Plant #5: De herfstaster (Aster Dumosus)

Als jullie mijn laatste artikel (zie het artikel over spinnen) hier op mijn blog hebben gelezen, dan weten jullie dat ik een kleine wilde natuurlijke tuin ben, maar wel 1 die vreest voor zijn leven. Of ik mag blijven, of veranderd zal worden in een kale betonvlakte, is mij nog niet helemaal duidelijk geworden, want ik heb nog geen contact met mijn eigenaresse Jane gehad. Dus ik weet niet of ze al gekalmeerd is of dat ze nog steeds voornemens is om mij met de grond gelijk te maken. En omdat mijn voortbestaan nog steeds aan een zijden draadje hangt, heb ik besloten vandaag dan maar een artikel te schrijven over mijn grote zus. Mijn grote zus de voortuin. Meestal is de achtertuin de grootste tuin die mensen aan hun huis hebben liggen en is het voortuintje juist klein, maar hier is het precies andersom. Mijn zus is groot en ik ben juist het kleintje.

 

Herfstasterblad

De eerste dag dat Jane hier kwam wonen en spullen haar huis in liep te sjouwen, werd ze direct al aangesproken door diverse buren die zich kwamen voorstellen, maar die meteen ook maar even duidelijk maakten dat de voortuin toch een vreselijke onkruidvlakte was en dat daar toch veel aan gedaan moest worden. En wat hen betreft het liefst dezelfde dag nog. Jane vond de voortuin eigenlijk best mooi, maar een blik om haar heen maakte haar duidelijk dat de voortuin totaal anders was dan de tuinen van haar buren. Daar in die tuinen van de buren bestaat de grond namelijk uit blootgelegde aarde waar geen sprietje het moet wagen het tere kopje op te steken. Er staan stijve struikjes en heesters strak in het gelid. Er ligt nergens "rommel", oftewel geen enkel blad, takje, steentje, vruchtje, nootje, zaadje, uitgebloeid bloempje of wat dan ook, op de grond. En in elke tuin is de basis een zeer gladgeschoren gazon met kaarsrechte randjes en deze worden niet alleen met een grasmaaier, maar ook met een nagelschaartje en liniaal bewerkt om ze maar zo strak mogelijk te krijgen. Verder wordt elk knopje afgeknepen, elk uitlopertje ingebonden, elk insect de nek omgedraaid.

 

Herfstasterbloem

Mijn grote zus de voortuin paste totaal niet tussen deze tuinen. Het is niet verwonderlijk dat de vorige bewoners, degene die deze voortuin hadden aangelegd vol met al die wilde planten, waren verhuisd. Want je kon je goed voorstellen dat zij zich hier in de straat beslist niet thuis hebben gevoeld. Aangezien ik toen nog een kale vlakte was, dus de buren konden over mij niet klagen, besloot Jane, omdat ze de buren graag tevreden wilde stellen, om dan maar eerst de voortuin aan te pakken. Omdat ze graag wilde dat de buren haar zouden accepteren en ze opgenomen zou worden in hun midden, (ja, zo dom ben je nog als je pas ergens komt wonen), ging Jane mijn zus veranderen in iets dat de buren zou plezieren, met in haar achterhoofd het idee dat ze van haar achtertuin een prachtig paradijsje zou maken waarvan ze zelf zou kunnen genieten. Maar dan wel met schuttingen erom heen zodat de buren er niets van zouden kunnen zien.

Herfstasters beginnen te groeien.

Jane is helaas maar een zwak vrouwtje en die gigantische metamorfose die mijn zus moest ondergaan kon Jane zelf niet voor elkaar krijgen, maar gelukkig kende ze een Tarzan en deze heeft haar geholpen om bijna alles uit de grond te halen wat er in mijn grote zus de voortuin stond (en dat was heel veel). Ook heeft Tarzan daarna de hele boel vlak gemaakt en er gras gezaaid. Want tussen al die tuinen vol met gazons, zou een voortuin bestaand uit gras prima staan, zo dacht Jane. In mijn zus stond ook een krentenboom en een struik. Die struik was een hortensia en met al die hortensia's om ons heen, mocht deze natuurlijk blijven staan. De struiken van de buren staan allemaal in een met pikzwarte aarde bedekt randje langs het grasveld, maar Jane vond dat niet zo leuk, dus zij deed het iets anders. Maar een prachtige grote volle blauw-roze hortensiastruik gewoon in het grasveld zelf, dat konden de buren nog wel verdragen.

Herfstasterknop

Helaas dachten ze niet zo over die boom, die moest maar liever weg, aldus de buren. Omdat Jane toch een beetje opstandig karakter heeft, en het niet over haar hart kon verkrijgen die prachtige boom met de grond gelijk te maken, heeft zij niet naar de buren geluisterd en liet zij die boom toch maar gewoon staan. Tarzan heeft er een mooi bordertje omheen gemaakt. Helaas werd dit gedaan door er een walletje naast te storten van aarde (lekker goedkoop en heel creatief) in plaats van een hek of ander soort van afscheiding te kopen en te plaatsen (te duur voor ons en trouwens lang niet zo leuk), dus het leek volgens de buren nergens op. Maar door er wat kleine struikjes, een vlinderstruik en wat vaste planten bij te zetten, zag het er toch wel verzorgd uit, zo dacht Jane. Omdat Jane al bij voorbaat wist dat al het onkruid eruit wieden en de aarde pikzwart houden zoals de buren dat zo graag zien, niet zou gaan lukken (wegens tijd en energie gebrek), heeft zij de aarde compleet bedekt met een dikke laag schors. Een beetje anders dan de tuinen erom heen, maar wel netjes, toch? Tja, het eindresultaat was waarschijnlijk toch niet helemaal wat de buren graag hadden gezien. Op 1 of andere manier bleef mijn zus er anders uitzien dan haar soortgenoten om haar heen. Maar goed, Jane had haar best gedaan om de buren te plezieren.

Herfstasterknop gaat open.

Jammer genoeg konden Tarzan, die ook nog een eigen huis en tuin heeft die ook regelmatig onderhoud nodig hebben,  en Jane, de chronisch zieke alleenstaande moeder, die daardoor weinig tijd en energie heeft, niet voldoen aan de norm van de buren. Drie keer per week het gras maaien en dan met een nagelschaartje de te lang gebleven sprietjes bijknippen, elke dag onkruid wieden en alles van je aarde afhalen en die aarde losmaken zodat het donkerzwart blijft, elk zandkorreltje van je pad afvegen, constant elk uitgebloeid bloempje verwijderen, elk plantonderdeel dat er niet meer beschaafd genoeg uit ziet van je planten afknippen, en natuurlijk de buitenkant van je huis, je afvalcontainers en je auto elke week uitgebreid schoonmaken met een sopje, kortom het grootste deel van de dag in je tuin werken, dat is een onmogelijke taak voor Jane. Zij heeft nog tijdenlang geprobeerd om mijn zus er appetijtelijk uit te laten zien, maar de buren bleven zeuren over alles wat er niet zo uitzag als bij hen en ze bleven Jane duidelijk maken dat er dingen in mijn zus gedaan moest worden omdat ze er verwaarloosd uit zag, en dat terwijl Jane net een paar uur hard gewerkt had om haar er netjes uit te laten zien, dat Jane er helemaal gek van werd en het tenslotte maar opgegeven heeft. Vooral de aanval op mijn klimplanten (zie artikel over de kamperfoelie op mijn blog) heeft een verandering bij Jane teweeg gebracht en zij trekt zich nu niets meer aan van de klachten van de buren. De schutting die om mij heen staat, kan Jane ook wel weer weghalen, want mijn zus begint er ondertussen net zo wild uit te zien als ik. Mij verstoppen is dus eigenlijk helemaal niet meer nodig.

Herfstasters in een mand in de vlindertuin bij mij.

Maar ik dwaal behoorlijk af, want wat ik wilde vertellen is het volgende. Toen Jane nog haar best deed om aan de behoeften van de buren te voldoen, heeft zij herfstasters in mijn zus geplant. Deze planten zag ze aan alle kanten in de tuinen om mijn zus heen staan, dus dit waren blijkbaar door de buren geliefde planten, daarom besloot Jane er ook 5 in haar voortuin te zetten. Omdat asters hoog kunnen worden, en ze dan gesteund moeten worden omdat omgewaaide asters er verwaarloosd uit zien en dus niet geaccepteerd worden door de buren, en Jane geen tijd had voor dat extra werk, heeft Jane voor dwergasters gekozen. Er staan Prof. Anton Kippenberg asters in mijn zus. Deze kun je overal neerzetten waar je wilt, want ze kunnen in de schaduw, halfschaduw of in de zon staan en verder doen ze het ook prima op plekken waar het droog is, zoals onder die krentenboom. Ook zijn ze zeer winterhard, want ze kunnen -35 graden vorst verdragen. Ze bloeien vanaf augustus tot en met oktober en worden zo'n 40 centimeters hoog. Ze zijn paars met een geel hartje. Wat Jane er vooral leuk aan vindt, is dat de vlinders deze planten graag bezoeken. (Daarom heeft ze er ook een paar in een mand bij mij in de vlindertuin gezet.) En samen met die vlinderstruiken (ja, ondertussen staan er nu al twee van deze struiken in mijn zus) is het een zeer vlinderrijk stukje natuur geworden. Niet echt wat de buren graag zien, maar Jane wel. En tenslotte is het Jane's voortuin, toch? 

Herfstasterveldje in mijn grote zus, de voortuin.

Zo, dacht Jane, nu zullen de buren wel blij zijn met mij. Ik hoor erbij, want ik heb ook asters in de tuin staan, net als zij. Nou, dat dacht Jane nu juist helemaal verkeerd. Want het is natuurlijk wel de bedoeling, als je hier in de straat een tuin hebt met asters erin, dat je direct na de bloei die dingen tot op de grond kortwiekt. En tja, dat doet Jane niet. Zij laat die uitgebloeide dingen staan, want dat vindt ze heel mooi en verder kunnen er dan allerlei diertjes de winter hierin doorbrengen. Allerlei diertjes? Oei, dat vinden de buren helemaal niet leuk, want die houden niet van diertjes. Die domme Jane. Daarnaast heeft Jane niet in de gaten gehad (ze is echt heel dom) dat de buren maar een paar van die asters hadden staan en dat zij elke keer het grootste deel eruit halen, want als je dat niet doet, dan wordt het een veld vol asters in plaats van hier en daar een astertje. En hier en daar een astertje, dat is wat de buren vinden zoals het moet zijn en niet dat grote veld met asters dat er nu ondertussen in mijn zus te bewonderen is. Te bewonderen door Jane dan, want de buren vinden het een ramp. Dus het moet nu toch ondertussen wel voor iedereen duidelijk zijn.........Jane zal nooit een tuin kunnen creëren waar de buren blij van worden. Ze zal het toch altijd verkeerd doen, want Jane is veel te gek op planten en dieren om zich aan te kunnen passen bij de eisen van de buren.

Dat was het weer voor deze keer. De volgende keer ga ik mij met de mode bezig houden en wel de herfstmode voor dit jaar. Ik ga namelijk........., maar dat ga ik jullie nu natuurlijk nog niet verklappen, nee, dat vertel ik pas de volgende keer.

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online.)

Groetjes van het paradijsje van Jane.


Trouwens, hebben jullie nog tips of advies hoe je buren tevreden kunt houden terwijl zij een totaal ander idee hebben van hoe jouw tuin eruit zou moeten zien dan je zelf hebt, en je zelf niet al je planten wilt en kunt modelleren en ook niet al je dieren in je tuin wilt afmaken, terwijl je buren dat wel van je verlangen, en je je dus, ondanks dat je je best hebt gedaan, toch nog steeds niet kunt aanpassen aan de idealen van je buren, stuur dan even een berichtje. 


Update spin:
Ah, wat zie ik nu? Komt Jane weer eens een keer naar buiten? Ja, ik geloof het wel, de deur gaat open! Ja hoor, eindelijk, daar is Jane weer een keer. En ze heeft geen eens afval bij zich. Zou ze speciaal naar buiten komen om weer eens met mij samen te zijn? O, daar komt iemand achter haar aan naar buiten. Ach dat is Tarzan. Nou, dat is jammer, want nu kan ik Jane natuurlijk niet aanspreken en aan haar vragen of ze nog boos is over die paar spinnetjes die ik op haar heb gegooid. En ik wilde nog wel mijn excuses aanbieden. Maar ja, nu is ze met Tarzan in gesprek.... Maar wat hoor ik nou? Tarzan wijst op mijn vlindertuin en zegt tegen Jane dat ze die dan maar moet weghalen......??? En nu begint hij ook nog over de tuintafel met de groentepotten. Die moet ook weg volgens hem. En het insectenhotel kan ook niet blijven, hoor ik. En nu heeft hij het over de frambozenstruik, die moet er ook aan geloven. En kijk, Jane staat erbij met tranen in haar ogen. O nee! Ik denk dat ze mij toch helemaal gaan leeghalen en een betonvlakte van mij gaan maken. Boehoehoehoehoe.............Ze gaan mij slopen. Ze gaan mij vernietigen. En dat allemaal omdat ik een paar spinnetjes op Jane heb gegooid. Jane is boos op mij en wil mij niet meer. Boehoe, snik, snotter, jank. Ik ben de ongelukkigste tuin van de wereld.....................