo van mij kunnen genieten, want ik ben prachtig in de herfst. Ik denk dat iemand Jane moet helpen om van die angst af te komen. Maar wie? Wie kan haar helpen? Misschien moet ik haar helpen? Maar hoe doe  ik dat?

Nadat ik een zeer lang document over spinnen had gelezen, waarbij mij duidelijk werd wat een schitterende diertjes spinnen eigenlijk zijn (klik hier voor deze informatie), en bij die dokter had geïnformeerd hoe je een spinnenfobie kunt behandelen, was ik er volledig van overtuigd dat ik Jane zou kunnen helpen. Er is namelijk een therapie om van spinnenangst af te komen. Die therapie bestaat eruit om iemand die spinnenangst heeft, in contact te brengen met spinnen, zodat deze persoon merkt dat je niet bang hoeft te zijn voor deze diertjes en dan is de angst vanzelf weg. Nou, dat is makkelijk toch? Daar hebben we geen therapeut voor nodig, want dat kan ik zelf ook wel. Jane is altijd zo lief voor mij, nu is het eens tijd om iets voor haar te doen. Dus ik besloot dat ik Jane zou gaan helpen om van haar spinnenangst af te komen. De volgende keer dat Jane bij mij op bezoek kwam, dit keer om iets in het compostvat te gooien, heb ik daarom gewoon een spin uit de struiken op haar hoofd laten vallen. Zo, dacht ik, het probleem is opgelost. Ze zal nu vanzelf wel merken dat die spin haar niets doet en dan is haar angst weg. Ik was zo trots op mezelf dat ik zo'n goede therapeut was. En in spanning wachtte ik af op wat komen ging.

Eerst had Jane niets in de gaten, maar opeens zag ze die spin over zich heen lopen. Ze gaf zo'n harde gil, dat de mensen het drie straten verder nog konden horen. Daarna begon ze zichzelf als een wilde af te kloppen. Ik vond het heel grappig. De spin en Jane allebei niet. Spinnetje rende als een gek over Jane heen op zoek naar een plekje waar hij veilig was voor die grote handen, doodsbang dat hij het niet zou overleven. Jane zelf zag er ook uit alsof ze een reus zag in plaats van dit kleine spinnetje en of het haar leven was dat aan een zijden draadje hing. Ze was enorm panisch. Vervolgens viel de spin van haar af en kroop snel weg om zich te verstoppen, blij dat hij nog leefde. Jane zag er ook enorm opgelucht uit. Ik dacht dat Jane nu wel van haar spinnenangst genezen was. Er was een spin over haar heen gelopen, maar er was niets met haar gebeurd, dus dan begrijp je toch wel dat je niet meer bang hoeft te zijn? Maar dat was toch niet helemaal wat er in Jane's hoofd omging, want in plaats dat ze bij mij bleef en zich niets meer van die spinnen aantrok, rende ze zo snel ze kon het huis in en ik heb haar daarna nog langer niet meer gezien dan ooit tevoren. Mijn aanpak had dus niet echt het gewenste resultaat opgeleverd. Tja, misschien had ik toch iets fout gedaan en moest ik het de volgende keer wat anders gaan aanpakken? Therapeut zijn is toch moeilijker dan ik dacht.

Gelukkig maken mensen afval, zo ook Jane en haar dochter, dus tenslotte moest Jane toch weer naar buiten komen om al die troep weg te gooien. Nog angstiger dan eerst sloop ze door de tuin, almaar rond speurend naar spinnen, met haar handen vol gestapeld met een enorme berg rotzooi. Ze kon er bijna niet overheen kijken, zo hoog was die stapel. Tja, dat krijg je ervan als je dagenlang dat afval opspaart omdat je niet naar buiten durft te komen omdat je bang bent voor een paar spinnetjes. Ik vond dat ik maar direct "harde maatregelen" moest nemen om haar voor eens en altijd van die spinnenangst af te helpen. Ik had al dagenlang de tijd gehad om een flinke lading spinnen bij elkaar te verzamelen en die liet ik nu allemaal tegelijk op Jane los. Het gekrijs dat volgde was oorverdovend. Ik wist niet dat kleine mensen-vrouwtjes zo'n geluid konden voortbrengen. Ik denk dat het hele dorp het kon horen. Wat die mensen allemaal wel niet gedacht hebben? Misschien dat het luchtalarm op een raar tijdstip werd getest? Of dat alle katten uit de buurt besloten hadden om gelijktijdig te gaan janken? Een soort kattenconcert? In elk geval was het een gigantisch lawaai wat Jane daar voortbracht.

Vervolgens vloog er allerlei troep door de lucht, want Jane smeet alle afval gewoon van zich af om haar handen vrij te hebben om die spinnen van zich af te weren. Mijn planten werden "versierd" met mensenafval. In de vijver dreef ook al van alles. Ja, echt overal lag die stinkende troep van Jane. Ik leek wel een vuilnisbelt. Jane zelf was ondertussen bezig zich fanatiek af te kloppen. Met kracht sloeg en beukte ze overal op haar lichaam, ongetwijfeld overal blauwe plekken makend, terwijl ze ondertussen als een kikker op en neer aan het springen was. En al die tijd had ze die gillende sirene aan staan. Ik had niet gedacht dat mensen zo raar konden doen. En dat alles door een paar kleine spinnetjes. Het was heel fascinerend. Door haar drukke gedoe, lette ze helemaal niet op waar ze haar voeten aan het neerzetten was tijdens dat rare gespring van haar en ze besefte blijkbaar niet dat zo raar rondspringen nu niet iets is dat je moet doen als je net de grond volgegooid hebt met allerlei afval. Toen ze met een dreun op de grond viel, waren de spinnen heel blij, want dit gaf hen een prachtige kans om van Jane af te springen en ze renden allemaal weg zo snel ze konden. Vuurrood en bezweet kroop Jane weer overeind. Ze zag er erg opgewonden uit en haar haren zaten helemaal in de war. Met een angstige blik bekeek ze zichzelf of er misschien nog 1 spin op haar was achtergebleven.

(Okay, ik overdrijf misschien een beetje met dit verhaal, maar geloof me, Jane stelde zich echt heel erg aan toen er een paar spinnetjes op haar terecht kwamen toen ze iets in de container wilde gooien. Tja, die spinnen vinden die twee containers die naast elkaar staan nu eenmaal een prachtige plek om hun webben tussen te maken. Dus ze zitten daar gezellig met een heleboel bij elkaar.)

Toen Jane bezig was met zichzelf te bekijken of er misschien nog een spin over haar heen kroop, vond ik dit een mooie gelegenheid om haar te vragen of ze nu misschien genezen was van haar spinnenangst? Tenslotte had ik niet voor niets al die spinnen op haar laten vallen. Ik dacht dat Jane wel blij was dat ik zo mijn best had gedaan en dat ze me dankbaar zou zijn. Maar Jane reageerde niet echt zoals ik gedacht had. Ze ontplofte bijna van boosheid en schreeuwde mij een aantal scheldwoorden toe. Mijn kleine lieve tuinvrouwtje was veranderd in een vuurspuwende draak! Vervolgens kwam er een woordenstroom uit haar mond die bijna niet verstaanbaar was door het hoge volume dat Jane gebruikte. Ik dacht teksten op te vangen als: "stomme wilde tuin" en "ik ruk alle planten eruit". Ook leek het alsof Jane zei: "brand de hele boel plat" en "maak er een kale betonvlakte van". Maar dat zal ik vast allemaal wel verkeerd begrepen hebben, want Jane houdt toch heel veel van mij en ik kan me niet voorstellen dat ze mij zou willen veranderen in een betonvlakte? Als laatste, vlak voordat ze naar binnen stoof en de deur met een klap dichtsloeg, gilde ze mij nog de volgende woorden toe: "ik haat spinnen".  Ja echt, dat heb ik heel goed verstaan, dat gilde ze. Ik haat spinnen! Jane, mijn Jane, die altijd van alle dieren houdt, zelfs van luizen of slakken of wespen, die geen enkel beestje ooit kwaad doet, geen dier opeet en geen vlieg dood kan maken. En die Jane roept nu opeens dat ze spinnen haat? En spinnen zijn zo leuk en zo mooi en ook heel nuttig, want ze eten grote hoeveelheden insecten op. En ze maken prachtige webben. Hoe kan Jane zulke schitterende diertjes nu haten? Ik begrijp er niets van.

Overal mooie spinnenwebben.

Maar na lang nadenken bedacht ik mij dat het misschien wel een beetje mijn schuld is? Wellicht was die therapie tegen spinnenangst toch niet zo'n goed idee? Had ik niet meteen zoveel spinnen tegelijk moeten gebruiken? Of had ik mij er helemaal niet mee moeten bemoeien en Jane gewoon met rust moeten laten? Tja, ik heb er nu wel een beetje spijt van. Ik heb Jane helaas niet meer terug gezien, maar mocht Jane ooit nog naar buiten komen, dan zal ik haar wel mijn excuses aanbieden. Wel maak ik me nu toch wel wat zorgen over mezelf. Ze zal toch niet echt alle plantjes uit me weghalen en de boel plat branden en overal beton gaan storten? Dat zal mijn lieve Jane toch niet doen? Nee toch? Weet je wat? Ik ga snel aan alle vogeltjes in de buurt vragen of ze bij mij willen komen om alle spinnen op te eten, dan is Jane vast weer heel blij. Denken jullie ook niet?

Dat was het weer voor deze keer. Mocht ik volgende week nog aanwezig zijn en ondertussen niet veranderd zijn in een kale betonvlakte dan zal ik vast weer een artikel online zetten, maar waarover dat weet ik nog niet, want ik kan nu niet nadenken over een onderwerp voor een nieuw artikel. Ik maak me veel te veel zorgen. Maar ach, waarover het gaat..........., dat zien jullie dan wel de volgende keer.

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online.)

Groetjes van het paradijsje van Jane.


Trouwens, mochten jullie tips hebben hoe je op een snelle makkelijke manier alle spinnen uit je tuin kunt verwijderen of hoe je iemand met spinnenangst echt kunt helpen, of hoe je het het beste weer goed kan maken met iemand die spinnenangst heeft en waarop je een handvol spinnen hebt gegooid, stuur dan even een berichtje.


Update review vlinderstruik:
Er is geen update, want het is gewoon een geweldige review die ik verleden week geschreven heb, toch? Of niet? Ik begin nu toch een beetje aan mezelf te twijfelen nu mijn poging om een goede therapeut te zijn ook al zo erg mislukt is. Maar ja, dat komt vast niet door mij, het komt gewoon door jullie mensen, want mensen zijn zeer gecompliceerde wezens. Ja, dat zijn jullie.

Review #1: De kleinblijvende vlinderstruik (Dwarf Buddleja)

De vlinderstruik, wie kent hem niet? Een struik die, zoals de naam al aan geeft, altijd vol met vlinders zit (in elk geval in de zomer dan). Die hoort toch eigenlijk iedereen in zijn tuin te hebben? Vooral als je veel van vlinders houdt en deze graag in je tuin ziet komen. Mijn eigenaresse Jane houdt van vlinders, dus natuurlijk moest er bij mij ook een vlinderstruik komen. Helaas ben ik maar een kleine tuin en vlinderstruiken zijn altijd enorm groot. Ze kunnen wel twee meter groot worden en even breed. Dus dat was wel een probleem. Gelukkig zijn er tegenwoordig ook kleinblijvende vlinderstruiken, dus 1 daarvan is er door Jane gekocht en in mij neergezet en over deze struik ga ik het nu hebben.

Beschrijving:

• Naam: Kleinblijvende vlinderstruik
• Latijnse naam: Dwarf Buddleja Davidii "Adonis Blue"
• Hoogte: Maximaal 1 meter
• Bloeimaand: Augustus-september
• Bloemkleur: Paars-blauw
• Bloemvorm: Kleine bloempjes met rode hartjes bij elkaar in een tros
• Bladkleur: Groen
• Bladvorm: Langwerpig
• Bloeivorm: Bloempluimen
• Groeivorm: Rechtop gaand
• Standplaats: Zonnig, halfschaduw
• Bodemsoort: Goede vochtdoorlatende grond
• Winterhardheid: Matig
• Wintergroen: Bladverliezend
• Snoeien: In maart flink terugsnoeien
• Bijzonderheden: Heeft een sterke geur, vlinders eten de nectar en gebruiken hem als waardplant, andere insecten (zoals bijen, hommels, wespen en vliegen) houden ook van deze plant, de uitgebloeide pluimen hebben ook sierwaarde
• Waar te koop: In diverse plantencentra of via het internet

Mijn ervaring:

Jane heeft zo'n kleinblijvende vlinderstruik gekocht, iets meer dan twee jaar geleden in de lente, en in een mand geplant. Deze mand heeft ze in de vlindertuin neergezet. Dat is een zonnige beschutte plek. Ze heeft de binnenkant van de mand eerst nog (extra) bekleed met noppenfolie en op de bodem hydrokorrels gegooid. Het eerste voor bescherming in de winter en het tweede voor betere vochtdoorlatendheid. Op de aarde heeft ze een mulchlaag van houtsnippers aangebracht. In de zomer kwamen er wel een paar bloemenpluimen, maar niet echt heel veel en die waren ook al binnen twee weken weer uitgebloeid. Toen de winter kwam, heeft Jane ook nog een laag noppenfolie aan de buitenkant aangebracht. Helaas heeft de struik die koude winter toch niet overleefd. Gelukkig zat er garantie op, dus Jane kreeg een nieuwe, die nog beter werd ingepakt dan de vorige en deze heeft de afgelopen winter (toen het niet zo koud was) wel overleefd. Deze zomer heeft hij ook gebloeid en deze had meer pluimen en bleef ook langer doorbloeien dan de 1e aankoop.

Mijn mening:

De kleinblijvende vlinderstruik is feitelijk gekocht omdat Jane hoopte dat er vlinders op af zouden komen. Nou, in dat opzicht is de struik een miskoop. Op 1 kleine vos en 2 koolwitjes na, hebben wij er geen vlinders op zien zitten. Waarom hebben de vlinders er geen interesse in? Geen idee. De plant trekt wel andere insecten aan. We hebben er hommels, bijen, wespen en vliegen genoeg op zien zitten. Geuren doet hij ook, want Jane komt elke dag haar neus in de bloemen steken en maakt dan zo'n kreunend steunend geluid dat mensen maken als ze iets lekkers ruiken, dus dat zit wel goed. Hij heeft dit jaar ook lang gebloeid en er kwamen steeds weer nieuwe pluimen in. In juli was hij al in bloei en hij bloeide eind september nog steeds. De pluimen zijn prachtig en de bloemetjes schitterend en ze hebben een mooie blauw-paarse kleur. Alleen de bladeren van deze plant doen een beetje raar. Terwijl de plant toch vol zat met enorme bloemenpluimen, werden de blaadjes regelmatig geel en vielen er vele van af. Waarom dat nu steeds gebeurt?


Mijn cijfer:

Ik kan helaas niet meer geven dan een 7, vooruit een 7,5 dan.
Geur, kleur en bloemen zijn wel oké, maar als je graag vlinders wilt, dan lijkt het erop dat je beter een grote vlinderstruik kunt kopen. Want deze kleine struik trekt weinig belangstelling. Verder kopen mensen vaak deze kleinblijvende struik om in een pot te zetten en deze plant heeft toch wel moeite om de winter te overleven, zeker als hij in een pot staat. Verder vind ik hem er een beetje treurig uit zien, zo kaal en met al die gele blaadjes. (Maar misschien komt dat omdat Jane hem teveel of  juist te weinig water geeft?)

Dat was het voor deze keer. De volgende keer ga ik weer iets vertellen over een dier en wel over een heel speciaal dier, want het is het enige dier waar Jane niet van houdt en dat is..........................ja, dat vertel ik je natuurlijk pas de volgende keer.

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online.)

Groetjes van het paradijsje van Jane.


Trouwens, mocht je zelf ook deze vlinderstruik bezitten en er een andere mening over hebben dan ik, laat dat dan alsjeblieft weten in een berichtje. Tips om deze vlinderstruik te verzorgen (wie weet doet Jane wat fout..., ongetwijfeld doet Jane weer eens iets fout) zijn ook welkom.


Update vijgenboom:
Ik heb eens goed nagedacht wat Jane het beste kon doen met die overrijpe half verrotte vijgen, je weet wel, die vijgen die ik in mijn vorige artikel beschreven heb en waarvan je prachtige foto's kon bewonderen. Ik vond dat Jane ze maar moest pletten en er vijgenjam van maken. Is dat geen goed idee? Maar wat denk je? Jane had de vijgen al weggegooid op de composthoop. Weggegooid! Dat is toch vreselijk zonde? En dat in een tijd als deze dat iedereen moet bezuinigen. Dan ga je toch geen eten weggooien! Oke, misschien zagen ze er een beetje onsmakelijk uit en ik weet wel dat je vingers erin wegzakte als je ze oppakte en ja, ze waren wel een beetje aan het stinken, en inderdaad waren er beestjes over heen gelopen en erin gekropen, maar dat is toch geen reden om ze weg te gooien! Al mijn eten ligt te rotten en het stinkt meestal en het zit vol met beestjes, maar ik ga het niet weggooien. Nee, ik eet er elke dag van en ik vind het heerlijk. Mensen......?????, ik zal ze nooit begrijpen.

Plant #4: De vijgenboom (Ficus Carica)

Het Middellandse zeegebied. Waar denk je dan aan? Zon? Zee? Zand? De meeste mensen hebben fijne gedachten als ze daar aan denken. Lekker luieren en genieten van je vakantie in een prachtig warm land. Tja, ik weet daar niet zoveel van af, want ik ben maar een tuin. En tuinen gaan niet zo vaak op vakantie. Verder ben ik ook nog eens een wilde natuurlijke tuin en wat heeft die nu met het Middellandse zeegebied te maken? Niets, natuurlijk! Maar Jane, mijn tuinvrouwtje, die zichzelf in het paradijs waant als ze door mij heen loopt, wou daarnaast toch ook nog een beetje het Middellandse zeegebied gevoel ervaren als ze bij mij was. Ze kan soms opeens van die rare neigingen krijgen. Het Middellandse zeegebied in een wilde tuin, hahahaha, het moet niet gekker worden. Maar Jane was weer eens niet voor rede vatbaar, dus werd er een tuintje gemaakt dat niet zou misstaan in een warm en zuidelijk land. Het werd op een warm, zonnig en beschut plekje gemaakt, want daar houden dit soort planten van. Daar werden potten neergezet met druiven, meloenperen, citroenen en mandarijnen. En het hoogtepunt was een grote pot met een vijg erin. Vervolgens liet ze haar oog al vallen op een bananenboom en ook een olijfboom leek haar wel wat, maar gelukkig kon ik haar nog net tegenhouden, want die worden natuurlijk veel te groot voor mij. En zoveel ruimte is er nu ook weer niet in "Jane's Middellands zeegebiedje". (Alhoewel er ook al kleine bananen- en olijfboompjes zijn, maar vertel dat maar niet aan Jane!)

Ondertussen zijn die Middellandse zeegebied planten verspreid door mij terug te vinden. Want het was toch niet helemaal naar Jane's zin. Alleen de druif is nog samen met de vijg achter gebleven en zij hebben gezelschap gekregen van een pruimenboom, een roze bosbes en een Japanse kwee. Allemaal fruit, dat wel, maar niet uit het Middellandse zeegebied, dus is de naam van dit stukje nu omgedoopt naar "de fruitpottentuin". Weg met het Middellandse zeegebied.

Onze vijgenboom.

De vijg is een boompje dat behoorlijk groot kan worden. Maar Jane heeft er 1 gekocht die ongeveer 2 meter zal worden. Hoog dan, want hij wordt veel breder dan dat. Maar ja, dat wist Jane niet toen ze hem kocht. Gelukkig staat hij in een pot, dat beperkt zijn groei een beetje. Jane heeft begrepen dat het plaatsen van een vijg in een pot heel goed is. Want voor een grote oogst, moet je de vijg juist beperken in de groei van zijn wortels. Dus dat heeft ze, zonder het te weten, in elk geval al goed gedaan. Zijn bladeren worden ook behoorlijk groot. Ze zijn erg mooi. Ze zijn gelobd en groen van kleur. Behalve in de herfst, want dan zijn ze geel.

Grote groene bladeren.

In de herfst worden ze geel.

In het voorjaar begint de vijg te groeien, hij krijgt nieuw bladeren, maar ook ontstaan er in de oksels al nieuwe vruchten. Deze groeien de hele zomer door. Vervolgens krijgt het boompje in de herfst prachtige gele bladeren. Dat is een schitterend gezicht. Al die mooie gele bladeren. Deze vallen er dan af en vervolgens is het oppassen geblazen. Aan de kale takken zitten namelijk nog steeds die jonge vruchtjes. Deze zullen pas het volgende jaar uitgroeien naar rijpe vijgen. Dus ze moeten goed beschermd worden in de winter. Trouwens, de hele boom houdt niet van vorst en moet dus eigenlijk naar binnen om vorstvrij te overwinteren. Maar ja, dat kan natuurlijk niet met zo'n enorme boom. Vooral niet als je maar een zwak vrouwtje bent, zoals Jane, die zo'n zware pot met die grote boom erin niet van zijn plek kan sjouwen. En als je huisje dan ook nog eens niet al te groot is en je ook nog eens geen garage of schuur heb, tja, wat moet je dan? Inpakken natuurlijk! Jane heeft afgelopen winter de vijg helemaal ingepakt. De pot heeft ze beschermd met een potbeschermer en de vijg zelf kreeg een warme winterjas gemaakt van een hoes. Maandenlang heeft de vijg zo doorgebracht. Licht had hij niet nodig, want bladeren zaten er toch niet aan. In het voorjaar was het even spannend of er nog leven in zat, maar ja hoor, de plant begon gewoon weer bladeren te maken en de vruchtjes hingen er nog allemaal aan.

Groeiende groene vijg.

Vijg die langzaam begint te kleuren.

Vijgen beginnen al rijp te worden

En deze begonnen fanatiek te groeien en te groeien. En al gauw waren het mooie groene bolletjes en Jane ging zich al verheugen op haar vijgenoogst. Af en toe viel er 1 af en was Jane natuurlijk wel een beetje verdrietig. Maar dat is de natuur, niet alles wordt tenslotte rijp. En gelukkig bleef er nog wel wat over, nog genoeg om van te genieten. En ach, het is natuurlijk ook pas zijn eerste oogst, dan kun je nog niet al te veel verwachten. Volgend jaar zit er vast meer aan. Aldus Jane. En vervolgens begonnen de vijgjes ook nog mooi donker te verkleuren. En ondertussen maakte de vijg ook al weer nieuwe vruchtjes aan in zijn bladoksels die de oogst voor volgend jaar gaat worden. Het ging helemaal zoals het zou moeten. Nu nog even wachten totdat de oude vijgjes mooi zwart zijn geworden en dan kunnen ze geoogst worden. Dat wordt smullen!

Nieuwe vijgjes groeien al in de oksels. De oogst voor volgend jaar.

En toen op een dag, keek Jane weer eens naar haar vijgen, of ze al zwart genoeg waren, en zag een wesp op 1 vijg zitten. Eerst even een foto maken en toen op de computer kijken hoe hij geworden was. En natuurlijk ook even vergroten om te zien hoe mooi die wesp is. Maar wat zie ik nou????????? Die wesp is mooi, maar die vijg ziet er afschuwelijk uit !!! Wat is er mee gebeurd?

Een lekkere overrijpe vijg. Wesp vindt hem heerlijk, Jane niet (meer).

Die domme Jane, lief hoor, maar o zo dom! Zij rennen naar haar vijgenboom en alle vijgjes eraf halen. Maar oh, wat een ramp. Alle vijgen waren al superrijp en aangevreten door insecten. Ze zagen er afgrijselijk uit. Ze waren zo zacht dat je vingers er in weg zakten als je ze aanraakten. En ze stonken ook nog. Jane was veel te laat met haar vijgjes oogsten. Je moet je schamen Jane! Maar volgens Jane had ze het niet gezien.........??? Misschien tijd voor een bril voor dichtbij? Of een vergrootglas? Of misschien moet ze een lesje "wanneer is fruit rijp en moet ik gaan oogsten?" gaan volgen? Die Jane, die moet nog veel leren. In elk geval heeft ze nu geleerd dat de vijgen aan haar boom niet pikzwart hoeven te zijn om rijp te zijn. Gewoon wat gekleurd is al voldoende. Volgend jaar zal ze vast beter opletten en op tijd de vijgenoogst binnen halen. Want een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen en Jane is geen ezel.......................toch?

Eet smakelijk! (Dacht het niet!)

Dat was het weer voor deze keer. Volgende week komt er weer een speciaal artikel. Dit keer ga ik jullie namelijk mijn mening ergens over geven. Een review noemen jullie mensen dat geloof ik en het gaat over...........tja, dat vertel ik je natuurlijk de volgende keer.

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online.)

Groetjes van het paradijsje van Jane.


Trouwens, hebben jullie nog tips wat je kunt doen met overrijpe super zachte stinkende vijgen, vijgen die aangevreten zijn door insecten, en waar je al een paar keer je vinger door heen gestoken hebt, zodat er overal gaten in zitten, je weet wel, van die onsmakelijke overblijfsels van vijgen die je veel te laat geoogst hebt, dat soort vijgen, schrijf dan even een berichtje.


Update wesp:
Verleden week heb ik een stukje geplaatst over wespen. Hierbij heb ik laten doorschemeren dat wespen soms hele lastige en zelfs voor sommige mensen gevaarlijke diertjes zijn, maar dat ze ook heel interessant zijn. Hierbij nog twee linken naar een opmerkelijk filmpje en prachtige foto's die je laten zien hoe speciaal wespjes kunnen zijn. 

wespen gooien met mieren
wespen zagen een stukje vlees