Dier #5: De spin (Araneae)

Elk jaar, als het herfst wordt, is er iets aan de hand met mijn eigenaresse Jane. Volgens mij is ze dan behoorlijk ziek. Normaal gesproken komt ze namelijk altijd een aantal keren per dag een tijdje in mij doorbrengen. Vrolijk en gelukkig maakt Jane dan haar rondje door mij heen en geniet van alles wat er in mij leeft. Behalve als het regent dan natuurlijk. Maar dat snap ik best. Als het regent is dat wel fijn voor mij. Ik ben namelijk een tuin en voor een tuin is het heerlijk als het regent. Maar mensen, zoals Jane, houden niet zo van regen en zij blijven dan ook meestal binnen. Dat is dus heel normaal. Maar met prachtige mooie zonnige dagen niet een paar keer per dag naar buiten komen om in mij rond te lopen, dat is geen normaal gedrag, althans niet voor Jane. Ik maak me dus altijd erge zorgen over haar als het weer herfst wordt en Jane dit rare gedrag krijgt en ik haar opeens haast nooit meer zie.

En als zij dan eindelijk een keertje naar buiten komt, bijvoorbeeld om iets in de vuilcontainer te gooien, heeft ze vreselijke pijn. Dat moet bijna wel, want ze loopt de hele tijd te gillen. Ook heeft ze blijkbaar last van evenwichtsstoornissen, want ze beweegt zich als een dronkenlap en zwalkt van rechts naar links. Daarbij maakt ze allerlei rare bewegingen met haar armen en rukt steeds haar hoofd opzij en elke keer als zij dat doet komt er een kreet uit haar mond. Verder lijkt het alsof er iets is met haar ogen, want ze kijkt constant op een vreemde manier om zich heen. Alsof ze ergens naar op zoek is, zo'n speurende blik, weet je wel? Ook heeft ze problemen met haar benen, haar tempo is enorm veranderd, want ze loopt heel langzaam door mij heen en het lijkt wel alsof ze bang is dat ze ergens tegenaan zal botsen. Verder is ze totaal niet meer geïnteresseerd in wat er allemaal bij mij gebeurt. Ze blijft ver bij mijn planten vandaan, bukt zich niet meer om naar beestjes te speuren, kruipt niet meer tussen de planten om iets beter te zien of zo. Het lijkt soms wel of ze opeens bang is geworden van mijn plantjes. Ook op het tuinbankje wil ze niet meer zitten. Terwijl ze normaal gesproken daar elke dag wel even een momentje gaat zitten om te genieten van de vogeltjes die mij bezoeken. En ze blijft ook niet lang bij me, want zo snel ze kan, vlucht ze weer het huis in. Arme Jane. Het gaat echt slecht met haar.

Het eerste jaar dat Jane dit rare gedrag had, dacht ik dat ze niet meer van me hield en dat ik haar kwijt was. Ik was erg ongelukkig. Maar zodra de bladeren begonnen te vallen en het wat kouder werd, werd ze opeens weer normaal. Haar liefde voor mij was er gewoon weer. Ze kwam weer regelmatig bij me op bezoek en ging hard aan het werk om mij voor de winter klaar te maken. En zo gaat het nu elk jaar. Dus ik weet dat dit maar een tijdelijke ziekte is en dat er weer een moment komt dat Jane weer gewoon zichzelf is. Maar bezorgd ben ik toch elk jaar weer, want wat heeft Jane toch? Tja, dat ga je je toch afvragen. En omdat ik veel van Jane hou en graag wil weten wat haar elk jaar mankeert, heb ik dit jaar een expert ingeschakeld. Een echte mensendokter. En na langdurige bestudering van Jane wist hij plotseling wat er met Jane aan de hand is. Weet je wat hij zei? Jane is niet ziek, maar Jane is bang. Ze heeft last van een fobie. Ze heeft een arachnofobie. Spinnen-angst! Ze is bang voor spinnen! En dat is heel erg. Zeker voor iemand die van wilde natuurlijke tuinen houdt. Je weet wel, zo'n tuin als ik ben, want daar stikt het in de herfst van de spinnen. Die arme Jane. Dat moet toch wel heel erg zwaar voor haar zijn, elk jaar weer. Ze zou juist nu zo van mij kunnen genieten, want ik ben prachtig in de herfst. Ik denk dat iemand Jane moet helpen om van die angst af te komen. Maar wie? Wie kan haar helpen? Misschien moet ik haar helpen? Maar hoe doe  ik dat?

Nadat ik een zeer lang document over spinnen had gelezen, waarbij mij duidelijk werd wat een schitterende diertjes spinnen eigenlijk zijn (klik hier voor deze informatie), en bij die dokter had geïnformeerd hoe je een spinnenfobie kunt behandelen, was ik er volledig van overtuigd dat ik Jane zou kunnen helpen. Er is namelijk een therapie om van spinnenangst af te komen. Die therapie bestaat eruit om iemand die spinnenangst heeft, in contact te brengen met spinnen, zodat deze persoon merkt dat je niet bang hoeft te zijn voor deze diertjes en dan is de angst vanzelf weg. Nou, dat is makkelijk toch? Daar hebben we geen therapeut voor nodig, want dat kan ik zelf ook wel. Jane is altijd zo lief voor mij, nu is het eens tijd om iets voor haar te doen. Dus ik besloot dat ik Jane zou gaan helpen om van haar spinnenangst af te komen. De volgende keer dat Jane bij mij op bezoek kwam, dit keer om iets in het compostvat te gooien, heb ik daarom gewoon een spin uit de struiken op haar hoofd laten vallen. Zo, dacht ik, het probleem is opgelost. Ze zal nu vanzelf wel merken dat die spin haar niets doet en dan is haar angst weg. Ik was zo trots op mezelf dat ik zo'n goede therapeut was. En in spanning wachtte ik af op wat komen ging.

Eerst had Jane niets in de gaten, maar opeens zag ze die spin over zich heen lopen. Ze gaf zo'n harde gil, dat de mensen het drie straten verder nog konden horen. Daarna begon ze zichzelf als een wilde af te kloppen. Ik vond het heel grappig. De spin en Jane allebei niet. Spinnetje rende als een gek over Jane heen op zoek naar een plekje waar hij veilig was voor die grote handen, doodsbang dat hij het niet zou overleven. Jane zelf zag er ook uit alsof ze een reus zag in plaats van dit kleine spinnetje en of het haar leven was dat aan een zijden draadje hing. Ze was enorm panisch. Vervolgens viel de spin van haar af en kroop snel weg om zich te verstoppen, blij dat hij nog leefde. Jane zag er ook enorm opgelucht uit. Ik dacht dat Jane nu wel van haar spinnenangst genezen was. Er was een spin over haar heen gelopen, maar er was niets met haar gebeurd, dus dan begrijp je toch wel dat je niet meer bang hoeft te zijn? Maar dat was toch niet helemaal wat er in Jane's hoofd omging, want in plaats dat ze bij mij bleef en zich niets meer van die spinnen aantrok, rende ze zo snel ze kon het huis in en ik heb haar daarna nog langer niet meer gezien dan ooit tevoren. Mijn aanpak had dus niet echt het gewenste resultaat opgeleverd. Tja, misschien had ik toch iets fout gedaan en moest ik het de volgende keer wat anders gaan aanpakken? Therapeut zijn is toch moeilijker dan ik dacht.

Gelukkig maken mensen afval, zo ook Jane en haar dochter, dus tenslotte moest Jane toch weer naar buiten komen om al die troep weg te gooien. Nog angstiger dan eerst sloop ze door de tuin, almaar rond speurend naar spinnen, met haar handen vol gestapeld met een enorme berg rotzooi. Ze kon er bijna niet overheen kijken, zo hoog was die stapel. Tja, dat krijg je ervan als je dagenlang dat afval opspaart omdat je niet naar buiten durft te komen omdat je bang bent voor een paar spinnetjes. Ik vond dat ik maar direct "harde maatregelen" moest nemen om haar voor eens en altijd van die spinnenangst af te helpen. Ik had al dagenlang de tijd gehad om een flinke lading spinnen bij elkaar te verzamelen en die liet ik nu allemaal tegelijk op Jane los. Het gekrijs dat volgde was oorverdovend. Ik wist niet dat kleine mensen-vrouwtjes zo'n geluid konden voortbrengen. Ik denk dat het hele dorp het kon horen. Wat die mensen allemaal wel niet gedacht hebben? Misschien dat het luchtalarm op een raar tijdstip werd getest? Of dat alle katten uit de buurt besloten hadden om gelijktijdig te gaan janken? Een soort kattenconcert? In elk geval was het een gigantisch lawaai wat Jane daar voortbracht.

Vervolgens vloog er allerlei troep door de lucht, want Jane smeet alle afval gewoon van zich af om haar handen vrij te hebben om die spinnen van zich af te weren. Mijn planten werden "versierd" met mensenafval. In de vijver dreef ook al van alles. Ja, echt overal lag die stinkende troep van Jane. Ik leek wel een vuilnisbelt. Jane zelf was ondertussen bezig zich fanatiek af te kloppen. Met kracht sloeg en beukte ze overal op haar lichaam, ongetwijfeld overal blauwe plekken makend, terwijl ze ondertussen als een kikker op en neer aan het springen was. En al die tijd had ze die gillende sirene aan staan. Ik had niet gedacht dat mensen zo raar konden doen. En dat alles door een paar kleine spinnetjes. Het was heel fascinerend. Door haar drukke gedoe, lette ze helemaal niet op waar ze haar voeten aan het neerzetten was tijdens dat rare gespring van haar en ze besefte blijkbaar niet dat zo raar rondspringen nu niet iets is dat je moet doen als je net de grond volgegooid hebt met allerlei afval. Toen ze met een dreun op de grond viel, waren de spinnen heel blij, want dit gaf hen een prachtige kans om van Jane af te springen en ze renden allemaal weg zo snel ze konden. Vuurrood en bezweet kroop Jane weer overeind. Ze zag er erg opgewonden uit en haar haren zaten helemaal in de war. Met een angstige blik bekeek ze zichzelf of er misschien nog 1 spin op haar was achtergebleven.

(Okay, ik overdrijf misschien een beetje met dit verhaal, maar geloof me, Jane stelde zich echt heel erg aan toen er een paar spinnetjes op haar terecht kwamen toen ze iets in de container wilde gooien. Tja, die spinnen vinden die twee containers die naast elkaar staan nu eenmaal een prachtige plek om hun webben tussen te maken. Dus ze zitten daar gezellig met een heleboel bij elkaar.)

Toen Jane bezig was met zichzelf te bekijken of er misschien nog een spin over haar heen kroop, vond ik dit een mooie gelegenheid om haar te vragen of ze nu misschien genezen was van haar spinnenangst? Tenslotte had ik niet voor niets al die spinnen op haar laten vallen. Ik dacht dat Jane wel blij was dat ik zo mijn best had gedaan en dat ze me dankbaar zou zijn. Maar Jane reageerde niet echt zoals ik gedacht had. Ze ontplofte bijna van boosheid en schreeuwde mij een aantal scheldwoorden toe. Mijn kleine lieve tuinvrouwtje was veranderd in een vuurspuwende draak! Vervolgens kwam er een woordenstroom uit haar mond die bijna niet verstaanbaar was door het hoge volume dat Jane gebruikte. Ik dacht teksten op te vangen als: "stomme wilde tuin" en "ik ruk alle planten eruit". Ook leek het alsof Jane zei: "brand de hele boel plat" en "maak er een kale betonvlakte van". Maar dat zal ik vast allemaal wel verkeerd begrepen hebben, want Jane houdt toch heel veel van mij en ik kan me niet voorstellen dat ze mij zou willen veranderen in een betonvlakte? Als laatste, vlak voordat ze naar binnen stoof en de deur met een klap dichtsloeg, gilde ze mij nog de volgende woorden toe: "ik haat spinnen".  Ja echt, dat heb ik heel goed verstaan, dat gilde ze. Ik haat spinnen! Jane, mijn Jane, die altijd van alle dieren houdt, zelfs van luizen of slakken of wespen, die geen enkel beestje ooit kwaad doet, geen dier opeet en geen vlieg dood kan maken. En die Jane roept nu opeens dat ze spinnen haat? En spinnen zijn zo leuk en zo mooi en ook heel nuttig, want ze eten grote hoeveelheden insecten op. En ze maken prachtige webben. Hoe kan Jane zulke schitterende diertjes nu haten? Ik begrijp er niets van.

Overal mooie spinnenwebben.

Maar na lang nadenken bedacht ik mij dat het misschien wel een beetje mijn schuld is? Wellicht was die therapie tegen spinnenangst toch niet zo'n goed idee? Had ik niet meteen zoveel spinnen tegelijk moeten gebruiken? Of had ik mij er helemaal niet mee moeten bemoeien en Jane gewoon met rust moeten laten? Tja, ik heb er nu wel een beetje spijt van. Ik heb Jane helaas niet meer terug gezien, maar mocht Jane ooit nog naar buiten komen, dan zal ik haar wel mijn excuses aanbieden. Wel maak ik me nu toch wel wat zorgen over mezelf. Ze zal toch niet echt alle plantjes uit me weghalen en de boel plat branden en overal beton gaan storten? Dat zal mijn lieve Jane toch niet doen? Nee toch? Weet je wat? Ik ga snel aan alle vogeltjes in de buurt vragen of ze bij mij willen komen om alle spinnen op te eten, dan is Jane vast weer heel blij. Denken jullie ook niet?

Dat was het weer voor deze keer. Mocht ik volgende week nog aanwezig zijn en ondertussen niet veranderd zijn in een kale betonvlakte dan zal ik vast weer een artikel online zetten, maar waarover dat weet ik nog niet, want ik kan nu niet nadenken over een onderwerp voor een nieuw artikel. Ik maak me veel te veel zorgen. Maar ach, waarover het gaat..........., dat zien jullie dan wel de volgende keer.

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online.)

Groetjes van het paradijsje van Jane.


Trouwens, mochten jullie tips hebben hoe je op een snelle makkelijke manier alle spinnen uit je tuin kunt verwijderen of hoe je iemand met spinnenangst echt kunt helpen, of hoe je het het beste weer goed kan maken met iemand die spinnenangst heeft en waarop je een handvol spinnen hebt gegooid, stuur dan even een berichtje.


Update review vlinderstruik:
Er is geen update, want het is gewoon een geweldige review die ik verleden week geschreven heb, toch? Of niet? Ik begin nu toch een beetje aan mezelf te twijfelen nu mijn poging om een goede therapeut te zijn ook al zo erg mislukt is. Maar ja, dat komt vast niet door mij, het komt gewoon door jullie mensen, want mensen zijn zeer gecompliceerde wezens. Ja, dat zijn jullie.