Plant #8: De mahonia (Mahonia x media)

Vandaag ga ik iets vertellen over een struik. Jane, mijn tuinvrouwtje, is gek op struiken. Maar omdat ik maar een kleine tuin ben, is hier helaas niet veel plek voor die grote dingen. Ja, ja, ik weet dat er ook kleine struiken zijn en natuurlijk sta ik daar mee vol, maar Jane wilde ook graag wat struiken die iets groter worden. Dus heeft Jane er een aantal bij mij geplant. Omdat het er maar een paar konden worden, heeft Jane erg haar best gedaan om struiken te vinden die in meerdere seizoenen mooi zijn. Bijna elke struik bij mij heeft bloemen, bessen of noten en meestal een herfstkleur, zodat er lang van genoten kan worden. De mahonia is hier een uitzondering op. Het is namelijk een vrij saaie struik. In de lente, zomer en herfst staat hij daar alleen maar groen te zijn. Oke, hij is groenblijvend, dus in de winter blijft hij ook nog steeds groen. En een beetje groen in de winter als alles kaal is, is natuurlijk wel meegenomen. Maar om alleen daarvoor dat beetje ruimte bij mij met deze struik op te vullen, leek mij niet echt zinnig. Nu doet Jane wel vaker iets dat niet echt zinnig is, maar in dit geval zat er toch meer achter, zoals pas is gebleken. Want nadat hij enkele jaren bij mij had gestaan en elk jaar steeds wat groter werd, kwam er nu opeens een prachtige bloem tevoorschijn. Ja nu, terwijl juist de andere planten kaal of boven de grond afgestorven zijn en al helemaal niet meer denken aan bloemen maken, gaat de mahonia bloeien. Het is een winterbloeier. En Jane wilde nu eenmaal in elk seizoen iets moois in mij kunnen bewonderen, vandaar dat ze deze struik heeft gekocht.

De mahonia kan wel groot worden. Een hoogte van 3 meter is mogelijk. Ook kan hij wel twee meter breed worden. Ik ben bang dat dat bij mij wel eens een probleem kan zijn. Zoveel ruimte is er bij mij toch niet? Maar ja, Jane koopt wel vaker planten die te groot voor mij zijn. Gelukkig groeit hij heel langzaam. Hij staat er al een paar jaar en is misschien nog niet eens een meter hoog. Dat komt ook omdat hij niet zo goed winterhard is. Elke winter sterft er een stuk van hem af. Dat groeit dan de lente daarop wel weer aan, maar ja, zo gaat het natuurlijk wel langzaam. Jane is iemand die vaak pas in een tuincentrum beslist welke plant ze wil hebben en helaas staat er op zo'n kaartje dat aan de plant hangt maar weinig informatie. Als ze dan thuis op internet gaat zoeken, komt ze dingen tegen die fijn waren geweest als ze deze van tevoren had geweten. Zo heeft ze de mahonia op een plek gezet die eigenlijk niet zo goed is voor hem. Hij staat namelijk precies op een plek waar de oostenwind stevig kan waaien. Dat is vooral in de winter een groot probleem. Omdat de mahonia groenblijvend is, heeft hij ook in de winter water nodig voor zijn bladeren. Als de oostenwind stevig tegen hem aan blaast, dan drogen zijn bladeren snel uit en als in de winter de grond bevroren is, dan kan hij niet drinken en sterven er delen van hem af.

Inpakken is een beetje moeilijk, want een hoes zoals onze vijg heeft, is niet mogelijk bij de mahonia omdat zijn bladeren eraan blijven en hij dus wel licht nodig heeft. Jane is niet iemand die steeds elke dag die hoes erop gaat doen als het vriest en er weer af gaat halen als het dooit. Ze moet dan elke keer die border inklimmen en moeilijk doen tussen de andere struiken met een hoes die nog groter is dan dat zij zelf is. Nee, dat is niets voor mijn kleine tuinvrouwtje Jane. En een vliesdoeken jas gaat ook al niet omdat de bladeren vol zitten met stekels, die scheuren dat vliesdoek stuk zodra het maar een beetje gaat waaien. En hem verplaatsen gaat ook niet. Ten eerste houden mahonia's er niet zo van om naar een andere plek te moeten gaan als hij eenmaal goed is aangeslagen en ten tweede is hier nergens meer een plek waar hij neergezet zou kunnen worden. Dus elke winter is het afwachten hoe veel er van hem overblijft. Tja, Jane heeft ondertussen wel geleerd om eerst op internet te gaan kijken voordat ze planten aanschaft. Het is beter om van te voren te weten welke plek goed is voordat je er een plant neerzet. Maar de mahonia moet het nu met deze plek doen. Wat Jane wel doet, is de bodem rond de voet van de mahonia in de herfst flink volladen met bladeren. Dit zorgt ervoor dat de aarde minder snel bevriest. Als de stapel bladeren begint te slinken, gooit Jane de bodem vol met stro. Dit helpt wel een beetje, maar in hele strenge winters en bij langdurige vriesperiodes en vooral dan als er een oostenwind opsteekt, heeft de mahonia het toch erg zwaar. Het blijft een probleemkindje in de winter.

Mahonia struiken hebben geveerd stekelig blad. Jane is er al meerdere keren door gestoken als ze onkruid ging weghalen of probeerde bij de klimplanten te komen die erachter staan. Gelukkig wordt je alleen geprikt en blijven er geen stekels in je achter, dus het valt in principe nog wel mee. Ze bloeien in december-februari met felgele bloempluimen. Deze bloemen ruiken ook nog eens heerlijk. Waarom dat is, is mij niet duidelijk, want er zijn nu geen insecten meer die op de bloemen afkomen. Toch wordt hij op 1 of andere manier bevrucht, (zal wel door de wind komen) want na de bloei zit hij vol met blauwe bessen.

Zo moet onze struik er na de bloei ook uit gaan zien. (Dit plaatje is van internet.)

Tenminste, dat wordt er geschreven op het internet. Wij hebben dit zelf nog niet ervaren omdat hij bij ons pas voor de eerste keer bloeit dit jaar, maar de plaatjes die wij ervan gezien hebben, zagen er erg mooi uit, dus wij verheugen ons al op die mooie bessen. Of de vogels deze eten, moeten we ook nog afwachten. Op internet hebben we er niets over kunnen vinden. Mahonia's zijn vrij makkelijk in onderhoud, Jane heeft hem wel eens wat koemestkorrels gegeven, maar met compost of wat bladafval is hij ook al tevreden. Hij hoort in de zon of halfschaduw te staan, maar bij ons staat hij toch wel heel veel in de schaduw en dat vindt hij niet zo'n probleem. Hij groeit elk jaar weer een stukje hoger en ziet er prima uit. Behalve dan op het moment dat hij hersteld van een strenge winter. Dan ziet hij er niet goed uit. Dus nu maar hopen dat het een zachte winter wordt.

Dat was het weer voor deze keer. Volgende week ga ik jullie proberen te motiveren om uit je luie stoel te komen en de tuin in te gaan om iets te bouwen. In de winter heb je toch niets anders in je tuin te doen, dus een prima seizoen om op een droge zonnige dag even lekker naar buiten te gaan om iets te knutselen. Om iets te maken dat bepaalde dieren kunnen gebruiken als het weer lente is geworden en dat volgend jaar winter ook nog nuttig is voor weer andere dieren. Vraag je je af waar ik nu weer over zit te kletsen, lees dan het artikel van volgende week, want waar ik het dan over zal hebben...........dat vertel ik je de volgende keer.

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online.)

Groetjes van het paradijsje van Jane.


Trouwens, iedereen een heel goed, gezond en gelukkig 2015. Mijn goede voornemens zijn: mijn plantjes dit jaar nog meer vertroetelen dan verleden jaar, al mijn dieren een fijne tijd bezorgen, heel lief zijn voor Jane en veel mooie artikelen schrijven op mijn blog. Mocht je jouw goede voornemens met mij willen delen, schroom dan niet om een berichtje achter te laten.


Update Vlaamse gaai:
Vorige week heb ik geschreven dat het zo moeilijk is om foto's te maken van de gaai omdat hij zo schuw is. Nou, ik kan je zeggen, dat onze gaai heel slim is, want hij had al snel door dat hij van ons niets te duchten heeft. Hij was heel snel zo mak, dat Jane gewoon de vitrage opzij kon doen en foto's van hem kon maken terwijl hij vlak voor haar neus zat. Het zijn nog steeds foto's die door het raam heen zijn genomen en aangezien Jane niet zo poetserig is, en de ramen dus erg vies en haar camera supergoedkoop en ze natuurlijk geen lens erop heeft, zijn ze nog steeds niet van goede kwaliteit, maar misschien toch leuk om hier even te laten zien.

Een bakje met lekkere nootjes en een silo met zaadjes, maar ik kan er niet bij.

Gelukkig hangt hier nog een netje vol met pinda's, dat zullen we snel eens leeg eten.

En dat ze mij staan te begluren en foto's van me maken, daar trek ik me niets van aan.