Outfit van het seizoen #2: Winterkleding voor tuinen

Ik ben een tuin die zeer geïnteresseerd is in de mode. Het lijkt misschien wat vreemd, maar ook wij tuinen houden ervan om met de mode mee te doen. Dus hierbij weer een artikel over mode voor tuinen. Verleden keer heb ik jullie laten zien hoe mooi je er als tuin uit kunt zien in de herfst (zie het artikel over herfstmode voor tuinen hier op mijn blog). Dit keer zal ik jullie tips geven hoe je je als tuin in de winter kunt kleden om er in dit wat kleurloze seizoen toch aantrekkelijk uit te zien. 


Kleding:

Het belangrijkste kledingstuk voor de tuin in de winter is natuurlijk de sneeuwwitte mantel.

Op momenten dat er geen sneeuw naar beneden komt, zul je genoegen moeten nemen met houtbruine kale takken. Als je in staat bent om die goed de lucht in te steken zodat ze een prachtige achtergrond krijgen van witgrijze wolken of witte wolken in een blauwe lucht, is dat ook heel mooi.











Schoenen:
Bij gebrek aan voeten die je in een paar schoenen kunt steken, verfraaien tuinen in plaats daarvan hun bodem in de winter met een paar glazen ijs-muiltjes. Deze zijn heel mooi als je ze draagt in je vijver.

Maar je kunt ook iets anders proberen, er is keus genoeg. Wat denk je van ijs-pumps of ijs-klompen, of misschien houd je liever je ijs-pantoffels aan. Verder kun je in dit materiaal natuurlijk prachtige patronen maken zodat elk paar ijs-schoentjes zijn eigen uitstraling krijgt.

Mocht het niet gaan vriezen, dan kun je natuurlijk nog altijd jezelf trakteren op een paar schitterende groenblijvertjes om je grond op te fleuren.

Ook heel apart, je ziet het niet vaak, is een paar paddenstoelen op je grond in de winter. Ja, ik weet het, de meeste tuinen dragen dit in de herfst. Maar ik dacht, ach, laat ik eens gek doen en dit juist aantrekken in de winter. Het is mijn eerste paar paddenstoelen. Ik heb nog niet eerder paddenstoelen aan gehad, dus wat vind je ervan? (Eindelijk heb ik paddenstoelen, hoera!)

Sieraden:
Mooie sieraden voor een tuin in de winter zijn natuurlijk katjes, rood of geel. En als je niet kunt kiezen, dan neem je ze toch allebei!

Accessoires:

En om het helemaal af te maken nog wat accessoires. Natuurlijk geen tas of sjaal, dat staat zo raar bij tuinen. In plaats daarvan kun je beter wat winterbloeiers nemen zoals de mahonia, een kerstroosje (of is het nu een lenteroosje?) of een paar winterviooltjes.

Dat was het weer voor deze keer. De volgende keer komt er weer een artikel over een dier. Omdat vogels op dit moment de enige dieren zijn die mij bezoeken, want de rest van de dieren ligt een winterslaap te doen, gaat het alweer over een vogeltje. Een heel lief vogeltje. Ja, dit keer echt. Hoewel, lief? Daar kun je toch vraagtekens bij zetten want..............,  maar dat lees je wel de volgende keer.

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online.)

Groetjes van het paradijsje van Jane.


Trouwens, weet iemand toevallig welke paddenstoelen er bij mij uit de grond zijn gekomen, stuur dan alsjeblieft een berichtje, want omdat dit de 1e paddenstoelen zijn die ik heb gekregen, weet ik er nog helemaal niets vanaf en als je gaat kijken op internet (of in paddenstoelen boeken) dan weet je niet wat je ziet............  Er zijn zoveel paddenstoelen, hoe moet je daar in vredesnaam wijs uit worden? Dus weet jij het, vertel het mij dan, alsjeblieft?


Update kerstrozen:
Heb ik jullie net verleden week verteld dat die 5 kerstrozen/lenterozen (wat het ook mogen zijn) al jaren bij mij staan, maar nooit bloemen hebben gekregen en wat denk je? Ze hebben vast mijn artikel gelezen want opeens komen er bloemen aan!

Plant #9: Het nieskruid (Helleborus)

Ik ben een wilde tuin waarin altijd wat te beleven is. Jane, je weet wel, dat vrouwtje dat mij aangelegd heeft en mij regelmatig verzorgt, houdt nu eenmaal niet van saai. Zo wilde zij perse dat ik een tuin werd die in alle seizoenen mooi is. Dus ook in de winter. Normaal gesproken is het vrij kaal in de natuur als het winter is, dus je kunt natuurlijk wat groenblijvende planten neerzetten. Daar lijkt het al een stuk minder saai door. Maar Jane zou Jane niet zijn als ze daar tevreden mee was. Nee, wat groenblijvers was niet genoeg voor haar. Ze heeft dus een stukje van mij helemaal omgetoverd tot een wintertuin. Het staat vol met groenblijvers, planten die in de winter bessen hebben, een struik met katjes, winterbloeiers en planten en bollen die heel vroeg in het voorjaar al gaan bloeien. Dit stukje is nog niet helemaal tot volle wasdom gekomen, maar als alles het gaat doen zoals gepland is, wordt het een heel mooi kleurrijk stukje. Als alles tenminste dit keer goed gaat, dus nu maar hopen dat dit experiment van Jane wel een keer zal lukken..........

Er bloeien niet zoveel planten in de winter en daarnaast ligt dat stukje wintertuin ook nog voornamelijk in de schaduw, dus het was wel even zoeken voor Jane. Maar dat is iets dat Jane leuk vindt om te doen, op internet zoeken naar passende planten, dus dat was geen probleem. Jane heeft tenslotte nog wel het een en ander gevonden. Zo vond zij bijvoorbeeld de kerstroos. Kerstrozen zijn vaste planten die bloeien in de winter en ze zijn groenblijvend. Dus heel erg geschikt voor een wintertuin. De bladeren zijn handvormig en vrij groot. Na de bloei hebben ze ook nog zaaddozen die heel decoratief zijn en vrij lang aan de plant blijven. De bloemen van de kerstroos kunnen verschillende kleuren hebben zoals rood, roze, wit of lichtgroen. Sommige hebben gespikkelde bloemen. Ze bloeien in januari tot en met maart. En ze kunnen in de zon staan of in de halfschaduw. In de halfschaduw doen ze het vaak nog wat beter dan in de zon. Ze houden van compost, bladaarde of koemestkorrels. En ze staan graag in kalkrijke grond. Kerstrozen zijn goed winterhard. Ze willen graag vochthoudende, maar wel doorlatende, grond hebben. Het zijn prachtige planten. Maar er zijn wel een paar dingen waar je goed van op de hoogte moet zijn, bijvoorbeeld dat ze giftig zijn. Ook houden deze planten er niet van om verplaatst te worden, dus je moet van te voren goed bedenken waar je ze wilt hebben.









 


Jane begon met het kopen van 1 kerstroos. Om uit te proberen of het iets was voor mij. Op het kaartje dat aan de plant hing, stond Helleborus orientalis. De Nederlandse naam op het kaartje was Oosterse kerstroos. Jane was benieuwd hoe deze plant er in bloei uit zou zien. Gelukkig hoefde ze niet lang te wachten, want direct het 1e jaar begon deze plant al te bloeien. Op het kaartje stond een donkerrode bloem afgebeeld, maar er kwamen lichtgroenige wittige bloemen aan de plant. Een grote verrassing dus. Blijkbaar klopte het kaartje dat eraan hing helemaal niet. De bladeren, die enorm zijn, staan op lange stelen, maar doordat de bladeren zo zwaar zijn, hangen deze op de grond. De bloemen komen op lange stelen tussen de bladeren omhoog. Ze worden ongeveer 50 cm hoog. En de zaaddozen zijn werkelijk prachtig.

Jane vond deze plant erg mooi en besloot er nog meer te kopen. Jane dacht dat er gewoon maar 1 soort kerstrozen bestond, dus ging zij op zoek naar nog meer helleborus orientalis, net als de plant die ze al had. Ze vond een setje van 5 planten met die naam helleborus orientalis op het kaartje waarbij in het Nederlands de naam "kerstrozen mix" stond. Op het plaatje een mengelmoes van witte, roze, rode en lichtgroene bloemen. Dat past mooi bij degene die ik al heb, dacht Jane. Dus die 5 kwamen naast die ene die er al stond te staan. En die vijf planten staan er nu al een paar jaar. Maar bloemen, die krijgen ze niet. Die ene bloeit nog steeds elk jaar weer en ziet er prachtig uit met zijn groen/witte bloemen en daarna zijn zaaddozen. Maar die andere vijf doen niets. Deze 5 planten hebben ook bladeren die veel kleiner zijn en de stelen waarop die bladeren staan zijn ook lang niet zo lang als van die ene die wel bloeit. Dus Jane nog eens op dat kaartje kijken wat aan die 5 kerstrozen hing. Staat daar op dat de planten niet hoger worden dan 25 tot 40 cm. Dat is toch wel een stuk lager dan die andere. Wat is hier aan de hand?

Na een speurtocht op het internet, ontdekten we dat het allemaal erg verwarrend is. Er gaan namen rond als lenteroos, kerstroos, oosterse kerstroos en zelfs winterroos. En de namen Helleborus orientalis wordt daar overal bij gebruikt. Maar na nog meer speurwerk, was het ons helemaal duidelijk. Je hebt Helleborus niger en dat is de echte kerstroos en deze wordt 30 cm hoog. Dan heb je de Helleborus orientalis en dat is niet de kerstroos maar heet eigenlijk de lenteroos en wordt 45 cm hoog. Dan heb je nog de Helleborus foetidus, dat stinkend nieskruid wordt genoemd. En tenslotte heb je de Helleborus viridis die de naam wrangwortel heeft gekregen. Het is duidelijk dat de laatste twee niet voor verwarring zullen zorgen. Maar die eerste twee worden zowel bij plantenverkopers als op het internet door elkaar gehaald. In elk geval horen alle vier de soorten bij het geslacht nieskruid. Begrijpen jullie het nog?

En welke soorten hebben wij nu in het stukje wintertuin staan? Degene die niet bloeien, kunnen we niet opmeten, dus dat weten we niet. Maar het zijn vrij kleine planten dus misschien zijn dat de echte kerstrozen en zou de naam Helleborus niger op het kaartje hebben moeten staan en niet Helleborus orientalis. Onze plant die wel bloeit, is ongeveer 50 cm, dus geen kerstroos maar wellicht is dat dan een lenteroos? Maar dan wel een lichtgroene en geen rode zoals op het bijpassende kaartje stond. En er staat ook op dat deze plant 50 tot 60 cm hoog kan worden en de lenteroos wordt maar 45 cm. Wij snappen er niets meer van, want het is allemaal wel erg ingewikkeld hoor. Tuinieren is moeilijker dan we dachten, zucht.

Dat was het weer voor deze keer. De volgende keer is het weer tijd voor de outfit van het seizoen. En wat je daar toch allemaal in te zien krijgt..........dat zie je wel de volgende keer.

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online.)

Groetjes van het paradijsje van Jane.


Trouwens, weet iemand welk nieskruid er bij mij staat, schrijf dan even een berichtje, want wij zijn erg nieuwsgierig welk "roosje" er nu bij ons staat.


Update katten:
Katten zijn heel leuk en lief (althans volgens Jane), maar een kat in je tuin die je merelkereltje probeert te pakken is niet leuk, daar weten wij alles van. Een kat die je hele tuin onder poept en je plantjes uitgraaft, is natuurlijk ook niet leuk. Vooral niet als deze kat elke dag weer langskomt. Ja, dan kan dit wel eens een probleem worden en zo zijn er allerlei oplossingen bedacht en op internet gezet. Wat denk je van deze oplossing? Het moet toch niet gekker worden!

Dier #9: De kat (Felis catus)

Mijn tuinvrouwtje Jane is stapelgek op katten. Zij heeft daarom een groot deel van haar leven, vanaf het moment dat ze op zichzelf ging wonen totdat ze zwanger was van haar dochter, katten in huis gehad. Haar laatste kat is overleden vlak voordat Jane zwanger werd en tijdens de zwangerschap leek het Jane beter om nog maar even te wachten met het opnieuw in huis nemen van weer een andere kat. En dat was maar goed ook, want dan krijg je een kind dat astmatisch is en dan is het houden van katten opeens niet meer zo verstandig. Dus nu is er al een lange tijd geen kat meer bij Jane in huis. Maar nog steeds is Jane verrukt van katten. Jane is niet de enige in de familie die gek is op katten. Haar zus, haar oom en haar moeder zijn ook allemaal kattenliefhebbers. De katten op de foto's in dit artikel zijn van hen. Sommige van deze katten leven nog, anderen zijn helaas overleden. Maar ze zijn of waren allemaal heel mooi en heel lief. Katten zijn namelijk schitterende wezens. Ze lopen rond op vier elegante pootjes en hebben een leuke staart die duidelijk laat zien in welke stemming ze zijn. Op het snoezige kopje staan twee schattige oortjes die zo grappig alle kanten uit kunnen draaien. Het neusje is zo mooi klein en ze hebben een paar prachtige ogen die je zo adembenemend lief aan kunnen kijken. En verder is het ook genieten van die heerlijke warme zachte vacht. En ze ruiken ook altijd zo lekker. En ze zijn zo vreselijk aanhalig en zo lief, nou ja, meestal toch. En ze kunnen zo vertederend langs je benen strijken, dan kun je ze gewoon niet weerstaan en moet je ze even aanhalen. En vervolgens maken ze dan van die heerlijke spinnende geluidjes. 

Ja, katten zijn werkelijke geweldige dieren, aldus Jane. Jane kan geen kat op straat voorbij lopen zonder deze even aan te halen. Als die kat dat wil dan tenminste. Er zijn natuurlijk ook katten die zich wat minder schattig gedragen, bijvoorbeeld omdat ze met rust gelaten willen worden. Doe je dat niet, dan maak je kennis met andere onderdelen van katten die wat minder aangenaam zijn zoals de scherpe tandjes die ze in hun bekje hebben of die puntige nageltjes die katten aan hun pootjes hebben zitten. Maar katten kunnen heel goed laten zien of ze je aandacht willen of niet en als ze er geen behoefte aan hebben om aangeraakt te worden, dan laat Jane ze gewoon met rust en doen ze je niets, dus die tandjes en nageltjes, daar heeft Jane geen probleem mee.

Hier in de straat zijn ze ook allemaal erg gek met katten. De meeste dieren die je hier kunt zien op straat en in de tuinen zoals insecten, slakken of rupsen, zijn niet gewenst en worden weggejaagd of bestreden of afgemaakt. Maar katten zijn daar een uitzondering op. Bijna alle buren om ons heen hebben 1 of meerdere katten in hun bezit. En geen enkele kat hier bij ons in de straat hoeft binnen te blijven. Ze mogen allemaal fijn naar buiten. Dat is leuk voor Jane, want zij kan heerlijk genieten van al die katten op straat die zich allemaal door haar laten aanhalen. Het grasveld van mijn grote zus, de voortuin, is een hele favoriete plek van alle katten uit de straat. Omdat het gras meestal lang is, en zelfs als het gemaaid is nog het langste gras is hier in de straat, vinden katten het heerlijk om er tussen rond te struinen. Meestal ligt er, althans in de zomer, een kat van de buren helemaal opgekruld vredig te slapen in ons grasveld. Jane vindt dat zo leuk om te zien. In geen enkel gazon van de buren zie je ooit een kat liggen slapen, maar bij ons wel. Ja, katten horen gewoon in het lange gras van het grasveld van mijn zus thuis. Het is een echt kattenparadijsje. En ja, die katten vinden het grasveld van mijn zus ook een fijne plek om hun behoefte in te doen. En ook de border die ernaast ligt en bedekt is met schors, is een openbaar kattentoilet voor alle katten uit de buurt. Maar ach, Jane gaat toch niet vaak iets doen in haar voortuin, dus zij jaagt ze niet weg als er daar 1 rond loopt en ze laat die katten ook gewoon lekker slapen in het gras. Want katten zijn zo lief.......

Nou, sorry dat ik even dit liefdevolle verhaaltje moet onderbreken met wat valse noten, want ik vind katten helemaal niet lief! Jane vindt ze zo lief en zo leuk, maar ik heb een hele andere mening. Ik ben een natuurlijke wilde prachtige tuin en daar horen geen katten in. Katten zijn namelijk hele vervelende lastpakken. Ik moet ze niet! Laat ze maar lekker bij mijn zus de voortuin blijven, want bij mij moeten ze niet komen. Bah, katten, wat heb je daar nu aan? Ze graven overal gaten in de aarde om daar hun ontlasting in te dumpen. Ze plassen overal tegenaan en dat stinkt dan ook nog eens enorm. Ze krabben aan mijn enige grote boom zodat de schors er in lagen afvalt. Regelmatig zijn de vrouwtjes krols en dan janken ze de hele buurt bij elkaar. De mannetjes worden dol in hun kop van dit kattengejank en beginnen wild met elkaar te vechten, zelf ook ondertussen de meest afgrijselijkste geluiden makend. En natuurlijk doen ze dit vooral 's nachts. Je doet geen oog meer dicht met al dat lawaai. In de zomer jagen ze op mijn kikkertjes en willen ze de vissen uit de vijver vangen. En in de winter terroriseren ze de muisjes die dan minder beschutting hebben om onder weg te duiken. En het ergste is nog wel dat ze proberen alle vogeltjes, die gezellig hun maaltijd komen gebruiken in mijn winter-restaurant, te grijpen en op te eten. Nee, ik ben helemaal niet zo verrukt van die vreselijke monsters. Jane is zo gek op katten, maar ik vind ze afschuwelijk. Bij mij is elk dier welkom, maar katten mogen weg blijven.

Toen Jane hier kwam wonen, was ik een kaal stuk grond zonder enige afscheiding. Iedereen kon bij mij naar binnen komen, dus er liepen de hele dag katten door mij heen. Alle katten uit de buurt kwamen hier samen om zich te vermaken. Ik was de kattenkroeg. Hier bij mij werden er vele kattenconcerten gehouden en er werd regelmatig een robbertje gevochten. Gelukkig ging Jane toen een schutting om mij heen neerzetten. Maar dat bleek geen probleem voor die katten. Die kropen gewoon onder die schutting door en gingen vrolijk door met hun kattenwerkzaamheden. Gelukkig had Jane wel begrip voor mijn ellende en heeft zij overal stenen en planken onder aan mijn schutting geplaatst. Er is nog wel hier en daar een beetje ruimte over gelaten, wat gaatjes, waar amfibieën en insecten door kunnen kruipen. Ook het roodborstje kan er makkelijk tussendoor en glipt door de gaatjes bij mij naar binnen en naar buiten. Maar er is geen enkele plek groot genoeg dat een kat zich er door heen kan wurmen. Eindelijk was ik kattenvrij. Tenminste, dat dacht ik. De meeste katten die hier rond lopen, waren te oud om over die schutting te komen. Zij gingen ergens anders hun vermaak zoeken en kwamen niet meer bij mij. Maar helaas waren er ook van die jonkies bij die stoer wilden doen. Die trokken zich niets aan van een hoge afscheiding, nee, zij klommen er gewoon overheen. Nu was ik niet langer de kattenkroeg, maar nu was ik de kattenspeelplaats geworden. Een hangplek voor de jongeren. Een plek waar ze lekker kattenkwaad uit konden halen zonder dat de oudjes het zagen.

Ik heb toen een stevige discussie met Jane gehad, want ik wilde dat ze er iets aan ging doen. Ik kwam met allerlei voorstellen, want er zijn genoeg manieren om katten uit je tuin te weren. Wat denk je van een luchtbuks? Of met aardappels bekogelen? Een draadje met flink wat stroom erop? Een grote agressieve hond? Oeps, dat was natuurlijk dom van mij. Want Jane houdt van alle dieren en katten hebben helemaal Jane's hart gestolen, dus zij was woest over mijn lugubere voorstellen. Ik kreeg flink op mijn kop en ze wilde er verder niets meer over horen. Dus de katten bleven mij teisteren. Toen Jane na een lange tijd weer wat gekalmeerd was, heb ik andere voorstellen gedaan. Om te zorgen dat katten je tuin niet langer gebruiken om hun behoefte erin te doen, kun je de aarde onaantrekkelijk maken om in te graven. Katten graven altijd als zij hun behoefte doen, dus je kunt bijvoorbeeld overal koffiedik strooien, want dit blijft aan de pootjes kleven en dat vinden die katten helemaal niet fijn. Ook kun je gaas ingraven. Als katten dan gaan graven, doet het gaas zeer aan zijn pootjes en gaat hij wel weg om ergens anders zijn behoefte te doen. Ook kun je saté-prikkers in de aarde rechtop neerzetten. Daar gaat geen kat bovenop zitten. Helaas vond Jane dit ook allemaal geen goede ideeën. Volgens haar waren het allemaal dierenmishandeling-tips. Ze heeft in plaats daarvan de aarde overal bedekt met planten en daar waar nog kale aarde was, heeft ze een dikke laag mulch gegooid. Dit werkt prima, want ze gingen mij al snel niet meer als kattenbak gebruiken. Om te zorgen dat ze hun nagels niet langer gingen scherpen aan mijn boom, heeft Jane een stuk gaas rondom die stam vastgemaakt. Een aantal katten vonden mij na deze maatregelen niet meer aantrekkelijk en bleven weg. Helaas is er nog 1 die flink hardleers is en niet begrijpen wil dat hij hier niet welkom is. Hij wil mij namelijk niet als toilet gebruiken. Nee, hij wil de bewoners van mijn vijver vangen en op mijn vogeltjes jagen. Ik probeer dat nu al een hele tijd aan Jane duidelijk te maken, maar volgens haar valt het allemaal wel mee. Ze begrijpt mijn afschuw van katten niet zo. En ach, die ene kat, die kan toch geen kwaad?

Maar nu heeft die kat iets heel doms gedaan. Die sukkel heeft namelijk geprobeerd het merel-kereltje van Jane te grijpen toen die op het terras van zijn druifjes aan het eten was (zie het artikel over de merel hier op mijn blog). En dat juist op het moment dat Jane door het raam naar haar mereltje aan het kijken was. Tja, dat had die domkop-kat nu niet moeten doen. Want die lieve schattige Jane die zo veel van katjes houdt, is zelf een tijgerin als je aan haar merel-kereltje komt. Dus nu is er oorlog bij mij. Jane is opeens ook een tegenstander van katten in haar tuin. Als die domme kat dus nu over de schutting komt, en Jane ziet dat, dan komt zij naar buiten stuiven en maakt haar eigen kattengejank. Dit gekrijs van Jane is zo luidruchtig en gruwelijk, daar kan geen andere kat tegenop. Dus die kat die net bij mij op de grond is geland, krijgt elke keer de schrik van zijn leven als die woeste Jane krijsend en brullend naar buiten komt. Hij springt elke keer met vier poten tegelijk een meter de lucht in en gaat er dan met een enorme vaart vandoor. Alsof zijn leven ervan afhangt, krabbelt hij over de schutting heen, om maar zo snel mogelijk bij mij uit de buurt te komen. Ja, hij is flink bang voor mijn tijgerinnetje Jane. Hij durft hier niet meer te komen. Eindelijk heb ik mijn zin. Ik ben kattenvrij! Hoera!

En mocht dat beest toch nog besluiten om het weer eens te proberen hier bij mij, of is een andere kat opeens van mening dat het hier bij mij goed toeven is, dan zal ik Jane voorstellen om bij het naar buiten stuiven een emmer koud water mee te nemen en dat over die kat heen te storten. Lijkt mij een puik plan, want katten houden niet van water. En als Jane dat niet wil doen (waarschijnlijk niet, want dat vindt Jane vast weer zielig voor die katten), nou, dan kan ze natuurlijk altijd nog mij helemaal volgooien met peper, mottenballen, citroenschillen, knoflook of azijn. Want van die vieze luchtjes houden katten niet. Al ben ik bang dat Jane dit ook al niet zal willen, want ik denk niet dat Jane zelf nu zo dol is op die luchtjes. Nou ja, er zijn ook nog planten die Jane in mij kan neer zetten waar katten een hekel aan hebben zoals wijnruit, ooievaarsbek, citroenverbena, boerenwormkruid of afrikaantjes. Stuk voor stuk planten waar katten niet blij van worden. Ja, dat laatste zou wel eens een heel goed idee kunnen zijn, want Jane is altijd op zoek naar nieuwe mooie planten om mij mee vol te zetten, dus ik kan haar vast wel overhalen om een paar van die planten in mij neer te zetten. En katten verjagen met mooie planten zal Jane's goedkeuring wel eens kunnen krijgen. En dan zal geen kat mij ooit meer bezoeken. En dan zal ik heel blij zijn, want katten (van de buren die mijn merel-kereltje willen grijpen), daar houd ik dus niet van.

Dat was het weer voor deze keer. De volgende keer ga ik het hebben over planten die groen blijven in de winter en ook nog bloeien in dat jaargetijde. En welke planten dat zijn.........., dat vertel ik je natuurlijk de volgende keer.

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online.)

Groetjes van het paradijsje van Jane.


Trouwens, ik las op internet ook nog iets over Ecostyle kattenschrik? Een middeltje dat geen enkel kwaad kan, maar wel de katten weghoudt? Weet iemand of dat middeltje werkelijk onschuldig is en of het echt helpt, stuur me dan even een berichtje. Want mocht die stomme kat nog terugkomen deze winter, dan kan ik Jane natuurlijk niet wijzen op planten die ze in de tuin kan zetten. Dat kan pas weer in de lente. Misschien dat die kattenschrik dan voorlopig de katten van de buren kan weghouden bij mijn merel-kereltje?

Update creatief een insectenhotel maken:
We hebben even stiekem gegluurd achter de stenen in ons insectenhotel of daar misschien een dozijn vlinders aan het overwinteren waren. Maar er hing geen enkele vlinder aan de takken. Hebben we zoveel moeite gedaan om een prachtige overwinteringsplek voor ze te maken, gaan ze ergens anders de winter doorbrengen. Die ondankbare wezens.

Creatief #1: Een insectenhotel bouwen

Ik ben een wilde tuin waarin alle dieren welkom zijn. Ook insecten. Juist insecten, want dat zijn hele nuttige beestjes. Dus ligt er veel materiaal op de grond waarin die beestjes lekker kunnen rondkruipen, kunnen ze bij mij in een houtstapel of tussen stenen schuilen, is er water aanwezig en een heleboel verschillende planten waarvan de meeste bloeien en bloemen hebben waar insecten nectar en stuifmeel uit kunnen halen. Dus ik denk dat ik best over mezelf mag zeggen dat ik een geschikte plek ben voor insecten. Maar Jane, mijn eigenaresse, wilde nog meer doen voor die insecten. Dus heeft zij een insectenhotel in mij geplaatst. Er zijn veel verschillende insecten-aantrekkende attributen te koop en op het internet kun je veel artikelen vinden waarin staat hoe je een insectenhotel kunt maken. Maar hieronder kun je lezen hoe wij dat hebben gedaan.

• Maak een stevig kastje met verschillende vakken erin, schilder dit in een kleur die bij jouw tuin past en zet het ergens neer waar het zo veel mogelijk in de zon staat. Het is handig om het kastje op stenen te zetten zodat het niet op de grond staat en niet zo snel zal wegrotten. Voor mensen die niet zo handig zijn (omdat ze bijvoorbeeld een vrouw zijn zoals Jane) de volgende tip. Zoek een handig persoon (meestal een man zoals bijvoorbeeld Tarzan), kijk hem lief aan en knipper wat met je wimpers en zeg:"schatje, weet je dat insecten hele nuttige diertjes zijn. En dat er insecten zijn die graag een plekje hebben waar ze in de winter kunnen overwinteren. En dat er steeds minder bijtjes zijn en dat je daarom de bijtjes eigenlijk moet helpen met nestelen. En dat je dit allebei kunt doen door het maken van een insectenhotel. En weet je dat er in mijn tuin best een insectenhotel past. En dat ik daarom best wel zo'n ding in mijn tuin wil hebben. Maar dat alleen een handig persoon dit kan maken en ik zelf niet zo handig ben. Dus wil je mij misschien helpen? Toe, alsjeblieft, ja toch?" En als hij ja zegt, dan zeg jij: "En wil je hem dan groen schilderen, want dat past best goed in een natuurlijk tuin zoals ik heb." En hopelijk is hij dan net zo lief als Tarzan zodat hij dit alles voor je gaat doen.

• Neem een paar boomstronken of andere stukken hout en boor daar gaatjes in van verschillende diameters. De gaatjes moeten niet helemaal doorgeboord worden, zodat je een tunneltje krijgt met een dichte achterkant. Voor mensen die niet zo handig zijn (omdat ze bijvoorbeeld een vrouw zijn zoals Jane) de volgende tip. Zoek een handig persoon (meestal een man zoals bijvoorbeeld Tarzan) en kijk hem lief aan en knipper wat met je wimpers en zeg:"schatje,".....en de rest kun je nu natuurlijk zelf wel aanvullen. En hopelijk is hij zo lief dat hij voor je gaat boren.
• Deze boomstronken/stukken hout stapel je op in 1 van de vakken met de gaatjes naar voren. Eventueel kun je ze aanvullen met stokken. In de gaatjes in het hout zullen solitaire bijtjes gaan nestelen. Omdat je veel verschillende diameter gaatjes hebt gemaakt (of hebt laten maken), kunnen er grote en kleinere soorten bijtjes terecht.
• Vervolgens vul je de andere vakken op met:

1. Stenen met gaten erin (te koop bij bouwmarkten). Deze worden door weer andere bijen gebruikt.
2. Oude dakpannen (die heb je vast nog wel ergens in je schuur liggen, toch? Zo niet, dan moet je ze maar van je dak afhalen of na een storm eens goed op straat speuren of je er niet ergens een paar ziet liggen). Hier gaan allerlei diertjes tussen wegkruipen.
3. Holle stengels van planten (bijvoorbeeld van de lavasplant of anders koop je bamboestokken bij een tuincentrum). Ook hierbij kun je grote en kleine stokjes afwisselen zodat er verschillende formaten bijen in kunnen nestelen. Kleine stokjes kun je eerst in een blik plaatsen en dat neerleggen in 1 van je vakken.

• De holte achter de stenen kun je opvullen met stro. Hier gaan allerlei diertjes de winter in doorbrengen. Soms kan een hommel ook besluiten hier te gaan wonen. Als je de bovenste helft van het vak niet opvult met stro, er een paar stokken rechtop in neerzet en zorgt dat de openingen in/tussen de stenen groot genoeg is voor vlinders, kunnen deze hier ook naar binnen gaan en aan de stokken gaan hangen als het winter is, of in de zomer als het regent komen schuilen.

• Je kunt je hok rechtop zetten of plat neerleggen, net wat je leuk vindt.
• Je kunt de dakpannen ook naast het insectenhotel leggen en er een stapel stenen op en omheen stapelen.

• Een vak opvullen met zand lijkt een goed idee omdat er bijtjes zijn die nestelen in zand. Het moet dan wel heel stevig zand zijn anders storten de bijennesten in. Iemand als Jane wil alle dieren gelukkig maken. Dus iemand als Jane gaat dan een vak van haar insectenhotel vullen met stevig zand. Gelukkig was er een slim(mer) persoon in de buurt (genaamd Tarzan) die Jane vertelde dat zand nat kan worden door de regen en dat dat dan niet zo snel weer droog is zoals je stenen en hout waar de wind lekker door heen kan waaien. En wat gebeurt er als er de hele tijd van dat natte zand tegen het hout aan ligt? Dan gaat je houten hokje rotten! Dus voor iedereen die net zo slim is als Jane hierbij het advies: zand in je insectenhotel? Doe dat maar niet. Wil je de bijtjes die in zand nestelen toch een plezier doen, plaats dan een bakje met zand op of naast je insecten hotel of plaats je insectenhotel naast of boven een berg zand.

 

• Je kunt ook een vak vullen met dennenappels (haal je uit het bos of kun je rond kersttijd kopen in allerlei winkels). Om te zorgen dat ze niet uit het vak vallen en/of wegwaaien, kun je een stuk gaas ervoor zetten. Oorkruipers zullen graag in de dennenappels wegkruipen en dit zijn hele nuttige insecten, want ze eten wantsen en luizen op.
• Een paar stukken hout ervoor, naast of erachter maken het hotel compleet. Zorg wel dat dit hout niet tegen het hok aan ligt want dan kan de boel gaan beschimmelen. (Hoewel die schimmels ook weer heel mooi kunnen zijn natuurlijk.)
• Om vlinders een eigen schuilplaats te geven, kun je er nog een vlinderkastje aan hangen en dit kastje vullen met een paar verticaal geplaatste stokjes. Hier kunnen de vlinders aan hangen als ze in het kastje zitten.

• Om het helemaal af te maken, hang je er aan de andere kant een lieveheersbeestje kastje aan. Dit vul je met wat blaadjes. (Vlinderkastjes hebben verticale gleuven, lieveheersbeestje kastjes hebben horizontale gleuven.

En dan is het wachten tot er insecten in komen. In de lente kun je er allerlei bijtjes rond zien vliegen. Ze gaan de gaatjes in de boomstronken of de bamboestokjes in en leggen daar hun eitjes. Daarna maken ze de gaatjes dicht met modder. Dus als je dicht geplamuurde gaatjes ziet, weet je dat je insectenhotel in gebruik is genomen.

Dat was het weer voor deze keer. Ik hoop dat jullie nu allemaal geïnspireerd zijn geworden door dit artikel en allemaal de tuin in zijn gerend om je eigen insectenhotel te maken. De volgende keer ga ik weer iets schrijven over een dier. Een dier waar Jane veel van houdt (want ze zijn zo lief), maar waar ik een hekel aan heb (want het zijn afschuwelijke monsters). Ja, over welk dier heb ik het hier? Dat lees je...........de volgende keer.

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online)

Groetjes van het paradijsje van Jane.


Trouwens, als je klaar bent met het bouwen van je eigen insectenhotel, of als je er allang zelf 1 had, stuur dan even een berichtje met een foto, want Jane is heel nieuwsgierig hoe die er van jou uit ziet.


Update mahonia:
De bloem van de mahonia-struik begint alweer uit te vallen. Zijn bladeren liggen onder de gele vlokjes. En als je goed kijkt.......kun je al zien dat er bessen gaan komen. Het zullen vast hele mooie blauwe bessen zijn. Wat is de mahonia toch een leuke struik. (In de winter dan!)

Plant #8: De mahonia (Mahonia x media)

Vandaag ga ik iets vertellen over een struik. Jane, mijn tuinvrouwtje, is gek op struiken. Maar omdat ik maar een kleine tuin ben, is hier helaas niet veel plek voor die grote dingen. Ja, ja, ik weet dat er ook kleine struiken zijn en natuurlijk sta ik daar mee vol, maar Jane wilde ook graag wat struiken die iets groter worden. Dus heeft Jane er een aantal bij mij geplant. Omdat het er maar een paar konden worden, heeft Jane erg haar best gedaan om struiken te vinden die in meerdere seizoenen mooi zijn. Bijna elke struik bij mij heeft bloemen, bessen of noten en meestal een herfstkleur, zodat er lang van genoten kan worden. De mahonia is hier een uitzondering op. Het is namelijk een vrij saaie struik. In de lente, zomer en herfst staat hij daar alleen maar groen te zijn. Oke, hij is groenblijvend, dus in de winter blijft hij ook nog steeds groen. En een beetje groen in de winter als alles kaal is, is natuurlijk wel meegenomen. Maar om alleen daarvoor dat beetje ruimte bij mij met deze struik op te vullen, leek mij niet echt zinnig. Nu doet Jane wel vaker iets dat niet echt zinnig is, maar in dit geval zat er toch meer achter, zoals pas is gebleken. Want nadat hij enkele jaren bij mij had gestaan en elk jaar steeds wat groter werd, kwam er nu opeens een prachtige bloem tevoorschijn. Ja nu, terwijl juist de andere planten kaal of boven de grond afgestorven zijn en al helemaal niet meer denken aan bloemen maken, gaat de mahonia bloeien. Het is een winterbloeier. En Jane wilde nu eenmaal in elk seizoen iets moois in mij kunnen bewonderen, vandaar dat ze deze struik heeft gekocht.

De mahonia kan wel groot worden. Een hoogte van 3 meter is mogelijk. Ook kan hij wel twee meter breed worden. Ik ben bang dat dat bij mij wel eens een probleem kan zijn. Zoveel ruimte is er bij mij toch niet? Maar ja, Jane koopt wel vaker planten die te groot voor mij zijn. Gelukkig groeit hij heel langzaam. Hij staat er al een paar jaar en is misschien nog niet eens een meter hoog. Dat komt ook omdat hij niet zo goed winterhard is. Elke winter sterft er een stuk van hem af. Dat groeit dan de lente daarop wel weer aan, maar ja, zo gaat het natuurlijk wel langzaam. Jane is iemand die vaak pas in een tuincentrum beslist welke plant ze wil hebben en helaas staat er op zo'n kaartje dat aan de plant hangt maar weinig informatie. Als ze dan thuis op internet gaat zoeken, komt ze dingen tegen die fijn waren geweest als ze deze van tevoren had geweten. Zo heeft ze de mahonia op een plek gezet die eigenlijk niet zo goed is voor hem. Hij staat namelijk precies op een plek waar de oostenwind stevig kan waaien. Dat is vooral in de winter een groot probleem. Omdat de mahonia groenblijvend is, heeft hij ook in de winter water nodig voor zijn bladeren. Als de oostenwind stevig tegen hem aan blaast, dan drogen zijn bladeren snel uit en als in de winter de grond bevroren is, dan kan hij niet drinken en sterven er delen van hem af.

Inpakken is een beetje moeilijk, want een hoes zoals onze vijg heeft, is niet mogelijk bij de mahonia omdat zijn bladeren eraan blijven en hij dus wel licht nodig heeft. Jane is niet iemand die steeds elke dag die hoes erop gaat doen als het vriest en er weer af gaat halen als het dooit. Ze moet dan elke keer die border inklimmen en moeilijk doen tussen de andere struiken met een hoes die nog groter is dan dat zij zelf is. Nee, dat is niets voor mijn kleine tuinvrouwtje Jane. En een vliesdoeken jas gaat ook al niet omdat de bladeren vol zitten met stekels, die scheuren dat vliesdoek stuk zodra het maar een beetje gaat waaien. En hem verplaatsen gaat ook niet. Ten eerste houden mahonia's er niet zo van om naar een andere plek te moeten gaan als hij eenmaal goed is aangeslagen en ten tweede is hier nergens meer een plek waar hij neergezet zou kunnen worden. Dus elke winter is het afwachten hoe veel er van hem overblijft. Tja, Jane heeft ondertussen wel geleerd om eerst op internet te gaan kijken voordat ze planten aanschaft. Het is beter om van te voren te weten welke plek goed is voordat je er een plant neerzet. Maar de mahonia moet het nu met deze plek doen. Wat Jane wel doet, is de bodem rond de voet van de mahonia in de herfst flink volladen met bladeren. Dit zorgt ervoor dat de aarde minder snel bevriest. Als de stapel bladeren begint te slinken, gooit Jane de bodem vol met stro. Dit helpt wel een beetje, maar in hele strenge winters en bij langdurige vriesperiodes en vooral dan als er een oostenwind opsteekt, heeft de mahonia het toch erg zwaar. Het blijft een probleemkindje in de winter.

Mahonia struiken hebben geveerd stekelig blad. Jane is er al meerdere keren door gestoken als ze onkruid ging weghalen of probeerde bij de klimplanten te komen die erachter staan. Gelukkig wordt je alleen geprikt en blijven er geen stekels in je achter, dus het valt in principe nog wel mee. Ze bloeien in december-februari met felgele bloempluimen. Deze bloemen ruiken ook nog eens heerlijk. Waarom dat is, is mij niet duidelijk, want er zijn nu geen insecten meer die op de bloemen afkomen. Toch wordt hij op 1 of andere manier bevrucht, (zal wel door de wind komen) want na de bloei zit hij vol met blauwe bessen.

Zo moet onze struik er na de bloei ook uit gaan zien. (Dit plaatje is van internet.)

Tenminste, dat wordt er geschreven op het internet. Wij hebben dit zelf nog niet ervaren omdat hij bij ons pas voor de eerste keer bloeit dit jaar, maar de plaatjes die wij ervan gezien hebben, zagen er erg mooi uit, dus wij verheugen ons al op die mooie bessen. Of de vogels deze eten, moeten we ook nog afwachten. Op internet hebben we er niets over kunnen vinden. Mahonia's zijn vrij makkelijk in onderhoud, Jane heeft hem wel eens wat koemestkorrels gegeven, maar met compost of wat bladafval is hij ook al tevreden. Hij hoort in de zon of halfschaduw te staan, maar bij ons staat hij toch wel heel veel in de schaduw en dat vindt hij niet zo'n probleem. Hij groeit elk jaar weer een stukje hoger en ziet er prima uit. Behalve dan op het moment dat hij hersteld van een strenge winter. Dan ziet hij er niet goed uit. Dus nu maar hopen dat het een zachte winter wordt.

Dat was het weer voor deze keer. Volgende week ga ik jullie proberen te motiveren om uit je luie stoel te komen en de tuin in te gaan om iets te bouwen. In de winter heb je toch niets anders in je tuin te doen, dus een prima seizoen om op een droge zonnige dag even lekker naar buiten te gaan om iets te knutselen. Om iets te maken dat bepaalde dieren kunnen gebruiken als het weer lente is geworden en dat volgend jaar winter ook nog nuttig is voor weer andere dieren. Vraag je je af waar ik nu weer over zit te kletsen, lees dan het artikel van volgende week, want waar ik het dan over zal hebben...........dat vertel ik je de volgende keer.

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online.)

Groetjes van het paradijsje van Jane.


Trouwens, iedereen een heel goed, gezond en gelukkig 2015. Mijn goede voornemens zijn: mijn plantjes dit jaar nog meer vertroetelen dan verleden jaar, al mijn dieren een fijne tijd bezorgen, heel lief zijn voor Jane en veel mooie artikelen schrijven op mijn blog. Mocht je jouw goede voornemens met mij willen delen, schroom dan niet om een berichtje achter te laten.


Update Vlaamse gaai:
Vorige week heb ik geschreven dat het zo moeilijk is om foto's te maken van de gaai omdat hij zo schuw is. Nou, ik kan je zeggen, dat onze gaai heel slim is, want hij had al snel door dat hij van ons niets te duchten heeft. Hij was heel snel zo mak, dat Jane gewoon de vitrage opzij kon doen en foto's van hem kon maken terwijl hij vlak voor haar neus zat. Het zijn nog steeds foto's die door het raam heen zijn genomen en aangezien Jane niet zo poetserig is, en de ramen dus erg vies en haar camera supergoedkoop en ze natuurlijk geen lens erop heeft, zijn ze nog steeds niet van goede kwaliteit, maar misschien toch leuk om hier even te laten zien.

Een bakje met lekkere nootjes en een silo met zaadjes, maar ik kan er niet bij.

Gelukkig hangt hier nog een netje vol met pinda's, dat zullen we snel eens leeg eten.

En dat ze mij staan te begluren en foto's van me maken, daar trek ik me niets van aan.