Dier #11: De vink (Fringilla coelebs)

In een wilde tuin, zoals ik dat ben, kom je veel dieren tegen. Padden, kikkers, vissen, slakken, vlinders en allerlei insecten, ik zit er vol mee. Maar in de winter zie je die dieren niet meer. Ze zijn er niet meer of ze houden een winterslaap. Gelukkig zijn er nog wel vogels. Je zou denken dat die het hele jaar door volop bij mij aanwezig zijn. Maar dat is toch niet zo. De meeste vogels zie ik namelijk pas verschijnen in de winter. En ook de vogels die wel het hele jaar door bij mij aanwezig zijn, worden aangevuld met hun collega's uit andere tuinen die het bij mij in de winter meer naar hun zin hebben dan waar ze normaal hun dag doorbrengen. Dus in de winter ben ik altijd afgeladen met vogels. En Jane, mijn tuinvrouwtje, kan het niet laten om mij in de winter vol te laden met allerlei lekkere hapjes voor de vogeltjes. Elke week geeft ze een maandsalaris uit aan het kopen van vogelvoer. Tientallen plekken bij mij zijn omgetoverd tot heuse vogelrestaurants en er is zo veel variatie aan vogelvoer aanwezig waardoor je er makkelijk een zeer gevarieerd zeven gangen diner mee zou kunnen maken. Jane is elke dag druk om die enorme voorraden voedsel aan te vullen (zie het artikel over winterwerkzaamheden van verleden week). Daarnaast brengt ze nog uren door met alleen maar wezenloos uit het raam te staren om te zien hoe die vogeltjes alles aan het opsnoepen zijn. Na de winter moet Jane altijd weer hard werken aan allerlei achterstallige zaken, want in de winter doet ze niet veel. Het lijkt wel alsof Jane in de winter zelf ook een winterslaapje doet.

Maar goed, ik wil hier niet uitgebreid een verhaal over Jane's luie buien vertellen. Ik wilde het hebben over de vink. Toen Jane op een dag weer eens uit het raam aan het loeren was, ontdekte ze een rare mus. Die mus zat gewoon tussen de rest van de mussen, maar hij zag er toch wel een beetje anders uit. Nu is Jane ook iemand die nogal anders is dan anderen, dus dat schept meteen een band. Ze kon haar ogen niet van dit vreemde wezentje afhouden. Niet alleen zag hij er anders uit, hij gedroeg zich toch ook wat anders dan al die andere mussen. Toen de zwerm mussen weg vloog, ging deze vreemde zonderling gezellig met ze mee. Hij leek er toch wel bij te horen, ook al was hij dan een beetje een buitenbeentje.

Omdat die zwerm met mussen regelmatig even bij ons langs wipt, en die vreemde eend in de bijt er elke keer bij was, kon Jane hem steeds vaker bekijken. Als de mussen met zijn allen gezamenlijk op het terras aan het eten waren, ging deze vreemde vogel juist tussen de struiken op de grond rond scharrelen. De havermout en het brood liet hij links liggen. In plaats daarvan zocht hij juist naar de geknoeide resten van pinda's en zonnebloempitten die de mezen hadden achtergelaten. Ook zaadjes vond hij erg lekker. Maar terwijl de mussen die zaadjes vonden op het terras waar stapels van dat spul liggen, gaf hij er de voorkeur aan de van het terras afgewaaide zaadjes die in de border lagen op te eten.

Nu moet je weten dat Jane al wat ouder begint te worden. Je weet wel, die leeftijd waarop grijze haren en rimpels beginnen te verschijnen. En ook de leeftijd waarop ogen ook wat minder scherp gaan zien. Daarnaast is Jane ook nog zo rare dat ze meestal de duidelijkste dingen die zich vlak voor haar neus aan het afspelen zijn nog niet eens opmerkt. Dus het duurde toch wel een paar dagen voordat het tot haar begon door te dringen, dat dit wel eens niet een mus maar een andere vogel zou kunnen zijn. Vervolgens begon een speurtocht in vogelboeken en op het internet en al snel had ze ontdekt welke vogel er toch steeds in de tuin rond wipte. Want een vink is nu eenmaal een hele normale tuinvogel die je overal tegen komt, niets bijzonders aan. Al is het toch wel zo, volgens de verhalen die Jane over de vink gelezen heeft, dat vinken bij voorkeur in de winter in zwermen samen leven. Nou ja, deze vink leeft natuurlijk ook in een zwerm, al is het dan niet een zwerm vinken maar een zwerm mussen. Hij heeft de juiste tuin uitgezocht, want hij is net zo rare vogel als Jane, of net zo'n rare als ik natuurlijk. Want ook ik ben hier een uitzondering tussen al die nette tuinen. Ja wij drieën passen heel goed bij elkaar. Dus we hopen dat "ons" vinkje nog heel lang regelmatig bij ons langs zal wippen.

Dat was het weer voor deze keer. De volgende keer ga ik het hebben over de grootste struik die in mij staat. Een prachtige struik die werkelijk in alle seizoenen mooi is en waarvan je ook nog volop kunt eten. En dat is natuurlijk.............ach, weet je wat? Dat vertel ik je de volgende keer.

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online.)


Trouwens, hebben jullie al gezien dat ik een poll heb geplaatst? Je kunt hem hier rechts boven aan vinden. Ik zou het heel fijn vinden als je daar even een "vinkje" achter zou laten. Twee of meer kan ook. Weet ik ook weer wat mijn lezers het leukst vinden aan mijn blog. Wie weet kan ik er dan ook nog iets zinnigs mee doen, bijvoorbeeld meer artikelen maken over die onderwerpen?