Dier #9: De kat (Felis catus)

Mijn tuinvrouwtje Jane is stapelgek op katten. Zij heeft daarom een groot deel van haar leven, vanaf het moment dat ze op zichzelf ging wonen totdat ze zwanger was van haar dochter, katten in huis gehad. Haar laatste kat is overleden vlak voordat Jane zwanger werd en tijdens de zwangerschap leek het Jane beter om nog maar even te wachten met het opnieuw in huis nemen van weer een andere kat. En dat was maar goed ook, want dan krijg je een kind dat astmatisch is en dan is het houden van katten opeens niet meer zo verstandig. Dus nu is er al een lange tijd geen kat meer bij Jane in huis. Maar nog steeds is Jane verrukt van katten. Jane is niet de enige in de familie die gek is op katten. Haar zus, haar oom en haar moeder zijn ook allemaal kattenliefhebbers. De katten op de foto's in dit artikel zijn van hen. Sommige van deze katten leven nog, anderen zijn helaas overleden. Maar ze zijn of waren allemaal heel mooi en heel lief. Katten zijn namelijk schitterende wezens. Ze lopen rond op vier elegante pootjes en hebben een leuke staart die duidelijk laat zien in welke stemming ze zijn. Op het snoezige kopje staan twee schattige oortjes die zo grappig alle kanten uit kunnen draaien. Het neusje is zo mooi klein en ze hebben een paar prachtige ogen die je zo adembenemend lief aan kunnen kijken. En verder is het ook genieten van die heerlijke warme zachte vacht. En ze ruiken ook altijd zo lekker. En ze zijn zo vreselijk aanhalig en zo lief, nou ja, meestal toch. En ze kunnen zo vertederend langs je benen strijken, dan kun je ze gewoon niet weerstaan en moet je ze even aanhalen. En vervolgens maken ze dan van die heerlijke spinnende geluidjes. 

Ja, katten zijn werkelijke geweldige dieren, aldus Jane. Jane kan geen kat op straat voorbij lopen zonder deze even aan te halen. Als die kat dat wil dan tenminste. Er zijn natuurlijk ook katten die zich wat minder schattig gedragen, bijvoorbeeld omdat ze met rust gelaten willen worden. Doe je dat niet, dan maak je kennis met andere onderdelen van katten die wat minder aangenaam zijn zoals de scherpe tandjes die ze in hun bekje hebben of die puntige nageltjes die katten aan hun pootjes hebben zitten. Maar katten kunnen heel goed laten zien of ze je aandacht willen of niet en als ze er geen behoefte aan hebben om aangeraakt te worden, dan laat Jane ze gewoon met rust en doen ze je niets, dus die tandjes en nageltjes, daar heeft Jane geen probleem mee.

Hier in de straat zijn ze ook allemaal erg gek met katten. De meeste dieren die je hier kunt zien op straat en in de tuinen zoals insecten, slakken of rupsen, zijn niet gewenst en worden weggejaagd of bestreden of afgemaakt. Maar katten zijn daar een uitzondering op. Bijna alle buren om ons heen hebben 1 of meerdere katten in hun bezit. En geen enkele kat hier bij ons in de straat hoeft binnen te blijven. Ze mogen allemaal fijn naar buiten. Dat is leuk voor Jane, want zij kan heerlijk genieten van al die katten op straat die zich allemaal door haar laten aanhalen. Het grasveld van mijn grote zus, de voortuin, is een hele favoriete plek van alle katten uit de straat. Omdat het gras meestal lang is, en zelfs als het gemaaid is nog het langste gras is hier in de straat, vinden katten het heerlijk om er tussen rond te struinen. Meestal ligt er, althans in de zomer, een kat van de buren helemaal opgekruld vredig te slapen in ons grasveld. Jane vindt dat zo leuk om te zien. In geen enkel gazon van de buren zie je ooit een kat liggen slapen, maar bij ons wel. Ja, katten horen gewoon in het lange gras van het grasveld van mijn zus thuis. Het is een echt kattenparadijsje. En ja, die katten vinden het grasveld van mijn zus ook een fijne plek om hun behoefte in te doen. En ook de border die ernaast ligt en bedekt is met schors, is een openbaar kattentoilet voor alle katten uit de buurt. Maar ach, Jane gaat toch niet vaak iets doen in haar voortuin, dus zij jaagt ze niet weg als er daar 1 rond loopt en ze laat die katten ook gewoon lekker slapen in het gras. Want katten zijn zo lief.......

Nou, sorry dat ik even dit liefdevolle verhaaltje moet onderbreken met wat valse noten, want ik vind katten helemaal niet lief! Jane vindt ze zo lief en zo leuk, maar ik heb een hele andere mening. Ik ben een natuurlijke wilde prachtige tuin en daar horen geen katten in. Katten zijn namelijk hele vervelende lastpakken. Ik moet ze niet! Laat ze maar lekker bij mijn zus de voortuin blijven, want bij mij moeten ze niet komen. Bah, katten, wat heb je daar nu aan? Ze graven overal gaten in de aarde om daar hun ontlasting in te dumpen. Ze plassen overal tegenaan en dat stinkt dan ook nog eens enorm. Ze krabben aan mijn enige grote boom zodat de schors er in lagen afvalt. Regelmatig zijn de vrouwtjes krols en dan janken ze de hele buurt bij elkaar. De mannetjes worden dol in hun kop van dit kattengejank en beginnen wild met elkaar te vechten, zelf ook ondertussen de meest afgrijselijkste geluiden makend. En natuurlijk doen ze dit vooral 's nachts. Je doet geen oog meer dicht met al dat lawaai. In de zomer jagen ze op mijn kikkertjes en willen ze de vissen uit de vijver vangen. En in de winter terroriseren ze de muisjes die dan minder beschutting hebben om onder weg te duiken. En het ergste is nog wel dat ze proberen alle vogeltjes, die gezellig hun maaltijd komen gebruiken in mijn winter-restaurant, te grijpen en op te eten. Nee, ik ben helemaal niet zo verrukt van die vreselijke monsters. Jane is zo gek op katten, maar ik vind ze afschuwelijk. Bij mij is elk dier welkom, maar katten mogen weg blijven.

Toen Jane hier kwam wonen, was ik een kaal stuk grond zonder enige afscheiding. Iedereen kon bij mij naar binnen komen, dus er liepen de hele dag katten door mij heen. Alle katten uit de buurt kwamen hier samen om zich te vermaken. Ik was de kattenkroeg. Hier bij mij werden er vele kattenconcerten gehouden en er werd regelmatig een robbertje gevochten. Gelukkig ging Jane toen een schutting om mij heen neerzetten. Maar dat bleek geen probleem voor die katten. Die kropen gewoon onder die schutting door en gingen vrolijk door met hun kattenwerkzaamheden. Gelukkig had Jane wel begrip voor mijn ellende en heeft zij overal stenen en planken onder aan mijn schutting geplaatst. Er is nog wel hier en daar een beetje ruimte over gelaten, wat gaatjes, waar amfibieën en insecten door kunnen kruipen. Ook het roodborstje kan er makkelijk tussendoor en glipt door de gaatjes bij mij naar binnen en naar buiten. Maar er is geen enkele plek groot genoeg dat een kat zich er door heen kan wurmen. Eindelijk was ik kattenvrij. Tenminste, dat dacht ik. De meeste katten die hier rond lopen, waren te oud om over die schutting te komen. Zij gingen ergens anders hun vermaak zoeken en kwamen niet meer bij mij. Maar helaas waren er ook van die jonkies bij die stoer wilden doen. Die trokken zich niets aan van een hoge afscheiding, nee, zij klommen er gewoon overheen. Nu was ik niet langer de kattenkroeg, maar nu was ik de kattenspeelplaats geworden. Een hangplek voor de jongeren. Een plek waar ze lekker kattenkwaad uit konden halen zonder dat de oudjes het zagen.

Ik heb toen een stevige discussie met Jane gehad, want ik wilde dat ze er iets aan ging doen. Ik kwam met allerlei voorstellen, want er zijn genoeg manieren om katten uit je tuin te weren. Wat denk je van een luchtbuks? Of met aardappels bekogelen? Een draadje met flink wat stroom erop? Een grote agressieve hond? Oeps, dat was natuurlijk dom van mij. Want Jane houdt van alle dieren en katten hebben helemaal Jane's hart gestolen, dus zij was woest over mijn lugubere voorstellen. Ik kreeg flink op mijn kop en ze wilde er verder niets meer over horen. Dus de katten bleven mij teisteren. Toen Jane na een lange tijd weer wat gekalmeerd was, heb ik andere voorstellen gedaan. Om te zorgen dat katten je tuin niet langer gebruiken om hun behoefte erin te doen, kun je de aarde onaantrekkelijk maken om in te graven. Katten graven altijd als zij hun behoefte doen, dus je kunt bijvoorbeeld overal koffiedik strooien, want dit blijft aan de pootjes kleven en dat vinden die katten helemaal niet fijn. Ook kun je gaas ingraven. Als katten dan gaan graven, doet het gaas zeer aan zijn pootjes en gaat hij wel weg om ergens anders zijn behoefte te doen. Ook kun je saté-prikkers in de aarde rechtop neerzetten. Daar gaat geen kat bovenop zitten. Helaas vond Jane dit ook allemaal geen goede ideeën. Volgens haar waren het allemaal dierenmishandeling-tips. Ze heeft in plaats daarvan de aarde overal bedekt met planten en daar waar nog kale aarde was, heeft ze een dikke laag mulch gegooid. Dit werkt prima, want ze gingen mij al snel niet meer als kattenbak gebruiken. Om te zorgen dat ze hun nagels niet langer gingen scherpen aan mijn boom, heeft Jane een stuk gaas rondom die stam vastgemaakt. Een aantal katten vonden mij na deze maatregelen niet meer aantrekkelijk en bleven weg. Helaas is er nog 1 die flink hardleers is en niet begrijpen wil dat hij hier niet welkom is. Hij wil mij namelijk niet als toilet gebruiken. Nee, hij wil de bewoners van mijn vijver vangen en op mijn vogeltjes jagen. Ik probeer dat nu al een hele tijd aan Jane duidelijk te maken, maar volgens haar valt het allemaal wel mee. Ze begrijpt mijn afschuw van katten niet zo. En ach, die ene kat, die kan toch geen kwaad?

Maar nu heeft die kat iets heel doms gedaan. Die sukkel heeft namelijk geprobeerd het merel-kereltje van Jane te grijpen toen die op het terras van zijn druifjes aan het eten was (zie het artikel over de merel hier op mijn blog). En dat juist op het moment dat Jane door het raam naar haar mereltje aan het kijken was. Tja, dat had die domkop-kat nu niet moeten doen. Want die lieve schattige Jane die zo veel van katjes houdt, is zelf een tijgerin als je aan haar merel-kereltje komt. Dus nu is er oorlog bij mij. Jane is opeens ook een tegenstander van katten in haar tuin. Als die domme kat dus nu over de schutting komt, en Jane ziet dat, dan komt zij naar buiten stuiven en maakt haar eigen kattengejank. Dit gekrijs van Jane is zo luidruchtig en gruwelijk, daar kan geen andere kat tegenop. Dus die kat die net bij mij op de grond is geland, krijgt elke keer de schrik van zijn leven als die woeste Jane krijsend en brullend naar buiten komt. Hij springt elke keer met vier poten tegelijk een meter de lucht in en gaat er dan met een enorme vaart vandoor. Alsof zijn leven ervan afhangt, krabbelt hij over de schutting heen, om maar zo snel mogelijk bij mij uit de buurt te komen. Ja, hij is flink bang voor mijn tijgerinnetje Jane. Hij durft hier niet meer te komen. Eindelijk heb ik mijn zin. Ik ben kattenvrij! Hoera!

En mocht dat beest toch nog besluiten om het weer eens te proberen hier bij mij, of is een andere kat opeens van mening dat het hier bij mij goed toeven is, dan zal ik Jane voorstellen om bij het naar buiten stuiven een emmer koud water mee te nemen en dat over die kat heen te storten. Lijkt mij een puik plan, want katten houden niet van water. En als Jane dat niet wil doen (waarschijnlijk niet, want dat vindt Jane vast weer zielig voor die katten), nou, dan kan ze natuurlijk altijd nog mij helemaal volgooien met peper, mottenballen, citroenschillen, knoflook of azijn. Want van die vieze luchtjes houden katten niet. Al ben ik bang dat Jane dit ook al niet zal willen, want ik denk niet dat Jane zelf nu zo dol is op die luchtjes. Nou ja, er zijn ook nog planten die Jane in mij kan neer zetten waar katten een hekel aan hebben zoals wijnruit, ooievaarsbek, citroenverbena, boerenwormkruid of afrikaantjes. Stuk voor stuk planten waar katten niet blij van worden. Ja, dat laatste zou wel eens een heel goed idee kunnen zijn, want Jane is altijd op zoek naar nieuwe mooie planten om mij mee vol te zetten, dus ik kan haar vast wel overhalen om een paar van die planten in mij neer te zetten. En katten verjagen met mooie planten zal Jane's goedkeuring wel eens kunnen krijgen. En dan zal geen kat mij ooit meer bezoeken. En dan zal ik heel blij zijn, want katten (van de buren die mijn merel-kereltje willen grijpen), daar houd ik dus niet van.

Dat was het weer voor deze keer. De volgende keer ga ik het hebben over planten die groen blijven in de winter en ook nog bloeien in dat jaargetijde. En welke planten dat zijn.........., dat vertel ik je natuurlijk de volgende keer.

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online.)

Groetjes van het paradijsje van Jane.


Trouwens, ik las op internet ook nog iets over Ecostyle kattenschrik? Een middeltje dat geen enkel kwaad kan, maar wel de katten weghoudt? Weet iemand of dat middeltje werkelijk onschuldig is en of het echt helpt, stuur me dan even een berichtje. Want mocht die stomme kat nog terugkomen deze winter, dan kan ik Jane natuurlijk niet wijzen op planten die ze in de tuin kan zetten. Dat kan pas weer in de lente. Misschien dat die kattenschrik dan voorlopig de katten van de buren kan weghouden bij mijn merel-kereltje?

Update creatief een insectenhotel maken:
We hebben even stiekem gegluurd achter de stenen in ons insectenhotel of daar misschien een dozijn vlinders aan het overwinteren waren. Maar er hing geen enkele vlinder aan de takken. Hebben we zoveel moeite gedaan om een prachtige overwinteringsplek voor ze te maken, gaan ze ergens anders de winter doorbrengen. Die ondankbare wezens.