Plant #11: De hazelnoot (Corylus av. rode zellernoot)

In een klein tuintje, zoals ik dat ben, passen niet veel grote struiken. Jane, mijn eigenaresse, heeft dan ook haar best gedaan om zoveel mogelijk struiken uit te zoeken die klein blijven. Helaas is ze daar niet altijd in geslaagd, want sommige struiken in mij worden wel heel erg groot. Zoals bijvoorbeeld de hazelnotenstruik. Als piepklein struikje in mij geplaatst, is hij na enkele jaren ondertussen uitgegroeid tot de grootste struik die er in mij staat. Hij is werkelijk enorm groot en komt al bijna tot aan het dak van het huis. Op het kaartje dat aan de struik hing, stond dat hij 3 meter hoog kan worden. Ach, wat is nu drie meter, dacht Jane, dat stelt toch niets voor. Maar als je met eigen ogen ziet hoe hoog drie meter is, is het toch wel even slikken......

hazelnootstruik twee jaar oud

En de hazelnootstruik wordt niet alleen groot, hij wordt ook erg breed. Elk jaar weer komen er nieuwe takken uit de grond die hem steeds breder maken. Gelukkig kun je in de winter met een gerust hart oude takken bij de grond wegsnoeien, zodat je de struik een beetje in toom kunt houden. Het is een zeer goede winterharde struik en hij houdt ervan in de zon of halfschaduw te staan. Hij houdt wel van wat kalkrijke grond dus Jane geeft hem af en toe wat kalk. Hij wordt gevoed door zijn eigen bladafval, want Jane laat zijn bladeren gewoon liggen en verder leeft hij van de compost die Jane over de border waar hij staat heen strooit. Daar heeft hij blijkbaar genoeg aan, want hij doet het hier erg goed.

hazelnootstruik vier jaar oud

De rode hazelnoot is een prachtige struik. Hij is werkelijk in elk seizoen mooi. Hij is bladverliezend en in het voorjaar kun je genieten van zijn nieuw bladeren die schitterend roodbruin zijn. Ze hebben prachtige nerven en de blaadjes voelen heel zacht aan. Jane kan het niet laten om elke keer als ze bij mij komt, zo'n blaadje van de hazelnoot even te strelen.

Naar mate de lente vordert en de zomer nadert, beginnen de bladeren langzaam te verkleuren naar groen. Ondertussen begint de struik ook zijn hazelnootjes te maken. Onze hazelnoot is eenhuizig. Manlijke katjes en vrouwelijke bloemen zitten samen aan deze struik. De vrouwelijke bloemen zitten in tuilen aan de takken. Na de bevruchting ontwikkelen de bloemen zich tot een met een bast omhulde noot. De omhullende bast is in feite een vruchthuls, die uit twee gescheiden bladen bestaat. De rijpende noot is omgeven door een rode gefranjerde bolster. Het is een favoriete bezigheid van Jane om regelmatig onder de blaadjes van de hazelnootstruik te gluren hoeveel nootjes zij kan vinden.

In de zomer zit de hazelnootstruik vol met insecten. Vele soorten bijen, hommels, wespen en vliegen vliegen rond de takken van deze struik. Het is een waardplant voor veel dieren. Ook bepaalde nachtvlinders leggen hun eitjes op de bladeren van deze struik. De bladeren zitten dan vol met gele of bruine plekken. Daarna komen de rupsen. En natuurlijk eten zij wat blaadjes van deze struik kaal. Er hangen dan alleen nog wat geraamtes van nerven. Maar dat zijn er dan maar enkele. De struik heeft zoveel bladeren dat hij deze paar blaadjes wel kan missen. En Jane houdt nu eenmaal van rupsen, dus zij vindt dat niet erg. En de oogst wordt er niet minder door. Dus ach, waarom niet.

En dan, aan het eind van de zomer, begint het rapen van de noten. Elke dag liggen er weer tientallen nootjes bij mij op het terras en in de border. Elk jaar zijn het er weer meer. Jane kan het niet laten om ze elk jaar te tellen. Het tweede jaar waren het er 51. Het vierde jaar (afgelopen herfst) waren het er al 208. We zijn benieuwd hoeveel het dit jaar zullen worden. De nootjes zijn heerlijk. Ook de muisjes en de vogels lusten ze graag. Vooral de gaai smikkelt er enorm van. Daarom eet Jane de noten niet allemaal zelf op. Ze deelt de noten met de dieren.

En dan komt de herfst. En beginnen de manlijke katjes te groeien. Ook verkleuren de bladeren dan naar hazelnoot-geelbruin. Deze struik is dan weer erg mooi met zijn herfstkleur en al die katjes daar tussen in.

Tenslotte vallen de blaadjes eraf. Maar de katjes blijven hangen. En zij zorgen er voor dat de struik ook in de winter weer een genot is om naar te kijken. De katjes worden steeds langer en kleuren langzaam roder en roder. Als de winter bijna voorbij is, zijn de katjes erg lang en donkerrood. Het is dan een leuk gezicht als je deze lange katjes ziet wapperen in de wind.

En dan, als de lente komt, vallen alle katjes uit de struik en begint het allemaal weer opnieuw. Voor iedereen een echte aanrader, deze prachtige struik. Kopen dus.

Dat was het weer voor deze keer. De volgende keer zal ik weer eens een lekker recept plaatsen. Zoals ik Jane beloofd heb deze keer niet iets met dieren erin zoals mijn vorig recept (zie het artikel over insectenratatouille hier op mijn blog), maar een plantaardig recept. Maar wat dat zal zijn.......dat vertel ik natuurlijk pas de volgende keer.

(Elke zaterdag om 17.00 uur komt er een artikel online.)

Groetjes van het paradijsje van Jane.


Trouwens, plaats gerust een reactie als je iets zinnigs te zeggen hebt over dit artikel of over mijn blog. Elk advies, tip, compliment of opbouwende kritiek zal ik met plezier lezen. En mocht je niets zinnigs te zeggen hebben, maar toch willen reageren, doe dat dan vooral. Want mijn teksten zijn ook niet altijd zinnig, dus ook jouw onzinnige reactie is welkom.