Over mij

Dit blog is geschreven door een tuin. Een kleine wilde natuurlijke tuin. In dit blog schrijft die tuin over alles wat hij mee maakt. Ook zul je in dit blog de belevenissen van de eigenaresse van deze tuin aantreffen. Haar naam is Jane. De tuin is haar paradijsje: Jane's paradijsje.

Het doel van dit blog is om kennis over te dragen, ervaringen te delen en iedereen die het leest enthousiast te maken
om ook op een natuurlijke manier met planten en dieren in je tuin om te gaan.

Het paradijsje van Jane: De enige tuin die zijn eigen blog heeft.

zaterdag 8 november 2014

Dier #6: De kikker (Ranidae)

Ik ben nog steeds een mooie wilde tuin. Nog wel. Maar dat er iets bij mij gaat veranderen is nu wel zeker. Als eerste heb ik mijn tuinvrouwtje Jane bezig gezien met een meetlint. Ze stond de maten van iets af te meten. De volgende dag kwam ze opeens naar buiten stormen en toen begon ze aan mijn tuinbankje te sleuren. Ze heeft hem bij het raam weggehaald en naar het terras getrokken. Ook die 6 potten die voor het raam stonden zijn door Jane naar het terras gesleept. Dat terras staat nu helemaal vol. Je kunt je kont er niet in keren. Lijkt me niet dat Jane dit nu zo mooi vindt. Er is vast een andere reden waarom Jane nu opeens de boel gaat verplaatsen. En de plek voor het raam is nu helemaal leeg. Ik dacht, zou Jane daar nu iets anders gaan neerzetten?

Een paar dagen later kwam er opeens een vreemde vent bij mij via de buitendeur naar binnen lopen. Tarzan was bij hem en ze brachten een enorm groot pakket bij mij naar binnen. Het was zo groot en zo zwaar dat ze het niet eens konden dragen. Het werd met een kar naar binnen gereden. Het reusachtige pak werd neergelegd op die lege plek voor het raam. Het is een gigantisch pakket en bestaat uit een aantal dozen. Wat daar nu weer in zit? Geen idee. Wat gaan ze toch doen met mij? Nou ja, als ik iets weet, dan zal ik het jullie vertellen. Dan nu over naar mijn onderwerp van vandaag. De kikker.

Een kikker aan het zwemmen in mijn vijvertje

Elk voorjaar zijn ze er weer. Die kikkers. Kikkers komen in de lente uit hun winterslaap en gaan vervolgens het water in om te paren en hun eieren te leggen. Overal drijft dan hun kikkerdril en daarna krijg je natuurlijk het prachtige verhaal van het eitje waar een visje uitkomt en van het visje dat verandert in een kikkertje. Ik heb ook water en dit water zit in een klein vijvertje. Maar daar leggen kikkers nooit hun eieren in. De kikkers bij ons in het dorp leggen hun eieren in de sloot. En als ze die eieren hebben gelegd, dan komt onze buurjongen. Die buurjongen haalt de kikkers uit de sloot om ze bij hem zelf in de vijver te stoppen. Maar daar blijven ze niet, in elk geval niet allemaal, want er zijn altijd weer kikkers die naar mij toe komen. Ze komen graag in mijn kleine dicht begroeide vijvertje. Om er in te zwemmen en om er te eten, maar eieren leggen ze er nooit in. Waarschijnlijk omdat er ook vissen in mijn vijver zitten. En die vissen eten de kikkereitjes op. Daarom leggen kikkers liever geen eieren in vijvers met vissen. Dat is wel jammer. Maar al die grappige rondspringende en zwemmende kikkertjes die er in de zomer bij ons te zien zijn, is ook heel leuk.

Kikkertje neemt een zonnebad

Mijn eigenaresse Jane is er ook blij mee. Zij houdt ook van kikkers. Zij gaat zelf niet naar de sloot om kikkers te vangen. Maar als ze die buurjongen met zijn netje en emmertje naar de sloot ziet gaan, weet ze dat er weer snel kikkers bij ons zullen verschijnen en daar verheugt ze zich dan ook op. En ja hoor, daar zijn ze dan weer. Eerst zijn die kikkers nog erg schuw. Als Jane de tuindeur open doet, hoort ze direct hoeveel kikkers er bij ons zijn, want dan springen die beesten allemaal het water in. Elke plons is een kikker. Na een tijdje raken ze gewend aan de vele bezoekjes van Jane en blijven ze gewoon zitten. Jane kan dan heel dicht bij ze komen en ze goed bekijken. Ze kan er makkelijk foto's van maken en het toestel zelfs vlakbij zo'n kikker houden. Rustig blijven ze zitten en bekijken Jane net zoals zij hen bekijkt, met veel belangstelling. Soms vind ik dat Jane zelf wel op een kikker lijkt. Gehurkt zit ze daar naast de vijver, doodstil alsof ze zelf op een vlieg zit te wachten die ze vangen kan. Maar nooit zie ik een tong uit haar mond tevoorschijn komen om voedsel te grijpen zoals die kikkers dat doen. Waarschijnlijk komt dat omdat Jane vegetarisch is en vliegende groente heb ik hier bij mij nog niet gezien. Maar goed, dan wordt het herfst en willen die kikkers een winterslaap gaan doen.


De kikkerpot
De stapel hout in het bosje achter de vijver

Omdat ik een wilde natuurlijke tuin ben en Jane mij in de herfst onderhoudt volgens een soort permacultuur-achtige methode, is er bij mij genoeg gelegenheid voor dieren om te schuilen en te overwinteren in de winter. Jane heeft voor de lol ook nog een kikkerpot gekocht waarin kikkers zich kunnen verstoppen. Niet echt nodig, maar wel leuk, aldus Jane.


Verder ligt er een stapel hout achter de vijver, een prachtige plek voor kikkers om erin weg te kruipen en verder kunnen kikkers zich natuurlijk ook nog terugtrekken op die overwinteringsplaatsen die Jane speciaal voor de padden heeft gemaakt (zie het artikel over padden hier op mijn blog). Prima geregeld toch? Nou, .....niet dus.


Er zijn verschillende soorten kikkers hier in ons kikkerlandje. Je hebt bijvoorbeeld bruine en groene kikkers. De kikkers die bij mij komen zijn groen. Er zijn 3 verschillende soorten groene kikkers: de poelkikker of kleine groene kikker (Pelophylax lessonae), de meerkikker of grote groene kikker (Pelophylax ridibundus) en duizenden jaren geleden is er door een kruising tussen deze twee soorten een derde soort ontstaan: de bastaardkikker of middelste groene kikker (Pelophylax kl. esculentus). Welke kikker(s) er bij ons komen? Ik weet het niet. Maar wat ik wel weet is dat die groene kikkers die bij ons komen, helemaal niet op het land een plekje gaan zoeken om te overwinteren. Nee, die willen graag overwinteren in het water en dat is dus bij ons een groot probleem. Want mijn vijvertje is maar 40 centimeters diep.












Het eerste jaar dat er kikkers bij ons rondsprongen, vond Jane een aantal kikkers in het voorjaar drijvend op hun ruggetje weer terug in de vijver. Deze kikkers dachten een leuke plek gevonden te hebben waar ze konden overwinteren, maar overleefden de winter dus niet. Kikkers in de vijver is leuk, maar op deze manier is natuurlijk niet de bedoeling. Dus Jane speuren op het internet wat ze hier aan kon doen. Kikkers kunnen in de winter sterven als het wateroppervlak van de vijver waarin ze overwinteren dicht vriest, want dan krijgen ze zuurstofgebrek, las Jane. Je kunt dit tegengaan door te zorgen voor een wak in het ijs. Mooi, en hoe doen we dat? Een bal op het water laten drijven? Geen zin, want de bal vroor gewoon vast in het ijs. Een stuk piepschuim dan? Die vloog bij de eerste de beste winterstorm naar de de tuin van de buren. Een pomp of beluchtingssteentje gaat ook al niet als je geen stroom in de tuin hebt en zelf geen enkel verstand hebt hoe zo iets aangesloten moet worden. Dan maar een pan met kokend water op het ijs zetten. Ja, die smelt inderdaad een gat in het ijs en dat moet je dan elke dag opnieuw doen, want dat gat vriest elke nacht weer dicht. En vervolgens merk je dat het maar weinig nut heeft, als het zo hard gaat vriezen dat die 40 centimeters water in je vijvertje totaal in ijs verandert.

Dus nu gaat Jane aan het eind van de herfst elk jaar de vijver een uitgebreide beurt geven. Alles wordt eruit gehaald zodat de kikkers nergens kunnen schuilen. De bodem wordt uitgebreid met een netje behandeld zodat alle slib eruit komt, waardoor kikkers niet lekker kunnen wegkruipen voor een winterslaapje. En gelijktijdig worden op deze manier alle kikkers, die daar eventueel al bezig waren met zich in te graven, eruit gehaald en vervolgens naar een plek gebracht waar ze meer kans hebben om te overleven. Jane is er tijdenlang mee bezig en dat allemaal voor die paar kikkertjes. Maar succesvol is het wel, want Jane heeft nooit meer in de lente drijvende kikkertjes in de vijver gevonden. Tja, je moet toch wat overhebben voor je tuin-gasten.

Dat was het weer voor deze keer. De volgende keer ga ik het hebben over de maisplant. De mais wordt heel groot en zoals jullie weten, ben ik behoorlijk klein. Maar ja, Jane is niet iemand die daar op let. Zij probeert gewoon van alles uit. Ja, Jane's experimenten, daar kan ik je een heleboel over vertellen, vooral degene die mislukt zijn, want die komen namelijk het meest voor bij Jane. Maar daar trekt zij zich niets van aan, ze probeert gewoon weer iets anders. En zo ging dat ook met die mais, maar hoe dat afliep, dat vertel ik je..............de volgende keer.

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online.)

Groetjes van het paradijsje van Jane.


Trouwens, mocht iemand hier de foto's van mijn kikkers zien en toevallig weten welke van die drie groene kikkers het zijn, stuur dan even een berichtje, want Jane is erg benieuwd welke kikkers zij nu steeds in onze vijver ziet. Zijn het nu poelkikkers, meerkikkers of bastaardkikkers. De grote, middelste of kleine groene kikker. Wie het weet, mag het zeggen. (Alsjeblieft!)


Update outfit van het seizoen herfstmode:
De nieuwste herfstkleuren 2014:
Net nieuw binnen gekomen!
Hazelnoot-bruin
Klimhortensia-geel
Wingerd-rood

De nieuwste herfst-voettrend 2014:
Helemaal in!
Veel verschillende bladeren op je kale aarde laten liggen

De nieuwste herfst-accessoire 2014:
Super trendy!
Guldenroede-pluis

2 opmerkingen:

  1. Mooi kikkerverhaal, Artemis. En mooie kikkerfoto's. Wat leuk dat je van die groene variëteiten hebt. Maken ze ook van die mooie kwaakgeluiden met van die witte "kwaakblazen" bij hun wangen?
    Kikkersoorten determineren is voor de leek een crime, zoals je schrijft: er zijn mengvormen.
    Hartelijke groet, Zem.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel Zem. Die kikkers maken eigenlijk weinig geluiden. Af en toe hoor ik wat zachte kwaakgeluiden, een beetje dof, stelt niet veel voor. En die kwaakblazen heb ik ook nog niet bij "mijn" kikkertjes gezien. Ik heb geen idee welke kikkers ik nu in de vijver heb. Zou het wel leuk vinden om te weten, maar ik kom er zelf niet uit.

      Verwijderen