Plant #7: De klimop (Hedera)

Mijn tuinvrouwtje Jane houdt veel van klimplanten. De wilde woeste natuurlijke groeiwijze van dit soort planten, vindt Jane leuk om te zien. Deze planten passen natuurlijk ook wel bij een wilde natuurlijke tuin zoals ik ben. Dus met klimplanten maak je ons allebei blij. Nu is er 1 probleem bij klimplanten, want zij willen graag ergens tegenaan klimmen. In de natuur groeien ze tegen bomen op, maar ik ben te klein voor grote bomen. Verder heb je allerlei klimattributen zoals bijvoorbeeld een pergola, maar dat werkt allemaal niet echt in een kleine tuin, zoals ik ben. Natuurlijk kun je ze tegen je huis op laten groeien, maar bij een huurhuis is dat beter van niet. Tenslotte is het niet jouw huis en kan de werkelijke huiseigenaar wel eens niet zo blij zijn met jouw klimplanten die beslist lastig zijn als je ramen of deuren wilt schilderen of vervangen. Er kan dan wel eens niet zo zachtzinnig met je planten omgegaan worden. En soms wil zo'n eigenaar onderhoud aan het huis plegen, bijvoorbeeld nieuwe voegen laten zetten, waarbij je prachtige klimplant, die net zo mooi het dak heeft bereikt, weer helemaal verwijderd moet worden. Geen goed idee dus. Schuttingen zijn er ook uitstekend geschikt voor. Maar als je geen vrijstaand huis hebt, dan heb je wel met buren te maken. En buren houden niet altijd van jouw prachtige klimplanten. Daar weten wij alles van. Omdat Jane niet zo van gluren naar de buren houdt, heeft zij aan alle kanten schuttingen geplaatst. En tegen bijna al die schuttingen heeft ze klimplanten gezet. Een boomwurger, twee wingerds, een kamperfoelie, een winterjasmijn, drie vuurdoorns, een klimhortensia, een druif, een framboos, een braam, een kiwi en vijf klimopplanten zijn er bij mij geplaatst. Helaas zijn er, door problemen met de buren, alweer diverse klimplanten verdwenen (zie het artikel over de kamperfoelie hier op mijn blog). Nee, wees maar niet bang, ik beloof je dat ik dit artikel niet weer ga volschrijven over ellende met de buren. Dus lees gerust verder.

De schutting aan de achterkant van mij staat de hele dag in de schaduw, dus Jane moest daar wel klimplanten plaatsen die van schaduw houden. Gelukkig zijn er klimplanten voor alle kanten van je tuin, want je hebt klimplanten die beslist in de zon moeten staan, maar ook klimplanten die het prima doen in de schaduw. Daarnaast staat de schutting achter een struiken-border waardoor de klimplanten niet makkelijk bereikbaar zijn. Die klimplanten moesten dus weinig onderhoud nodig hebben. Ook de planten helpen met tegen die schutting opklimmen, is op die plek eigenlijk niet echt mogelijk. Gelukkig hebben klimplanten allemaal een andere manier van klimmen. Er zijn klimplanten die inderdaad een klimhulp nodig hebben en regelmatig moeten worden vastgebonden met touw of ijzerdraad. Andere klimplanten slingeren zich ergens omheen en weer anderen hebben stekels of ranken waarmee ze zich ergens aan vastklampen. Maar er zijn ook klimplanten die zuignapjes hebben waarmee ze zich vanzelf vastklemmen. En dat laatste is natuurlijk handig als je er zelf niet bij kan om de planten met klimmen te helpen. Verder staat er bij mij dus een haag van struiken voor deze achter-schutting. En die struiken zijn in de zomer zo dichtbegroeid dat je die klimplanten niet eens meer ziet. Dus het heeft geen nut om daar klimplanten te plaatsen die in de zomer mooi zijn, want je ziet er toch niets van. In de winter zijn deze struiken kaal en dan zie je de klimplanten erachter juist heel goed, dus moesten het klimplanten worden die mooi en/of groenblijvend zijn in de winter.

En toen kwamen we uit op de klimop. Volgens de verhalen op internet doen deze planten het goed in de schaduw, hebben ze zuignapjes waarmee ze zich aan de schutting hechten en hebben ze eigenlijk niet echt veel onderhoud nodig. Verder zijn ze groenblijvend en verkrijgbaar in diverse soorten met allerlei vormen bladeren die groot of klein kunnen zijn. Ook kun je meerdere bonte soorten verkrijgen, met bladeren die behalve groen ook geel of wit zijn. Er is keus genoeg. Dus klimop moest het worden. Jane zag het al helemaal voor zich dat ze, 's winters als de struiken kaal zijn, zou kunnen genieten van een mooie groene wand. Klimop is ook een goede slaap en schuilplek voor veel vogels en diverse vogels zoals de heggenmus, winterkoning en de merel nestelen graag in klimop. En klimop bloeit in de herfst (september tot december) en is dan een bron van nectar en stuifmeel voor de dan nog aanwezige insecten. Na de bloei krijgt klimop zwarte bessen die in de winter en het voorjaar weer graag worden gegeten door allerlei vogels zoals merels, spreeuwen en houtduiven. Dus als de struiken kaal worden, kun je genieten van groene klimplanten tegen je schutting met daarin eerst bloemen en later bessen. En je doet ook nog iets voor de insecten en vogels. Kan het nog mooier? Enthousiast werden er dus klimopplanten gekocht en geplant.

En nu maar afwachten tot de schutting mooi helemaal begroeid is en er bloemen en bessen komen. En tot er vogels in gaan schuilen of zelfs wel nestelen. Wat een feest zal dat zijn. Dus Jane ging wachten en wachten. Klimop groeit snel, wordt er op internet geschreven. Maar bij ons hadden ze niet zo zin om te groeien. Dus Jane maar wachten en wachten. Jaren gingen voorbij. Elke winter als de struiken kaal werden, verwachtte Jane nu eindelijk eens een groene muur te zien met bloemen en bessen. Maar niets van dat al. Hier en daar kwam wel een takje omhoog gekropen tegen die schutting aan, maar veel stelde het niet voor. Dus Jane begon zich toch wel wat zorgen te maken. Misschien hebben ze toch wat mest nodig? Dus Jane moeilijk doen om tussen die struiken door toch bij die klimplanten te komen om koemestkorrels te strooien. Had het effect? Nee! De winter daarop was de schutting nog steeds kaal met wat zielige plantjes aan de voet ervan en wat karige takjes die naar boven kropen. Misschien moeten ze kalk hebben? Jane weer worstelen tussen die struiken om de klimplanten kalk te geven. Gingen ze dan nu eindelijk eens groeien? Werd de schutting nu groen? Nee! Wat doen we toch verkeerd? Kijk, dit zijn de klimopplanten die Jane gekozen heeft.


HEDERA HELIX "GOLDCHILD"
Een klimop met kleine bladeren die donkergroen zijn met een helder gele rand.

Zo hoort hij eruit te zien (plaatje van internet)

En zo ziet hij er bij mij uit. 1 Zielig klein takje is er over en het geel is weg.

HEDERA COL. "DENTATA VARIEGATA"
Een klimop met grote bladeren die donkergroen zijn met een lichtgroene rand.

Zo hoort hij eruit te zien (plaatje van internet)

En zo ziet hij er bij mij uit. Een paar takjes en weinig lichtgroen op de blaadjes te zien.

HEDERA HELIX "KOLIBRI"
Een klimop met kleine bladeren die groen zijn met witte vlekken.

Zo hoort hij eruit te zien (plaatje van internet)

En zo ziet hij er bij mij uit. Zielig!

HEDERA HIBERNICA
Een klimop met grote glanzende groene bladeren.

Zo hoort hij eruit te zien (plaatje van internet)

En zo ziet hij er bij mij uit. Wat er nog van over is.

HET ONBEKENDE KLIMOPPLANTJE:
Verder groeide er ook nog een wild soort klimopje in de voortuin en deze is ook naar achteren tegen de schutting aan verplaatst. Maar welke soort dit is? Geen idee. Hij is in elk geval groen met kleine bladeren.

Het onbekende klimopplantje bij mij. Wat blaadjes verstopt onder de vuurdoorn.

Wat is er toch met mijn klimopplanten aan de hand. Ze zouden heel mooi kunnen zijn als je zo kijkt naar de plaatjes van internet, maar bij mij is het niets. Wij begrepen er niets van. Maar een blik naar de andere kant van de schutting zorgde voor opheldering van dit raadsel. Want klimop doet het, volgens de berichten op internet en de praatjes van de tuinplantenverkopers prima in de schaduw. En dat zal best wel waar zijn. Maar blijkbaar vinden ze groeien in de zon toch echt wel wat fijner. Want alle klimopplanten waren gewoon door de schutting heen gekropen en daar aan de andere kant lekker gaan groeien. Aan de andere kant van de schutting was dus een mooie groene muur ontstaan. Aan de andere kant van de schutting, waar de hele dag de zon op schijnt. Tja, planten willen nou nooit eens een keertje doen wat wij willen. Altijd zijn ze eigenwijs en doen juist datgene wat we niet willen. We kunnen dus wachten tot we een ons wegen, maar een mooie groene muur aan onze kant van de schutting zit er niet in. En ook geen vogels die bij ons in de klimop komen nestelen dus.

Weet je nog dat ik hierboven heb beloofd dat ik niets zou gaan schrijven over mijn buren. Nou......, ik heb gelogen. Want ik moet toch echt nog even hier wat roddelen over mijn buren. Een mooie groene wand aan de andere kant van de achter-schutting, hoe moet dat aflopen? Want de buurvrouw aan de ene kant van mij werd al hysterisch van een paar takjes die over de schutting hingen. Een schutting die ook nog eens gewoon op mijn eigen terrein staat. Ze begon een complete oorlog en gooide alle wapens in de strijd die ze had en op den duur moesten alle klimplanten van deze schutting verwijderd worden. Hoe zal de achterbuurvrouw dan wel reageren als de schutting aan haar kant helemaal van top tot teen begroeid is met klimopplanten? Een schutting die gewoon op de erfgrens staat. Oke, er staat een grote schuur in de lengte achter de schutting die onze schutting compleet afdekt zodat de buurvrouw er eigenlijk niets van ziet en er ook geen last van kan hebben (behalve dan als ze de schuur onderhoud willen geven en op dat paadje tussen schuur en schutting moeten zijn), maar die situatie is precies hetzelfde bij de buurvrouw aan de zijkant en zij schreeuwde moord en brand. Dus Jane heeft toch maar eens voorzichtig aan de achterbuurvrouw gevraagd of ze misschien de achterkant van de schutting moest komen snoeien? Maar nee hoor, dat hoefde niet. Deze buurvrouw vond het helemaal niet erg, want zij vindt planten leuk en we zien het toch niet en als we er last van hebben, dan halen we het zelf wel weg. En natuurlijk gooien zij het dan niet over de schutting zoals de buurvrouw naast mij wel altijd deed. Nou, dat is nog eens een heel verschil met wat we gewend zijn. Zie je wel, het kan dus wel, normaal doen en gewoon met elkaar communiceren. Gelukkig zijn er hier ook nog beschaafde mensen waar mee te leven valt.

Maar ja, ondertussen zitten wij nu wel gewoon tegen een kale schutting aan te kijken. Die mooie groene wand met bloemen en bessen en nestelende vogels kunnen we op onze buik schrijven. Het wil nou nooit eens gaan zoals we bedacht hebben. Zucht.

Dat was het weer voor deze keer. De volgende keer gaat mijn artikel over schoonheid. De winter komt eraan en dan moet je echt iets doen aan je verzorging als je er in het voorjaar nog mooi uit wil zien en dan kun je dus het beste....................maar dat vertel ik je de volgende keer.

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online.)

Groetjes van het paradijsje van Jane.


Trouwens, (sarcasme mode aan) heb je een sterk persoon in je kennissenkring, iemand die in zijn eentje een schutting van drie schuttingdelen kan optillen en om kan draaien met planten erop en al zodat de klimop planten weer mooi aan mijn kant van de schutting staan en we eindelijk kunnen genieten van een groene muur, schrijf dan even een berichtje, want dan zou die Jane heel blij maken (sarcasme mode uit).


Update vis:
Alles gaat heel goed met de twee kleine baby-visjes. Ze zwemmen rondjes in de kom en eten veel en groeien als kool. Maar Jane laat ze voorlopig toch nog maar in die kom zitten en stopt ze nog maar niet bij hun ouders. Want aan die kannibalen vertrouwt Jane de kinderen niet meer toe. Het is toch wat, je eigen kinderen opeten. Wie doet dat nu?