Dagboek van een tuin #1: De herfstbeurt (deel 1)

Ik ben een tuin en tuinen gebruiken geen klok of kalender. Seconden, minuten, uren, dagen, weken of maanden, dat zegt mij daarom allemaal niets. Wij tuinen hebben de periode dat het licht is, die jullie mensen "de dag" noemen en de donkere periode,  jullie "nacht" dus. En wij hebben de seizoenen. En dat is alles. Dus mijn "dagboek van een tuin" gaat over de seizoenen. En het is nu herfst. Dus het is tijd voor de herfstbeurt. En wat doet een tuineigenaar normaal gesproken tijdens deze herfstbeurt? Als eerste natuurlijk alle bladeren verwijderen, alle dode plantenresten en uitgebloeide bloemen weghalen, wellicht hier en daar wat snoeien en misschien nog de kale moestuin even lekker omspitten. Dingen die mijn eigenaresse Jane dus juist niet doet in de herfst. Wat doet zij dan wel? Dat kun je lezen in mijn "dagboek van een tuin".


Weg met die beelden!

De herfst begint voor mij altijd met het weghalen van die stomme beelden. Jane en ik hebben een afspraak gemaakt (zie het artikel over tuinbeelden hier op mijn blog) en zodra de herfst begint, houdt Jane zich aan die afspraak. De beelden gaan eruit. Eerst gaat Jane alle beelden voorzichtig optillen en kijken of er geen salamanders of andere diertjes onder zitten. Die beestjes worden natuurlijk met liefde verplaatst naar een plek waar ze veilig zijn. Ook het beeld zelf wordt van top tot teen gecontroleerd op levend spul. Daarna krijgen de beelden een uitgebreide schrob en boen beurt onder de kraan met heet water en een borstel. Vervolgens worden ze drooggewreven met keukenpapier. En tenslotte worden ze naar boven gesjouwd naar de zolder waar ze de winter en lente zullen doorbrengen in dozen. Een heel karwei als je 24 beelden in je tuin hebt neergezet. Jane is er dan ook heel lang mee bezig. Maar ja, die beelden blijven zo wel mooi en gaan langer mee. En trouwens, afspraak is afspraak. Ik heb gegeven en moet drie maanden lang die belachelijke beelden in mij toestaan, nu is het haar beurt om te geven. En terwijl Jane druk aan het werk was, genoot ik ondertussen van de herfst. Er is zoveel moois om je heen te zien als het herfst is. Als eerste heb je de herfstbloeiers. Anemonen, asters (zie het artikel over herfstasters hier op mijn blog), sedum en zelfs nog een rood roosje stonden bij mij in volle bloei. Daarnaast geniet ik in de herfst natuurlijk van mijn tuinvrouwtje Jane. Zij durft nu weer elke dag bij mij te komen omdat de spinnen allemaal zijn verdwenen. Daar is Jane zo blij over (zie het artikel over spinnen hier op mijn blog). De meeste insecten zijn er niet meer. Ze zijn doodgegaan of  al ondergedoken in donkere hoekjes om daar de winter door te brengen. En dan heb je in de herfst ook nog die mist. Ik ben zo mooi als die mist over mij heen hangt. Het lijkt dan wel alsof ik veel groter ben met hier en daar een tak die tussen de mist door zichtbaar is. Geluiden worden gedempt door de mist en ik kan mijn collega-tuinen niet eens meer zien. Het is net of ik alleen op de wereld ben. Wat een zalig gevoel. Ja, de herfst is prachtig.


De 1 jarigen de deur uit:

En dan is het tijd om de 1 jarigen te verwijderen. Eigenlijk vind ik het elk jaar wel weer een beetje jammer als Jane die uitgebloeide, verlepte, half verrotte en afgestorven planten gaat verwijderen. Ze zijn misschien niet zo mooi meer en ze zullen het jaar daarop natuurlijk niet weer opnieuw gaan groeien en bloeien, maar ze hebben toch al die tijd bij mij doorgebracht en nu worden ze zo maar bij me weggehaald. De 1 jarigen die bij ons gezaaid worden, bestaan voornamelijk uit kruiden en groenten en die worden allemaal in potten gekweekt. Dus ik krijg geen kale plekken in mijn aarde als Jane ze weghaalt, maar toch vind ik het jammer. Maar er is een tijd van komen en van gaan. En de tijd van gaan is voor de 1 jarigen dan tenslotte toch gekomen. Dit jaar heeft Jane 25 potten moeten leeggooien,  schoonmaken en naar de zolder moeten dragen. Wat een werk was dat. Dat krijg je nou als je zo fanatiek bent en steeds meer wilt. Altijd kan Jane weer andere groenten of kruiden vinden die ook nog bij mij in een pot gezaaid moeten worden. Maar gelukkig had ik er geen last van. Terwijl Jane hard aan het werk was, kon ik lekker uitrusten. Jane stond af en toe te mopperen als er weer een regenbui op ons neer kletterde. Ze stoof dan weer naar binnen om te wachten tot de bui over was. Maar ik kon wel genieten van die heerlijke regen die er regelmatig viel, dat hoort ook bij de herfst, lekker veel regen. Mijn plantjes vinden dat heerlijk. Ze hadden samen weer veel bessen, noten en zaden geproduceerd en ik zag veel dieren daar gebruik van maken. Volop vogeltjes in de tuin die mijn bessen kwamen opeten, Jane die steeds hazelnoten aan het rapen was en muisjes die snoepten van alle zaden van de uitgebloeide bloemen die Jane fijn had laten staan en niet had weggeknipt. In deze tijd van het jaar gaan veel dieren voedsel verzamelen om die te verstoppen zodat ze in de winter een voorraadje hebben. Jane heeft dan ook een aantal hazelnoten lagen liggen. Heel lief van haar.


De vijver krijgt een onderhoudsbeurt:

Tja, die vijver. Zoals jullie hebben kunnen lezen (zie het artikel over kikkers hier op mijn blog), gaat Jane in de herfst altijd de vijver een onderhoudsbeurt geven. Eerst worden alle drijfplanten eruit gehaald. Deze zijn ook 1 jarig en als Jane ze er in laat, dan gaan ze liggen rotten en wordt de vijver een stinkende poel. Daarna haalt Jane ook de potten met zuurstofplanten uit de vijver, de winterharde planten gaan wel weer terug in de vijver, maar worden wel eerst flink gesnoeid. De hele vijver, hij is gelukkig maar klein, wordt daarna vele keren met een schepnet behandeld zodat al het drijvend spul en al het slib op de bodem worden verwijderd. Ook worden kikkers en andere vijverbewoners eruit gehaald. Dit omdat de vijver altijd een bak met ijs wordt in de winter. Vissen worden in een aquarium gestopt en de moerasplanten worden wat bijgeknipt zodat er geen afstervende onderdelen in het water kunnen gaan liggen rotten. Jane is er de hele dag mee bezig. Maar dan is de vijver ook totaal veranderd. Niet zo leuk om die prachtige groene poel te zien veranderen in een kale plas water. Maar het is noodzakelijk. Als je maar een kleine vijver hebt en er geen pomp in hebt staan, kun je de natuur helaas niet zijn gang laten gaan. Jane weet uit ervaring dat als ze niets aan die vijver doet, dat je dan een stinkende prutzooi krijgt waarin geen leven meer mogelijk is. En daarnaast natuurlijk een paar diepvriesvissen en een aantal kikkertjes die met de pootjes omhoog terug worden gevonden in de lente. Amfibieën gaan in de herfst wegkruipen om te gaan slapen en dat mogen ze bij mij overal doen, behalve in de vijver! Hoewel Jane het altijd jammer vindt om die vijver zo toe te moeten takelen, is zij toch blij in deze tijd van het jaar, want het gras stopt ook met groeien. Dus Jane kijkt Tarzan nog even lief aan in de hoop dat hij het gras nog een laatste keer wil maaien en daarna ziet mijn zus de voortuin er maandenlang uitstekend uit zodat er niemand meer over zal zeuren. En dat is heel fijn. Jane loopt dan ook rond met een gezicht alsof ze een prachtige regenboog heeft gezien en dat is niet vreemd, want in deze tijd van het jaar zijn die dingen volop te bewonderen. Ja, ook dat is de herfst.

Vijver voor de onderhoudsbeurt

Vijver na de onderhoudsbeurt

Hier stop ik dan even met mijn dagboek. Er is nog veel meer te vertellen, want Jane is nog lang niet klaar met haar herfstbeurt. Maar als ik dat allemaal in dit artikel beschrijf, dan wordt het wel een erg lang verhaal en zijn jullie al in slaap gevallen voordat jullie het uit hebben gelezen en dat wil ik jullie niet aandoen. Dus volgende week "het dagboek van een tuin: de herfstbeurt" deel twee.

Dat was het weer voor deze week. De volgende keer krijgen jullie dus deel twee van de herfstbeurt en wat daarin allemaal staat, dat lezen jullie dus............de volgende keer. (Wat kan ik toch intelligente teksten schrijven).

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online.)


Trouwens, weten jullie nog iemand die gratis en voor niets Jane's 24 beelden wil boenen, haar 25 potten met 1 jarigen wil legen en een dichtbegroeide vijver wil schoonmaken, schrijf dan even een berichtje. Want dan mag die dat allemaal volgende jaar hier komen doen. Dan kan Jane zelf eens een keer genieten van die mysterieuze mist, die heerlijke regen, die mooie regenbogen, die schitterende herfstbloeiers en die prachtige noten, zaden en bessen en van mijn bewoners die dat alles op komen eten. Daar heeft ze nu met al dat werk natuurlijk geen tijd voor. Die arme Jane.


Update mais:
Die maisplanten, die ik beschreven heb in het artikel van verleden week (zie het artikel over mais hier op mijn blog), die had Jane gezaaid in een klein lapje moestuin. Maar die "moestuin" is er niet meer !!!!!!!!!! Die moestuin is opeens een vlindertuin geworden. Die verlepte maisplanten en de rest wat er nog in dat stukje grond stond, is er allemaal uit gehaald. En daarna zijn alle vlinderplanten (zie het artikel over vlinders hier op mijn blog) uit hun manden getrokken, behalve de kleinblijvende vlinderstruik (zie het artikel over de vlinderstruik hier op mijn blog), en daarna zijn ze in de moestuin geplaatst. De vlindertuin is dus nu geen vlinderplanten mandentuin meer, maar een gewone vlindertuin geworden. En wat een pech, de groentetuin is weg. Waar wil Jane nu haar groenten gaan kweken? Ik wist dat er dingen gingen veranderen bij mij en dit is dus de eerste stap. Wat voor een ellende staat mij nog meer te wachten? Met angst en beven wacht ik af.

Vlindertuin voor de verandering

Vlindertuin (is nu leeg) na de verandering

Groentetuin (is nu vlindertuin) na de verandering

Groentetuin voor de verandering