Dier #2: De pad (Bufo Bufo)

Zoals jullie ondertussen al wel weten, ben ik een natuurlijke tuin. Dat is dan ook waarschijnlijk de reden dat zoveel dieren bij mij willen wonen. Jane, mijn eigenaresse, is dol op dieren. Dus zij is daar blij mee. Zo zag zij op een zeer warme dag verleden zomer opeens een pad in mijn vijvertje. Die had het zeker warm, het was toen 30 graden, en hij zocht afkoeling in het water. Jane werd direct enthousiast, ze kan zo lekker doorslaan. Opeens moest er van alles gebouwd worden om het padden bij ons naar de zin te maken. Naast de vijver had Jane al een soort bosje gemaakt. Daar staan een aantal bladverliezende struiken, er groeien klimplanten, er zijn boshyacinten geplant en verder is de grond onder de struiken vol gezet met schaduwminnende planten. Het is hier dus koel, donker en het blijft er best wel vochtig. Een ideale plek voor amfibieën.

Padje in de vijver.

Maar Jane wilde nog meer voor “haar” pad doen. Als eerste kwamen er drie grote schijven boomstam in dat bosje te liggen. Dan kon de pad daar overdag onder weg kruipen, want padden komen meestal tevoorschijn als het donker wordt. Ook werd er een gat in de grond gegraven en dat opgevuld met takjes, steentjes en bladeren, dan kon de pad daar in de winter zijn winterslaap gaan doen. Want in de winter zoeken padden een dieper gelegen schuilplaats op om daar enkele maanden in een sluimerende toestand door te brengen zonder te eten of te bewegen. Dus die kuil leek Jane daar uitermate geschikt voor. De kant van de vijver die aan het bosje lag, werd ook onder handen genomen. Vijverplanten (die het daar toch niet goed deden omdat ze in de schaduw stonden) werden naar de andere kant verplaatst en de vrijgekomen rand werd vol gelegd met stenen, zodat de pad daar lekker makkelijk een bad kon nemen op warme dagen en daar ook kon schuilen bij gevaar. Wat was die Jane druk bezig voor die ene pad! Die pad die ze trouwens daarna nooit meer gezien heeft.

En toen het lente werd, zat Jane steeds te turen in haar vijver of ze daar misschien die pad weer zag zitten. En misschien ging die pad, als hij er nog was, daar ook nog wel kindertjes maken, aldus Jane. Meestal gaan padden terug naar de plek waar ze geboren zijn om zich daar voor te planten, maar Jane hoopte dat die pad wellicht toch in onze vijver een paar eitjes zou leggen. De paddeneieren worden in een snoer gelegd, dus Jane ging ijverig speuren naar zo’n paddensnoer. Er zitten wel vissen in de vijver, maar die hebben een hekel aan de bittere smaak van de paddenlarven, dus padden leggen ook eieren in visrijke waters. Maar ze deden het niet in onze vijver natuurlijk. Er was zelfs geen enkele pad in de vijver te bekennen. Jane was heel teleurgesteld. Tja, al dat werk voor niets. Jane is ook zo dom. Wel erg lief hoor. Maar dom.

Toen ging Jane een grote zware pot die op het terras stond verplaatsen. Deze pot gebruikt Jane altijd voor het zaaien van 1 jarigen en had zij in de herfst ondersteboven in een hoek van het terras neergezet. En wat vond zij daaronder? Een pad! Een heel klein padje weliswaar, dus niet die grote pad die ze eerder in de vijver had gezien, maar toch een pad. Padje werd voorzichtig opgepakt en op “zijn plek” in het amfibieënbos neergezet. Later zag Jane ook nog deze of een andere pad in de border rondkruipen overdag na een regenbui. Blijkbaar gaan ze dan ook op zoek naar voedsel. Jane was heel blij met (al) die pad(jes). En ze was ervan overtuigd dat de padden blij waren met haar, want tenslotte had ze zoveel werk voor hen verricht en zo’n mooi donker, koel en vochtig paddenplekje gemaakt. Daar houden padjes namelijk van, dus daar zullen ze vast wel met zijn allen zitten, toch?

Onder deze container is de paddenschuilplek.

Maar wat denk je? Onze padjes hebben een ander idee over wat goed voor ze is, want waar zitten ze overdag te schuilen? Onder de vuilcontainer! Daar vond Jane twee padjes die daar gezellig bij elkaar weggekropen waren. En elke keer als de container van zijn plaats gaat, zitten steeds weer die twee padjes daaronder. De container, die naast de vlindertuin staat. De vlindertuin die Jane gemaakt heeft op een plek waar de hele dag de zon schijnt, want dat vinden vlinders fijn. Dus terwijl er zo’n mooi, donker, koel, vochtig plekje in het bos naast de vijver is, gaan die padden daar onder die container zitten. Een plek waar het door die brandende zon natuurlijk heel warm en droog is. Onze padden zijn dus rare wezens. Nou ja, in elk geval is het nu duidelijk dat er meerdere padjes in de tuin leven. En dat vinden wij allebei heel erg leuk. 

Twee padjes wonen onder de container.

Warm en droog, daar houden onze padjes van.

Dat was het voor vandaag. Volgende keer ga ik jullie vertellen over mijn appelboom. Aan de ene kant zo klein, maar aan de ander kant zo groot. Ik zal jullie uitleggen wat ik bedoel..............of nee, dat doe ik de volgende keer.

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online.)

Groetjes van het paradijsje van Jane.

Trouwens, we weten nu dus zeker dat er padden bij mij rondkruipen. Waarschijnlijk gaan ze bij ons ook weer de winter doorbrengen, er is genoeg bij ons om in weg te kruipen. Nu is Jane toch wel benieuwd of ze in het voorjaar toch eieren in de vijver zullen leggen. Mocht iemand ervaring hebben hiermee en weten of padden echt altijd terug gaan naar hun geboorteplek of toch soms in een vijver waar ze niet geboren zijn hun eieren achterlaten, wil je dat dan laten weten in een berichtje?


Update inspiratie tuinbeelden:
Verleden week ben ik jullie nog vergeten iets te vertellen. Want weten jullie wat de laatste gekte van Jane is? Beelden die licht geven. Ja, je leest het goed. Beelden die licht geven! In een natuurlijke tuin! Het moet toch niet gekker worden. Wat ik allemaal moet verdragen. Ik heb het zwaar. Heel zwaar.

Beelden met lampjes op zonne-energie onder de tuinbank.