Dier #8: De vlaamse gaai (Garrulus glandarius)

Verleden week heb ik jullie verteld dat ik vandaag een artikel zou plaatsen over een heel lief vogeltje. Tja, dat was een beetje sarcastisch bedoeld, want je kunt de Vlaamse gaai niet echt een "vogeltje" noemen. Het is een flinke uit de kluiten gewassen vogel met een lengte van ongeveer 35 cm. Ook staan Vlaamse gaaien niet echt als lief bekend. Een Vlaamse gaai hoort bij de kraaiachtigen net zoals de kraai, de kauw en de ekster en deze vogels hebben allemaal een slechte reputatie. Vlaamse gaaien eten bijvoorbeeld naast noten, fruit, granen en insecten ook de eieren en baby's van kleinere vogeltjes op. Ook slokken ze in de winter, als ze de kans krijgen, al het voedsel dat je voor de vogels in je tuin hebt klaargelegd in een paar minuten op. Pindanetjes en mezenbolletjes worden gewoon aan stukken gescheurd en de inhoud verdwijnt in een paar happen naar binnen. De andere vogels durven niet eens in je tuin te komen als die Vlaamse gaai er is en als hij klaar is met eten, is er niets meer over. Dat vinden de meeste vogelliefhebbers natuurlijk helemaal niet leuk. Dus weg met die grote slokop vogels. Die lastpakken horen niet in de tuin! Fanatiek worden ze overal geweerd en weggejaagd.

Maar ja, ik ben een tuin waarin elk dier welkom is. En Jane, mijn tuinvrouwtje, houdt ook van alle dieren. En die kraaiachtigen doen ook maar gewoon dat wat ze van nature nu eenmaal doen. Het zijn geen gemene wezens die om te pesten de nesten van andere vogels leegroven of die bewust alle eten in je tuin voor de andere vogels hun neus wegkapen omdat ze de rest niets gunnen. Zij kunnen niet nadenken over dit soort zaken, volgen alleen maar hun instincten. Ze hebben honger en eten dus wat ze te pakken kunnen krijgen. Zo simpel is het. En wij gunnen elk dier een hapje, zelfs die slokop vogels. Dus de Vlaamse gaai mag bij ons zijn ding komen doen. En dat doet hij ook. Maar wij nemen wel maatregelen om te zorgen dat de kleine vogeltjes ook te eten krijgen. We hebben een stevige silo voor zaad die de kraaiachtigen niet kunnen open breken. Brede metalen draden rond het pindakaaspotje zorgen ervoor dat alleen kleine vogeltjes het potje kunnen bereiken zodat het niet in 5 minuten leeg wordt gegeten. Een mezenbolletje hangt onbereikbaar onder een kapje, zodat geen grote vogel er bij kan. En de gepelde pinda's staan in een bakje in het vogelvoerhuisje waar de kraaiachtigen niet in kunnen komen. Zo kunnen de kleintjes rustig eten en is niet al het voer in een paar minuten opgeschrokt. Jane strooit iedere dag ook voer op de grond, daar kunnen de kraaiachtigen wel gewoon van mee-eten, dus iedereen blij.

Nu is het zo, dat Vlaamse gaaien bosvogels zijn. Ons dorp staat tussen de weilanden en er is geen bos in de verre omtrek te zien. Nou ja, er staan wel wat bomen in het dorp zelf natuurlijk. Bijvoorbeeld bij het sportveld van ons dorp dat achter onze straat ligt. En dat heeft blijkbaar toch wat Vlaamse gaaien aangetrokken. Jane hoorde wel vaker van die rare geluiden, krassende schreeuwen, uit dat "bosje" komen en vroeg zich dan af welk dier dat produceerde. Nou, dat weten we nu ook weer, dat was dus een Vlaamse gaai. Vlaamse gaaien zijn in bossen vaak het "indringer alarm". Veel dieren, vogels en zoogdieren, reageren op de alarmkreet van de Vlaamse gaai door te vluchten en zich te verstoppen. Handig bij mij, zo'n Vlaamse gaai, als er weer eens een kat van de buren over de schutting is geklommen. De naam van  de Vlaamse gaai, Garrulus glandarius, betekent: "voortdurende krassende eikelzoeker". De Vlaamse gaai gaat namelijk in de herfst eikels zoeken en neemt deze dan mee naar een bodem die zacht is om daar de eikels in de grond weg te duwen. Het is zijn wintervoorraad, maar vaak vergeet hij een aantal eikels weer op te graven en die groeien dan uit tot eikenbomen. Dus mocht er bij mij opeens een eik beginnen te groeien, dan weten we nu heel goed waar die vandaan is gekomen.

Behalve eikels, worden hazelnoten ook erg op prijs gesteld door de Vlaamse gaai. Aangezien er een hazelnotenstruik bij mij groeit en Jane een deel van de oogst heeft laten liggen voor de dieren, is het niet verwonderlijk dat de Vlaamse gaai mij heeft gevonden en regelmatig terug komt om te kijken of er iets te snoepen valt. Die hazelnoten zijn allemaal al verdwenen. Wij dachten dat er misschien een muisje mee vandoor was gegaan, maar de kans dat de Vlaamse gaai het heeft gedaan is duidelijk groter. Omdat Jane die Vlaamse gaai in de tuin wel leuk vindt, en zij het voer dat ze aan de kleine vogeltjes aanbiedt op die manier aanbiedt dat de grote vogels er niet bij kunnen, en het voer dat Jane op de grond strooit niet echt de voorkeur heeft van de Vlaamse gaai, heeft zij speciaal voor hem iets extra's gedaan. Zij heeft namelijk een doppindaslinger gekocht en deze aan het kiwiklimrekje opgehangen. De Vlaamse gaai kan nu mooi op dat rekje landen en dan op de slinger gaan zitten en vervolgens met zijn sterke snavel die doppen open maken om de pinda's eruit te halen. De meesjes krijgen bij ons altijd elke dag een bakje gevuld met gepelde pinda's. Dat is natuurlijk veel makkelijker voor ze dan eerst zo'n dop openhakken, dus zij hebben geen interesse voor doppinda's. Om zo'n pinda te verschalken is de Vlaamse gaai ook wel even bezig en tijdens het doen van dat karweitje kan Jane hem mooi bekijken, want ik ben maar een kleine tuin en het hekje met die doppindaslinger staat ook nog eens vlak bij het raam.

Ondanks dat ik maar een klein tuintje ben en verstop lig tussen drie hoge schuren van de buren en de muur van ons eigen huis, heeft de Vlaamse gaai ons de eer aangedaan om ons te bezoeken. En niet maar 1 enkele keer, nee, hij komt regelmatig langs. En Vlaamse gaaien vinden het bij ons zo fijn dat er op een dag zelfs drie van die vogels tegelijk bij ons aanwezig waren. En daar zijn we eigenlijk stiekem wel een beetje trots op. Dus Jane wilde foto's van hem (of haar?) maken. Maar dat is vrij moeilijk met zo'n Vlaamse gaai. Want Vlaamse gaaien zijn gewend overal weggejaagd te worden, dus het zijn hele schuwe vogels. De meeste vogels die bij mij komen, laten zich uitgebreid bewonderen door het raam terwijl de vitrage opzij is geschoven. Jane en de vogels zijn elkaar gewoon aan het bekijken. Sommige vogels die bij mij komen, zoals het merelmannetje, de diverse merelvrouwtjes, het roodborstje, het vinkje of de meesjes blijven zelfs gewoon rustig bij mij dooreten als Jane de tuindeur open doet en bij mij naar binnen stapt. Maar de Vlaamse gaai is direct weg als Jane zelfs maar de vitrage beweegt als ze probeert er langs te gluren. Elke beweging ziet hij en laat hem direct weg vliegen. Dus de vitrage opzij schuiven als de Vlaamse gaai in de tuin is, is onmogelijk. En als de vitrage open staat, komt het beest al helemaal niet bij mij binnen vliegen. Toch wilde Jane minstens 1 keer een foto van hem maken. Ze is naar boven gegaan en heeft de camera voorzichtig en heel langzaam stukje bij beetje tussen vitrage en raam doorgeschoven. Het was wel lastig om door de vitrage heen door het schermpje van de camera te kijken. Tenslotte zijn er lukraak op goed geluk een paar foto's van die Vlaamse gaai genomen, met toch wel enigszins verrassend goed resultaat. Dat wil zeggen, bij drie van die foto's is in elk geval te zien dat het een foto van een Vlaamse gaai is.

Nu we het probleem van opschrokken van al het voer in enkele minuten door de Vlaamse gaai hebben opgelost en zowel de Vlaamse gaai als ook de andere vogels hier in vrede met elkaar hun maaltijd kunnen gebruiken, blijft alleen nog de vraag over wat te doen in het voorjaar. Want als de Vlaamse gaai zich hier thuis gaat voelen, wat doet hij dan in het voorjaar als er vogeltjes bij ons gaan nestelen. Tja, de afgelopen jaren zijn er niet veel hier aan het nestelen geweest, behalve de merel dan, maar stel dat het het aankomend jaar wel eindelijk zover is dat kleine vogeltjes onze nestkastjes gaan gebruiken? Nou, volgens Jane moet ik me daar maar niet druk over maken. Vlaamse gaaien nestelen in bomen en de bomen bij mij zijn allemaal zo klein dat een Vlaamse gaai daar geen nest in gaat maken. En natuurlijk gaat Jane in het voorjaar geen pinda's meer aanbieden, dus dan heeft die Vlaamse gaai bij ons niets meer te zoeken. Komt nog bij dat Jane in het voorjaar altijd veel tijd in mij doorbrengt en daar kan die schuwe Vlaamse gaai vast helemaal niet tegen. Dus het probleem lost zich dan vanzelf weer op. Voorlopig gaan wij heerlijk genieten van die prachtige Vlaamse gaai die elke dag zijn nootjes komt halen.

Dat was het weer voor deze keer. De volgende keer gaat mijn artikel over een schitterende struik die bloeit in de winter. Maar welke struik dat is........dat vertel ik je natuurlijk pas de volgende keer.

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online.)

Groetjes van het paradijsje van Jane.


Trouwens, (domme grapjes mode aan) heeft iemand nog een goed werkend super de luxe, duur en professioneel fototoestel liggen met een paar mooie lenzen erbij en wil je dat toestel net in de vuilnisbak gooien omdat je er toch niets meer mee deed. En wil je dit best gratis en voor niets aan Jane doneren, stuur dan even een berichtje (domme grapjes mode uit). Want dan kan Jane misschien eindelijke eens een keer wat fatsoenlijke foto's maken


Update beauty winterverzorging:
Wat ik verleden keer nog vergeten was te vertellen, is dat ook mijn bloempotten met bolletjes niet worden vergeten als we bezig zijn met de winterverzorging. Zij krijgen ook een warme jas aan van bubbeltjesfolie. Op hun aarde krijgen ze ook een strooisellaagje. Dit keer geen hooi of stro maar houtsnippers. Dit zodat ze in het voorjaar hun stengeltjes er makkelijk doorheen omhoog kunnen brengen. Tenslotte is het makkelijker om je stengeltje door kleine houtsnippers door te persen dan door een dik pak hooi of stro, zou je zo denken. Het lijkt er alleen op dat 1 van die bolletjes deze theorie wilde testen en alvast heeft gekeken of hij zijn stengeltje inderdaad makkelijk erdoor heen kon krijgen....zie rechter pot.